Συγκεκριμένα η ατζέντα που διακινείται στις Βρυξέλλες για το ασφαλιστικό περιέχει μια βασική φόρμουλα του “τι λύση θα μπορούσε να δουλέψει στο ελληνικό σύστημα” με τα εξής στοιχεία:
Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
-συγχώνευση 16 ταμείων σε 1
-φορολογικά κίνητρα για ιδιωτική συμπληρωματική ασφάλιση,
-κατώτατο όριο τα 700 ευρώ και ανώτατο τα 1800,
-καμία σύνταξη κάτω από τα 65 έτη,
-καμία σύνταξη πάνω από 700 ευρώ χωρίς 15 χρόνια ασφάλισης,
-καμία πάνω από 1000 ευρώ χωρίς 25 χρόνια ασφάλισης,
-καμία σύνταξη δημοσίου/ ΔΕΚΟ πάνω από 1200 -1300 ευρώ και
-τέλος στο εφάπαξ.
-καμία εξαίρεση σε αιρετούς, πρώην βουλευτές, δικαστικούς, προέδρους και μέλη δ.σ. οργανισμών του δημοσίου, πρώην υπουργούς, γενικούς γραμματείς – κοινώς χωρίς καμία εξαίρεση.
Η λύση θεωρείται δίκαιη και αν η κυβέρνηση θελήσει να διασώσει τις μεγάλες συντάξεις, πολύ απλά θα ζημιώσει τις μικρές και δει αυτές που έχουν πληρωθεί από τον ιδιωτικό τομέα με κόστος για την πραγματική οικονομία (ΙΚΑ).
Το ασφαλιστικό είναι παράγοντας που θα επηρεάσει πάγια την ικανότητα της χώρας να πετύχει τα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2017, άρα αποτελεί προυπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση για το χρέος, επιπλέον δε, θα αποδείξει την πολιτική βούληση της κυβέρνησης να φέρει εις πέρας το πρόγραμμα.
Σύμφωνα με πληροφορίες της Realnews η τρόικα θα επιστρέψει με άγριες διαθέσεις στις αρχές του Γενάρη και θα ανοίξει μια σειρά από καυτά και δύσκολα για την κυβέρνηση μέτωπα, πολλά από τα οποία το κυβερνητικό σχήμα δεν υποψιάζεται, αλλά περιγράφονται στη συμφωνία του Ιουλίου – Αυγούστου άμεσα ή έμμεσα.
Το βάρος του εγχειρήματος ήδη προδιαθέτει για εξάμηνη αξιολόγηση με ορίζοντα το καλοκαίρι και προφανές θύματα στο εσωτερικό:
-τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της κυβέρνησης στο εσωτερικό, καθώς τα διαθέσιμα θα πάμε σε λήξεις του χρέους στο εξωτερικό, χωρίς νέα εκταμίευση,
-τις τράπεζες και τα capital control που δεν θα αρθούν πριν τελειώσει η αξιολόγηση,
-τα δημόσια οικονομικά που θα επιδεινωθούν από τη μη λύση και τη φορολογική αβεβαιότητα.
Συγκεκριμένα το “κόκκινο μπλοκάκι” του Κοστέλο, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει η R έχει μεταξύ άλλων και τα εξής σημεία:
-πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα για το 2016 τουλάχιστον 2 δις,
-οριοθέτηση του μεσοπρόθεσμου δημοσιονομικού πλαισίου για 2017, 2018 και 2019 με στόχους εσόδων δαπανών (οι βασικοί δημοσιονομικοί δείκτες υπάρχουν),
-την έναρξη συζήτησης για νέο φορολογικό σύστημα,
-την μεταρρύθμιση των δομών, των υπηρεσιών και των όρων απασχόλησης στο δημόσιο τομέα,
-την πλήρη εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου, με νέες μειώσεις σε παροχές, επιδόματα και επίπεδα μισθών, μαχαίρι σε αποσπάσεις, μετακλητούς και αποδοχές αιρετών,
-την ανάλυση βιωσιμότητας/ σκοπιμότητας ύπαρξης φορέων του δημοσίου, ΔΕΚΟ και εταιριών, με την ταυτόχρονη λήψη μέτρων,
-την αναμόρφωση του ασφαλιστικού
-την φορολόγηση των αγροτών με κριτήρια αγοράς,
-την πλήρη εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ και την επαναξιολόγησή της,
-το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας, με νέα παρέμβαση σε ΔΕΗ/ΑΔΜΗΕ, καθώς η λύση των milestones ήταν “μερική”
-την ανασκόπηση του αποτελέσματος που είχε το άνοιγμα των επαγγελμάτων, ώστε να αρθούν οι εναπομείναντες περιορισμοί,
-εξηγήσεις για το νόμο περί τηλεοπτικών αδειών και δει για τον κλειστό και μικρό αριθμό αδειών παραγωγών τηλεοπτικού περιεχομένου (content providers)
-την ολοκλήρωση του Ταμείου αποκρατικοποιήσεων και την εισαγωγή σε αυτό περιουσιακών στοιχείων και τέλος,
-την εφαρμογή της τρίτης φάσης στην αναμόρφωση του τομέα της υγείας, με νέες περικοπές και εξορθολογισμό σε χειρουργεία, κλινικές κ.α.
H εξίσωση κάθε άλλο παρά εύκολη είναι και η κυβέρνηση έχει να ζυγίσει τα εξής δύο καλάθια:
-το πολιτικό βάρος της αναδιάρθρωσης του χρέους και της σταδιακής αποκατάστασης του αυτόνομου δανεισμού από τη μία και
-το πολιτικό βάρος των μέτρων για το ασφαλιστικό, τη φορολογία των αγροτών, το δημόσιο και τις μεταρρυθμίσεις στις αγορές εργασίας, προϊόντων, υπηρεσιών και ενέργειας.
Μαζί με αυτά θα πρέπει να συνυπολογίσει το πολιτικό ρίσκο για τη χώρα και όχι μόνο για το κόμμα, στην περίπτωση που η πλειοψηφία απολεσθεί και οδηγηθούμε σε πολιτικές εξελίξεις.
Στην περίπτωση αυτή, οι Βρυξέλλες θα απευθύνουν έκκληση σοβαρότητας και θα ζητήσουν “να μη χαθεί άλλος χρόνος”. Το πολιτικό σύστημα, εκτιμούν παράγοντες των Βρυξελλών, θα μπορούσε να επιλέξει την λύση μιας κυβέρνησης μεγάλης συνεργασίας χωρίς εκλογές, να πάει σε κάλπες και να σχηματιστεί ένας νέος μεταρρυθμιστικός συνασπισμός μετά από αυτές, να αντικατασταθεί απλά το κόμμα ή οι βουλευτές που θα αποχωρήσουν, από ένα ή περισσότερα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά ότι και αν κάνουν να μην χάσουν χρόνο. Το χάσιμο χρόνου εκτροχιάζει το πρόγραμμα, δημιουργεί νέες ανάγκες και σε τελική ανάλυση την πληρώνουν πάντα οι πολίτες, τη στιγμή μάλιστα που το διακύβευμα και η προεκλογικές επιλογές του Σεπτεμβρίου ήταν απόλυτα καθαρές: η κυβέρνηση εκλέχθηκε για να φέρει εις πέρας το πρόγραμμα, έχοντας “καθαρίσει από τους διαφωνούντες”.
Αξίζει να θυμόμαστε ότι, όλα τα παραπάνω θα πρέπει να μπουν σε χαρτί – τα memoranda (υπομνήματα) που έλεγε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Ντομπρόβσκις στο MNI.
Είναι απόλυτα σαφές ότι μόνο με τα βασικά θέματα λυμένα και την αξιολόγηση κλειστή, οι εταίροι θα ξεκινήσουν τη συζήτηση για το χρέος, καθώς βασικά μακροοικονομικά δεδομένα θα προέλθουν από τα αποτελέσματα που θα υπολογιστεί πως θα φέρουν τα παραπάνω θέματα.
Οι Βρυξέλλες γνωρίζουν πως κάθε τι πιο πολύπλοκο παρουσιαστεί, ενδέχεται να αποτελεί αποτέλεσμα πελατειακών υπολογισμών. Επιπλέον η έξοδος της χώρας στις αγορές το καλοκαίρι, ή μετά από αυτό, αποτελεί λεπτή χειρουργική άσκηση στην οποία δεν χωράνε αντικρουόμενα μηνύματα.
Τέλος ο γρίφος της συμμετοχής του ΔΝΤ, παραμένει ανεπίλυτος για όλους, πλην των κορυφαίων παραγόντων Βρυξελλών, Βερολίνου, Χάγης και Λουξεμβούργου που εμφανίζονται βέβαιοι πως το Ταμείο θα μπει στο πρόγραμμα, με λεφτά, όποιο και αν είναι το κόστος.
Πηγή
[ads-post]
