Όταν οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης αποφάσισαν να ρίξουν στην Ελλάδα μία ακόμη σανίδα σωτηρίας αυτό το καλοκαίρι, υιοθέτησαν επίσης και έναν νέο τρόπο να αξιολογήσουν εάν η χώρα θα είναι ποτέ σε θέση να αποπληρώσει τα χρέη της...
Αλλά αυτό το πλαίσιο δεν είναι τόσο ελκυστικό για τις τρεις άλλες υπερχρεωμένες χώρες του ευρώ.
Όπως αναφέρει η The Wall Street Journal, οι Ιταλία, Πορτογαλία και Ισπανία, όλες έχουν μεικτές ακαθάριστες ανάγκες άνω του 15% του ΑΕΠ στα επόμενα χρόνια. Πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο που το ΔΝΤ δηλώνει πως είναι διαχειρίσιμο για την Ελλάδα στην αρχική της ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, που δόθηκε στη δημοσιότητα αυτό το καλοκαίρι. Αντιθέτως, η Κύπρος και η Ιρλανδία, δύο άλλες χώρες της ευρωζώνης που διασώθηκαν στα προηγούμενα χρόνια, παραμένουν χαμηλότερα του ορίου του 15%.
Το ερώτημα του πότε το χρέος μιας χώρας μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμο, ήταν βασικό στις συζητήσεις διάσωσης μεταξύ της ευρωζώνης και του ΔΝΤ για χρόνια. Και η απάντηση αλλάζει σε τακτική βάση- ιδιαίτερα στην περίπτωση της Ελλάδας.
Προχωρώντας στο 2015, μέχρι το τέλος Ιουνίου το ΔΝΤ έκρουσε για άλλη μία φορά τον κώδωνα του κινδύνου για το ελληνικό χρέος. Ακόμη κι αν η βιωσιμότητα του χρέους επρόκειτο να κριθεί από τις μεικτές χρηματοδοτικές ανάγκες παρά από την αναλογία χρέους προς το ΑΕΠ, ήταν ακόμη απίθανο η Αθήνα να αποκτούσε ποτέ την οικονομική της ανεξαρτησία χωρίς σημαντική ελάφρυνση χρέους, προειδοποίησε το ΔΝΤ. Ήταν σε αυτή την αναφορά που το ΔΝΤ ανέφερε για πρώτη φορά επισήμως το 15% ως το κατάλληλο όριο για τον προσδιορισμό της βιωσιμότητας του χρέους.
Με την προσοχή να στρέφεται από το λόγο χρέος/ΑΕΠ στις μεικτές χρηματοδοτικές ανάγκες, το ΔΝΤ ακολούθησε τις απαιτήσεις των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, τα οποία υποστήριζαν ότι η παράταση των λήξεων και τα χαμηλά επιτόκια των δανείων διάσωσης της χώρας, κατέστησαν το φορτίο χρέους της χώρας λιγότερο επαχθές από αυτό των κρατών που στηρίζονται στην χρηματοδότηση από τις αγορές.
Είναι κρίσιμο ότι το focus στις χρηματοδοτικές ανάγκες θα καταστήσει πιο εύκολο για τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα χρέους της Ελλάδας χωρίς να μειώσουν την ονομαστική αξία των δανείων τους προς την Αθήνα.
Αξιωματούχοι της Ευρώπης και του ΔΝΤ δηλώνουν ότι το focus στις μεικτές χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας δεν σημαίνει ότι είναι ο καλύτερος τρόπος αξιολόγησης της βιωσιμότητας του χρέους άλλων κυβερνήσεων της ευρωζώνης.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, οι Ισπανία, Ιταλία και Πορτογαλία είναι πολύ πιο εξαρτημένες από τις αγορές. Αυτό σημαίνει ότι το τακτικό πλαίσιο του ΔΝΤ για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας του χρέους –το οποίο επιπλέον των μεικτών χρηματοδοτικών αναγκών περιλαμβάνει τον λόγο χρέος/ΑΕΠ και την λήξη και το νομισματικό προφίλ του χρέους μιας χώρας-εξακολουθεί να ισχύει για αυτές, σύμφωνα με τους αξιωματούχους.
