Η Καίτη Γκρέυ στις αρχές του ’60 τραγουδούσε σε ένα κέντρο της δυτικής Αθήνας. Μαζί της τραγουδούσε και ο Σπύρος Ζαγοραίος.
Κατά τα λεγόμενα του Ζαγοραίου, επειδή η Γκρέυ ήταν πολύ γνωστή και σημείωνε μεγάλη επιτυχία, θεωρούσε η ίδια ότι είχε τη δυνατότητα να επιβάλει τους δικούς της όρους και κανόνες στο παιχνίδι της νυχτερινής ζωής. Ως εκ τούτου δεν ήταν και πολύ τυπική στο ωράριό της. Καθυστερούσε συχνά να πάει στο μαγαζί, ενώ άλλες φορές δεν πήγαινε και καθόλου, χωρίς μάλιστα να ενημερώνει τον ιδιοκτήτη.
Μια δυο τρεις, είδε κι απόειδε ο ιδιοκτήτης κι αποφάσισε να πάρει δραστικά μέτρα, αφού οι συστάσεις προς την τραγουδίστρια δεν έπιαναν τόπο. Στο συγκεκριμένο μαγαζί πήγαιναν συχνά ως θαμώνες ο Στέλιος Καζαντζίδης με την Μαρινέλα, που εκείνη την εποχή ήταν ζευγάρι. Έχει σημασία ν’ αναφέρουμε ότι ο Καζαντζίδης προτού συνδεθεί με τη Μαρινέλα, είχε συνάψει δεσμό με την Γκρέυ. Ένα βράδυ λοιπόν που η Γκρέυ δεν εμφανίστηκε στο μαγαζί, αφήνοντας σύξυλο τον ιδιοκτήτη και τους θαμώνες που πήγαν να τη δουν, ο ιδιοκτήτης κάνει πρόταση στον Καζαντζίδη και στη Μαρινέλα να αναλάβουν τα ηνία του προγράμματος, παραγκωνίζοντας με τον τρόπο αυτό την Γκρέυ.
Τη νύχτα εκείνη που κλείστηκε η συμφωνία, κάποιο πουλάκι μέσα από το μαγαζί σφύριξε στη Γκρέυ τα καθέκαστα. Η Γκρέυ, παρότι εκείνη τη νύχτα, κατά τον Ζαγοραίο πάντα, δεν είχε καμιά διάθεση να πατήσει το πόδι της στο μαγαζί, παίρνει ένα ταξί και μέσα σε λίγη ώρα περνάει το κατώφλι του. Ο ιδιοκτήτης μόλις την είδε πάγωσε. Η Γκρέυ, φανερά πικαρισμένη από το γεγονός της αντικατάστασής της αλλά και ενοχλημένη από τον καινούριο δεσμό του Καζαντζίδη, πήγε αποφασισμένη για φασαρία και καυγά.
Η αντίδρασή της, σύμφωνα με τον Σπύρο Ζαγοραίο, ήταν θυελλώδης και οι θαμώνες που έτυχε να είναι εκείνη τη νύχτα στο μαγαζί, θα θυμόνταν για πολύ καιρό το περιστατικό. Η Γκρέυ, όπως είναι λογικό, δεν ξαναπάτησε στο μαγαζί. Για αντίποινα όμως στον ιδιοκτήτη, έκλεισε συμφωνία με ένα άλλο μαγαζί που βρισκόταν ακριβώς απέναντι και γενικά δεν πήγαιναν και πολύ καλά οι δουλειές του. Μαζί με την Γκρέυ πήγε ο Ζαγοραίος και δυο τρεις ακόμα μουσικοί. Η γκίνια όμως του μαγαζιού παρέμεινε σταθερή και αταλάντευτη. Το μαγαζί με τον Καζαντζίδη και τη Μαρινέλα έσκιζε κάθε βράδυ και τα τραπέζια ήταν φίσκα. Αντίθετα, το μαγαζί με τη Γκρέυ και τον Ζαγοραίο βάραγε μύγες.
Μέσα σε δυο βδομάδες, κι ενώ το μαγαζί συνέχιζε να πιάνει πάτο, αποφάσισε η Γκρέυ να τα μαζέψει και να φύγει άρον άρον. Μαζί με την παρέα που την ακολούθησε από το πρώτο μαγαζί, πήγε στη Θεσσαλονίκη, στο κέντρο ενός φίλου της, προκειμένου να πάρει τη ρεβάνς και να ρεφάρει.
# από το βιβλίο “Τα πιο ωραία λαϊκά στα σπίτια τα προσφυγικά τα είχαμε χορέψει – Μια αναφορά στα λαϊκά του ’60”, έκδοση δήμου Κερατσινίου, 2010
