Της Δέσποινας Χαραλαμπίδου*
Στην πρόταση νόμου καταφέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε ένα νομοσχέδιο να πλήξει το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, όχι τις τράπεζες και τις εταιρείες βέβαια, αλλά αυτούς που σήκωσαν και σηκώνουν τα βάρη της κρίσης. Έτσι πλήττει τους συνταξιούχους, μειώνοντας τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις με τις αυξημένες κρατήσεις και καταργείται σταδιακά το ΕΚΑΣ, τους μελλοντικούς συνταξιούχους καταργώντας τις επικουρικές και μειώνοντας τις κύριες και κατώτερες συντάξεις, αυξάνοντας παράλληλα τα όρια ηλικίας ως και 17 χρόνια. Επιπλέον πλήττει τους ανέργους και τους νέους αφού εγκαταλείπεται πλέον μαζικά η προσδοκία υγειονομικής περίθαλψης και συνταξιοδότησης. Οι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι που επλήγησαν από τη κρίση με αποτέλεσμα να έχουν οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία βρίσκονται εγκλωβισμένοι και χωρίς δυνατότητα συνταξιοδότησης, αλλά και με αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές. Από κοντά η πρόωρη συνταξιοδότηση εργαζόμενων μητέρων που μειώνεται κατά 10% για κάθε χρόνο πρόωρης συνταξιοδότησης. Όσον αφορά τους αγρότες, τριπλασιάζονται οι εισφορές στον ΟΓΑ, μία ρύθμιση που είναι βέβαιο πως θα παράξει νέα ιδιωτικά χρέη στη μεσαία και μικρή αγροτιά, σε ένα κλάδο της οικονομίας που θα μπορούσε να παίξει βασικό ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Έτσι η κατώτερη πραγματική σύνταξη διαμορφώνεται στα 338 ευρώ και του ΟΓΑ ξεκινάει από τα 140ευρώ.
Τα παραπάνω δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι το νέο νομοσχέδιο της κυβέρνησης και αν ψηφισθεί θα είναι η νέα μνημονιακή πραγματικότητα. Οι αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές σε συνδυασμό με τη φορολογία, την έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών και την υψηλή ανεργία είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε ανατροφοδότηση του φαύλου κύκλου της μαύρης εργασίας, των ακόμα μεγαλύτερων προβλημάτων στο ασφαλιστικό σύστημα και σύντομα στην πλήρη κατάρρευσή του. Από αυτά εξάγεται εύκολα ότι πρόταση της κυβέρνησης είναι η ιδιωτική ασφάλιση για τους λίγους και η ανασφάλεια για τους πολλούς.
Η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος αποτέλεσε ανεκπλήρωτο στόχο των ελληνικών κυβερνήσεων και πόθο της μνημονιακής διακυβέρνησης. Το να έρχεται σήμερα μία κυβέρνηση με αναφορές στην αριστερά να εκπληρώσει αυτό τον στόχο δεν την τιμά καθόλου και αποσαφηνίζει πλήρως το ερώτημα για ποιον τελικά δουλεύει το μνημονιακό πλέγμα και κατ’ επέκταση η ελληνική κυβέρνηση ως μέρος του.
Η δυσκολία ψήφισης και η μετάθεση της ασφαλιστικής απορρύθμισης για μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων, καθώς και η προσπάθεια σύγκλισης συμβουλίου πολιτικών αρχηγών που βασικό στόχο είχε την συμφωνία συνενοχής απέναντι στους πολίτες στη βάση του μνημονίου, καταμαρτυρούν από μόνα τους τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της επιλογής, της διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης.
Υπάρχει λύση για την Κοινωνική Ασφάλιση; Υπάρχει. Αν χτυπηθεί η εισφοροδιαφυγή και σταματήσει η διαχρονική λεηλασία των αποθεματικών της. Αν αποκατασταθούν οι μισθοί και η κρατική χρηματοδότηση, αν δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Αυτό στο σημερινό ασφυκτικό πλαίσιο περνάει μέσα από τη ρήξη με τα μνημόνια, την ευρωζώνη και τον τοκογλυφικό δανεισμό της χώρας για μία νέα ελπιδοφόρα αρχή.
*Η κ. Χαραλαμπίδου είναι πρώην βουλευτής της Λαϊκής Ενότητας
