Ακόμα πιο πικρή γίνεται όταν βγαίνει από τα χείλη του πρωθυπουργού της χώρας ο οποίος από το βήμα της βουλής κατέταξε τη Σαλαμίνα ανάμεσα στην Αγ. Βαρβάρα και σε ένα τσαντίρι (όχι φυσικά στο Τσαντίρι του Λαζόπουλου γιατί τότε κάποιοι θα καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια).
Στη Σαλαμίνα πολλοί στο άκουσμα αυτής της τοποθέτησης θύμωσαν, άλλοι κούνησαν αποδοκιμαστικά το κεφάλι και κάποιοι λίγοι συμφώνησαν με τα λεγόμενα του Αλ. Τσίπρα. Συνήθως όμως η κακή φήμη είναι αποτέλεσμα μιας πραγματικότητας.
Σίγουρα ήταν ατυχής ο τρόπος που ο πρωθυπουργός έβαλε σε μια τέτοια σύγκριση τέσσερις περιοχές του λεκανοπεδίου αλλά αυτό είναι κάτι που δεν θα εξετάσουμε εδώ.
Καθημερινά στη Σαλαμίνα βιώνουμε αυτή την ασχήμια και αυτό το χάλι για το οποίο, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Αντί όμως να ενεργοποιηθούμε και να αλλάξουμε όλα αυτά τα άσχημα τα όποια υπερτερούν, γιατί σαφώς υπάρχουν και όμορφα πράγματα, απλά τόσα χρόνια τα βάζουμε κάτω από το χαλί. Ένα χαλί σαν αυτό που πάτησε ο Υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος στην επέτειο της ιστορικής ναυμαχίας, λίγο βρώμικο αλλά κατακόκκινο - επίσημο!
 |
| Μια εικόνα που χαρακτηρίζει ακριβώς τη νεοελληνική πραγματικότητα |
Κάπως έτσι είναι και το χαλί που χρόνια τώρα εδώ στη Σαλαμίνα (αλλά και σε όλη την Ελληνική επικράτεια) χώνουμε από κάτω όλες τις ασχήμιες. Ένα μαγικό κόκκινο χαλί που χωράει τα πάντα και τους πάντες.
Τα αποτσίγαρα και τα σκουπίδια που αφήνεις στην παράλια, τους βόθρους που αδειάζεις εκεί που κολυμπάς με τα παιδιά σου, τα μπάζα που ξεφορτώνεις βράδυ στο δάσος, τη σιωπή σου σε κάθε παρανομία, τις μίζες, τα ρουσφέτια, τη διαλυμένη παιδεία-υγεία,
την ανυπόληπτη δικαιοσύνη,τη ρατσιστική και φασιστική συμπεριφορά της κοινωνίας κ.λ.π.
Ένα κόκκινο χαλί που τα χρόνια της πλαστής οικονομικής ευμάρειας το αγοράζαμε "μπόλικο", το στρώναμε προσεκτικά έτσι ώστε οι ασχήμιες να μην ήταν διακριτές και πλημμυρισμένοι από εθνική υπερηφάνεια χειροκροτούσαμε τον κάθε ένα που το πατούσε
Τώρα όμως που το εύκολο χρήμα χάθηκε, κόντυνε και το χαλί το οποίο δεν μπορεί να τα καλύψει όλα. Έτσι όπως πρόβαλαν οι παλέτες απ' το πλάι βγήκαν και όλες οι συσσωρευμένες ασχήμιες μπροστά μας. Μια εικόνα για γέλια και για κλάματα. Μια εικόνα που χαρακτηρίζει ακριβώς τη νεοελληνική πραγματικότητα.
Τώρα όμως που το εύκολο χρήμα χάθηκε, κόντυνε και το χαλί το οποίο δεν μπορεί να τα καλύψει όλα. Έτσι όπως πρόβαλαν οι παλέτες απ' το πλάι βγήκαν και όλες οι συσσωρευμένες ασχήμιες μπροστά μας. Μια εικόνα για γέλια και για κλάματα. Μια εικόνα που χαρακτηρίζει ακριβώς τη νεοελληνική πραγματικότητα.
Το ξέρω ότι όλα αυτά μας πληγώνουν και μας θυμώνουν, όταν πρόκειται για τον τόπο σου είτε αυτό λέγεται Σαλαμίνα είτε Ελλάδα, όμως ο θυμός αυτός πρέπει να δράσει σαν κινητήρια δύναμη και κάνοντας πρώτα την αυτοκριτική μας να ενεργοποιηθούμε ώστε να αλλάξουμε ότι μας ενοχλεί. Και όχι να θυμώνουμε με αυτούς που απλά μας είπαν την αλήθεια. Έχουμε συνηθίσει πάντα να φταίνε οι άλλοι για ότι κακό μας συμβαίνει, καιρός είναι να ενηλικιωθούμε κοινωνικά.
Ας δούμε επιτέλους τα πράγματα αντικειμενικά χωρίς συναισθηματισμούς και στρουθοκαμηλισμούς.
