Αλλά η αλήθεια είναι ότι κάποια πράγματα όταν τα χρειάζεσαι περισσότερο και δεν τα έχεις, νιώθεις την έλλειψη αυτή στο πετσί σου. Και τι εννοώ με αυτό; Όπως προανέφερα, το πρόβλημα των δρόμων και των πεζοδρομίων στην περιοχή με ενοχλούσε και με εκνεύριζε, όμως στιγμιαία, δηλαδή όταν παραδείγματος χάριν έπεφτα σε λακκούβες, αλλά μετά το ξεχνούσα.
Γέννησα πρόσφατα με καισαρική τομή και μία εβδομάδα μετά την επέμβαση μπήκα ως συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο, για την ακρίβεια έπρεπε να πάω κάπου για σοβαρό λόγο και όχι για διασκέδαση. Από την αρχή της διαδρομής πέφταμε σε λακκούβες – είναι και τόσες, πώς να τις αποφύγεις; - και όπως είναι λογικό, ένας άνθρωπος χειρουργημένος με αυτές τις αναταράξεις πονάει, όπως δηλαδή το βίωσα κι εγώ. Και δεν ήταν μια και δυο οι λακκούβες, έφτασα στο σημείο να κάνω υπομονή να βγούμε επιτέλους από τα όρια του Δήμου, για να ευχαριστηθούμε λίγο ίσιωμα στους δρόμους.
Μετά έφτασε η ώρα να πάμε μια βόλτα το μωρό με το καρότσι. Η διαδρομή των 10 λεπτών μου φάνηκε ατελείωτη, διότι η κατάσταση είχε ως εξής: Λακκούβες στους δρόμους, ανύπαρκτες διαβάσεις για τα καρότσια στα πεζοδρόμια και σε πολλά σημεία απαράδεκτα έως ανύπαρκτα πεζοδρόμια. Φυσικά χρειάστηκα και δεύτερο άτομο, γιατί κάποιος έπρεπε να κρατάει το καρότσι και κάποιος να το σηκώνει κάθε φορά που έπρεπε να κατέβουμε κάποιο πεζοδρόμιο.
Το ωραίο είναι που η πωλήτρια στο κατάστημα βρεφικών ειδών μου είχε πει για αυτό το καρότσι ότι είναι κατάλληλο και για νησί που έχει σοκάκια, γιατί μειώνει τα τραντάγματα και τις αναταράξεις. Πού να ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να κυκλοφορήσω στο Κερατσίνι, αφού το μωρό θα αναταρασσόταν συνέχεια, ενώ εμένα θα μου έφευγε η μέση κοινώς, γιατί θα έπρεπε να σηκώνω συνέχεια το καρότσι κάθε φορά που έπρεπε να κατέβουμε από το πεζοδρόμιο;
Φυσικά δεν μπορούσα να μην αναφερθώ στα αυτοκίνητα που είχαν καβαλήσει τα πεζοδρόμια και έκαναν τη ζωή τη δική μου και του μωρού ακόμα πιο δύσκολη. Δεν πτοούνταν δε ούτε ακόμα και όταν βρίσκονταν μέσα στα αυτοκίνητά τους κάποιοι από αυτούς τους οδηγούς, που με έβλεπαν να δυσκολεύομαι να προχωρήσω εξαιτίας τους.
Αυτή η κατάσταση σίγουρα ενοχλεί και εκνευρίζει όλους τους δημότες, αλλά σε κάποιους, όπως είναι οι άνθρωποι σε αναπηρικά καροτσάκια, μητέρες με μωρά σε καρότσια, άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, δυσκολεύει πραγματικά τη ζωή. Είναι δηλαδή να μην πέσεις στην ανάγκη της δημοτικής αρχής να πράξει τα αυτονόητα.
Και επειδή είναι αρμοδιότητα του δημάρχου να φροντίζει για την καθημερινότητα των πολιτών, αυτά τα θέματα θα έπρεπε να τα προσέχει και όχι να τα αφήνει στη μοίρα τους. Στα απλά πράγματα φαίνεται και εκτιμάται η συμβολή ενός δημάρχου, όπως είναι η συγκομιδή των απορριμμάτων, οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια και άλλα τέτοια. Ας αρχίσουμε λοιπόν από τα απλά, καθημερινά προβλήματα και μετά πάμε και στα πιο σύνθετα. Για αυτό ήθελα να ήξερα ο δήμαρχος και τα μέλη της δημοτικής αρχής δεν κυκλοφορούν στην ίδια πόλη με εμάς; Δεν διακρίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά στους δρόμους της πόλης; Εκτός και αν μετακινούνται μόνο με αεροπλάνα...
Οι φωτογραφίες από τους δρόμους της πόλης είναι ενδεικτικές, θα μπορούσα πραγματικά να ανεβάσω άπειρες - δυστυχώς…
Αναγνώστρια
