Μα είναι δυνατόν στα καλά καθούμενα να εισάγει καινά δαιμόνια; Τέτοιες δύσκολες για τη δημοκρατία εποχές; Είναι δυνατόν να βάζει σκέψεις για εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας στη δημοκρατία; Εδώ προσπαθούν με το ζόρι να διατηρήσουν το παλαιολιθικό σύστημα της κάλπης και των κομματικών συνελεύσεων και αυτός πάει να το αλλάξει;
Δεν τον γνωρίζουμε τον κ. Φορτσάκη, ούτε συμφωνούμε με κάποιες αποφάσεις του, αλλά εδώ ξεπέρασε
τα «όρια». Αυτό, όχι μόνο δεν πρόκειται να περάσει (εξάλλου μήπως είδατε να το στηρίζει κανένα μέλος του πολιτικού προσωπικού;), αλλά ουσιαστικά θα είναι και το τέλος, η πλήρης δηλαδή απόρριψη του κ. Φορτσάκη από το σύστημα.
Όπως έλεγε και ένας συνταγματολόγος πρόσφατα σε μια εκδήλωση «Ε, όχι και να γίνουμε σαν την Ελβετία;, δεν είναι το Σύνταγμα για τον καθένα...». Τέτοιους πνευματικούς άνδρες θέλει το σύστημα. Εδώ ο κ. Φορτσάκης δεν πρόσεξε και ξεπέρασε τα «εσκαμμένα» του συστήματος.
Δεν συνειδητοποίησε δηλαδή το εξής απλό. Η επίσημη εισαγωγή της ψηφιακής τεχνολογίας στις δημοκρατικές διαδικασίες του Πανεπιστημίου, πολύ γρήγορα και αναγκαστικά θα επεκταθεί και στα συνδικάτα και στις ευρύτερες δημοκρατικές διαδικασίες; Αυτό όμως είναι θάνατος για το σύστημα, το οποίο προφανώς δεν είναι έτοιμο για κάτι τέτοιο ακόμα. Να λοιπόν που και οι δικηγόροι ξεθάρρεψαν και προκήρυξαν εσωτερικό δημοψήφισμα για τις 2 και 3 Δεκεμβρίου!!! Και μετά τα κόμματα τι θα κάνουν; Πως θα χειραγωγούν φοιτητές, εργαζόμενους και επαγγελματίες; Πως εντέλει θα ελέγχουν το λαό;
Προς το παρόν το σύστημα λειτουργεί στα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με τους φοιτητοπατέρες, τις κομματικές νεολαίες, τις κομματικές συνελεύσεις, όπου πάνε οι ίδιοι και οι ίδιοι κομματάνθρωποι για να παίζουν το ίδιο κομματικό θέατρο. Είναι οι ίδιοι κομματικοί νεολαίοι, οι οποίοι «ψαρεύουν» για τα κόμματα από τους νεοεισερχόμενους και τους οποίους αργότερα τους βρίσκουμε να κατέχουν θέσεις στην κρατικοδίαιτη πνευματική ελίτ της χώρας. Μια κρατικοδίαιτη ελίτ η οποία αγωνίζεται με πάθος εναντίον των ιδιωτικών πανεπιστημίων και επιζητεί τη συνέχιση της άλωσης του πνευματικού κόσμου από τα κόμματα.
Αλήθεια που είναι από το 2009 μέχρι σήμερα οι κομματικοί φοιτητοπατέρες και ο πνευματικός κόσμος της χώρας για να ξεσηκώσουν τη νεολαία και να αγωνιστούν εναντίον της εξαθλίωσης του λαού; Μίλησαν ελάχιστες φορές και μόνο για να μη θιγούν τα κεκτημένα τους.
