Εϊ, ψιτ, εσύ που μέχρις ένα χρονο πριν έκραζες τους πάντες και τα πάντα χτυπώντας κατσαρολικά και υψώνοντας κρεμάλες στο Σύνταγμα, με πλακάτ για ΕΝΦΙΑ, ιδιωτικοποιήσεις και για ούτε ένα ευρώ μείωση σε μισθούς / συντάξεις, που τελευταία μου το 'ριξες σε αναρτήσεις με τραγουδάκια και στ' άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε, πως νιώθεις τώρα που σου μπήκε το '16; Πατώνεις;
Οι λοιπές ευαίσθητες ψυχούλες που ποστάρατε αστέγους, μαγκάλια, αυτοκτονίες, παιδάκια που λιμοκτονούσαν στα σχολεία, τώρα με την πρωτο-δεύτερη φορά αριστερά, σφικταγκαλιασμένη με την ημίτρελη άκρα δεξιά των κατα-καμμένων (που εσχάτως κωλοτρίβετε και με την όλος διόλου τρελή λεβέντοκεντρική συνησταμένη), πως νιώθετε; Πατώνετε;
Εξουσία κύριοι. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πιο γλυκό και διεφθαρμένο. Ιδού η Ρόδος και με τη βοήθεια του λαού (που 'πε και το ζαβό) ήρθε και το πήδημα. Ίσως το μόνο -απ' όσα υποσχέθηκε- που δεν πήρε πίσω.
Όσο για 'σένα, τώρα που 'σε στη μέση της θάλασσας κι αρχίζεις να βουλιάζεις, ρούφα νερό και σκάσε. Κάνε το χρέος σου ως τον πάτο. Κιχ δε θέλω.
