Σε τροχιά σύγκρουσης με τους Ευρωπαίους βρίσκεται πλέον το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο καθώς...
τόσο το Βερολίνο όσο και ο ESM, υπό την καθοδήγηση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δεν δείχνουν καμία διάθεση να ανοίξουν τη διαδικασία ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, το οποίο θα ξεπεράσει το 200%(!). Από την άλλη πλευρά η Κριστίν Λαγκάρντ αντιμετωπίζοντας ισχυρές πιέσεις εκ των έσω, και δεν φαίνεται διατεθειμένη να αναλάβει το πολιτικό κόστος μιας νέας απόφασης να υπερβεί τους κανονισμούς και το καταστατικό του Ταμείου καθώς επίκειται η επανεκλογής της εντός του πρώτου εξαμήνου του 2016.
Ετσι τα 16 δισ. με τα οποία συμμετέχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης δεν είναι διασφαλισμένα, ενώ το ωστικό κύμα μιας έκρηξης επί του ελληνικού προγράμματος μπορεί να ανοίξει νέο κύκλο οικονομικής αβεβαιότητας για την Ευρωζώνη.
Όπως αναφέρουν στο sofokleousin.gr καλά πληροφορημένες πηγές, με γνώση των ισορροπιών στη γενική συνέλευση και στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ, αν η Κριστίν Λαγκάρντ επιχειρήσει να θέσει το ζήτημα της συμμετοχής στο ελληνικό πρόγραμμα χωρίς πρώτα να έχουν αποσαφημιστεί τα βήματα που θα οδηγήσουν στη μείωση του χρέους, τότε κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπη με ανταρσία και δημόσιες συγκρούσεις.
Υπ αυτό το πρίσμα και με δεδομένο ότι η Κριστίν Λαγκάρντ θα διεκδικήσει την επανεκλογή της ως γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, θεωρείται μάλλον απίθανο να επιχειρήσει μια κίνησησ υψηλού πολιτικού ρίσκου σε αυτή τη φάση.
Οι ισορροπίες στο ΔΝΤ είναι ακόμη πιο περίπλοκες καθώς χώρες όπως η Κίνα, η Βραζιλία \το Μεξικό, αλλά και ασιατικές αντιδρούν στον διαρκή διορισμό Ευρωπαίου στην ανώτατη θέση του Ταμείου, ενώ ζητούν μεγαλύτερη παρέμβαση στις αποφάσεις.
Το εκρηκτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στο ΔΝΤ γνωρίζει λεπτομερώς και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ο οποίος ακολουθώντας παρελκυστική στρατηγική επιδιώκει να περιορίσει το ρόλο και το πολιτικό εκτόπισμα του ΔΝΤ στην Ευρώπη, χρησιμοποιώντας τη διελκυστίνδα που έχει στηθεί στο εσωτερικό του.
Η Κριστίν Λαγκάρντ πιεζόμενη από τον Λευκό Οίκο και γνωρίζοντας ότι η επανεκλογή της θα βασιστεί στις σχέσεις με τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ αλλά και τη στήριξη των Ευρωπαίων είναι αναγκασμένη να αναζητήσει τη χρυσή τομή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα καταφέρει τελικά να τη βρει.
Όπερ σημαίνει ότι προσπαθώντας να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ αλλά και να παραμείνει πιστή στο καταστατικό του Ταμείου, υποστηρίζοντας παράλληλα τις γαλλικές θέσεις, θεωρείται σίγουρο ότι θα ανεβάσει τους τόνους μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, δίνοντας το στίγμα της πολιτικής βούλησης που υπάρχει στην κατεύθυνση της μείωσης του ελληνικού χρέους.
Ανεβάζοντας όμως τους τόνους το ΔΝΤ θα βρεθεί εγκλωβισμένο καθώς θα οριοθετήσει το πεδίο της διαφωνίας και την αδυναμία του να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, παίζοντας στην ουσία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Αδυνατώντας το ΔΝΤ να επιβάλλει τις θέσεις τους στους Ευρωπαίους, θα έχει χάσει και τη δυνατότητα συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα, περιοριζόμενο σε ρόλο παρατηρητή, που συνεπάγεται αποδυνάμωση της θέσης του.
Με τον τρόπο αυτό ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα βρεθεί να έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο αποκτώντας τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης και περιορίζοντας τις εξωγενείς παρεμβάσεις.
