Μετά τις σφοδρές αντιδράσεις, που προκάλεσαν τα όσα είπε για τους Σύρους πρόσφυγες στο Σύνταγμα, ο Μιχάλης Τσαουσόπουλος, εξέδωσε ανακοίνωση μέσω της οποίας παραδέχθηκε την αστοχία των χαρακτηρισμών του, ξεκαθαρίζοντας, παράλληλα, ότι δεν είναι ρατσιστής.Ολόκληρη η δήλωσή του έχει ως εξής:
Αγαπητοί φίλοι,
Θα ήθελα να καταθέσω την προσωπική μου άποψη για το θέμα που δημιουργήθηκε.
Ξεκαθαρίζω λοιπόν από την αρχή ότι δεν είμαι ρατσιστής.
Πιστεύω ακράδαντα στο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να διεκδικούν καλύτερες συνθήκες ζωής, ακόμα κι αν, για να το πετύχουν αυτό, είναι αναγκασμένοι να φύγουν από τις πατρίδες τους και να αναζητήσουν κάπου αλλού, καλύτερη ζωή και τύχη.
Αυτό αφορά φυσικά και στους συνανθρώπους μας από τη Συρία.
Λυπάμαι και μελαγχολώ, που το κράτος μας δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το φλέγον πρόβλημα των μεταναστών. Και λυπάμαι, ακόμα που η Ελλάδα παλεύει ουσιαστικά μόνη σε αυτό, με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης να «κοιτάζουν» από μακριά τις χαμένες ανθρώπινες ψυχές, που καταλήγουν στην πατρίδα μας.
Ας μιλήσουμε όμως για το συμβάν.
Η εκπομπή είναι Νο1 σε ακροαματικότητα στα βασικά κοινά επί σειρά ετών, με κυρίαρχα συστατικά τη μουσική, τους αστείους διαλόγους και τη χιουμοριστική υπερβολή στο σχολιασμό της καθημερινότητας.
Κι όταν λέμε χιουμοριστική υπερβολή, εννοούμε και τα αστεία και ανέκδοτα που ο καθένας μας λέει ή δέχεται να ακούει, στην παρέα του, στο καφενείο, την ταβέρνα ή αλλού. Αστεία. Χοντροκομμένα ίσως, αλλά αστεία...
Όταν κάναμε το «αστείο» με τους πρόσφυγες από τη Συρία, κανείς από τους χιλιάδες ακροατές μας δεν έστειλε κάποιο μήνυμα, ούτε έγινε κάποιο τηλεφώνημα δυσαρέσκειας, ούτε αναρτήθηκε κάποιο σχόλιο στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης. Διότι όλοι όσοι έχουν επιλέξει να μας ακούν ξέρουν ότι δεν έχουμε κακή πρόθεση.
Αλλά ας δούμε τι είπα...
Το σχόλιο ξεκίνησε με το ότι εμείς φέτος στολίσαμε ...Σύριους κ.λπ. Αμέσως μετά και ακριβώς στο κέντρο του σχολιασμού, αλλάζοντας τόνο φωνής, μίλησα για λίγα δευτερόλεπτα σοβαρά και επί της ουσίας. Και είπα:
«Κύριε Καμίνη, αν δεν είναι δικό σας το θέμα, πρέπει να βγείτε και να πιέσετε την κεντρική εξουσία να δώσει λύση. Πρέπει η κυβέρνηση να λύσει το όποιο νομικό πρόβλημα αυτών των ανθρώπων, και να τους μεταφέρει κάπου, ώστε να μπορεί να τους περιθάλψει σωστά».
Είπα κάτι κακό; Έχει κάποιος αντίρρηση σε αυτό;
Αμέσως μετά είπα ότι δεν είμαι ρατσιστής, ούτε Χρυσή Αυγή και... Χρυσά Αυγά - για να ξεκαθαρίσω έτσι την κατάσταση και τα πιστεύω μου.
Συνεχίζοντας επίσης είπα ότι δημιουργείται πρόβλημα στους επαγγελματίες των καταστημάτων γύρω από την περιοχή, κι ότι δεν είναι καλό θέαμα για τους τουρίστες, που θα πλημμυρίσουν τα ξενοδοχεία μέσα στα Χριστούγεννα.
Κανείς δε μπορεί να αρνηθεί, ότι είναι κι αυτό ένα πρόβλημα, που για να λυθεί θα πρέπει το κράτος να δώσει επιτέλους λύση.
Τελειώνοντας το σχόλιό μου απευθύνθηκα πάλι χιουμοριστικά -αλλά πιστεύω ουσιαστικά- στον πρωθυπουργό, λέγοντάς του «Αντουάν, κάνε κάτι, βάλε κάποιον να λήξει το θέμα».
Όποιος καλοπροαίρετος ακούσει το σχόλιο, δε μπορεί παρά να συμφωνήσει μαζί μου, στο σοβαρό κομμάτι αυτού του σχολίου. Όσον αφορά στο χιουμοριστικό, αποδέχομαι την αστοχία και ζητώ συγγνώμη γι' αυτήν.
Με λίγα λόγια, όσοι βρήκαν την ευκαιρία να μου επιτεθούν, το έκαναν ξεχνώντας ή απονευρώνοντας την καρδιά του σχολίου μου.
Κάπου εδώ άρχισε η ...χλαπαταγή.
Από τη μια, ακροδεξιά στοιχεία με θεώρησαν δικό τους και με έκαναν σημαία.
Από την άλλη, ανώνυμοι bloggers και δημοσιογράφοι μέσα από τα sites πέταξαν λάσπη, επιτιθέμενοι προσωπικά σε μένα με χυδαίες ύβρεις και χαρακτηρισμούς, που δεν αφορούν σε πολιτικές θέσεις.
Την εκπομπή μου κάθε πρωί την ακούν άνθρωποι, που ξυπνούν νωρίς και δίνουν καθημερινά τον αγώνα του μεροκάματου. Άνθρωποι που πηγαίνουν σε γραφεία, εργοστάσια, βιοτεχνίες, ή βρίσκονται πάνω στο τιμόνι. Μέσα σε αυτούς, είναι και πολλοί αλλοδαποί, που επικοινωνούν μαζί μου με μηνύματα.
Όλοι αυτοί έχουν επιλέξει να με τιμούν, γιατί με τον τρόπο αυτό φτάνουν στη δουλειά τους με κάποιο έστω αμυδρό χαμόγελο και κάπως καλή διάθεση, από αυτά που η ομάδα μου κι εγώ τους λέμε στον αέρα.
Οι όποιοι προνομιούχοι και οι «χαϊστες» δε μας ακούν. Τέτοια ώρα κοιμούνται ακόμα...
Παρ’ όλη τη λάσπη που έπεσε, μπορώ να κατανοήσω τις επιθέσεις.
Η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά ηλεκτρισμένη. Υπάρχει αγωνία για το μέλλον της χώρας. Αλλά και αγωνία για το μέλλον του καθενός από εμάς.
Οι πολιτικοί και τα κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει λάθη. Άλλοι περισσότερα, άλλοι λιγότερα. Δεν τα έχουν καταφέρει. Για το καλό όλων μας, μακάρι οι επόμενοι –όποιοι κι αν είναι αυτοί- να τα καταφέρουν.
Κλείνοντας, θα ήθελα να παραθέσω μια προσωπική αλήθεια. Τα τελευταία δέκα χρόνια ξυπνάω κάθε μέρα, κάθε πρωί στις 5 και μισή, και από τις 7 το πρωί ακούγομαι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ευχάριστος, ευδιάθετος και χαμογελαστός.
Για να το πετύχει αυτό κάποιος, δε φτάνει μόνο να έχει στο μυαλό του μόνο το βιοπορισμό. Πρέπει να αγαπά τους ανθρώπους, να αγαπά το διπλανό του. Αλλιώς ΔΕ ΒΓΑΙΝΕΙ. Δέκα χρόνια, κάθε μέρα, ΔΕ ΒΓΑΙΝΕΙ.
Ευχαριστώ
Μιχάλης Τσαουσόπουλος
