Γράφει ο Δρ Ιωάννης Παρίσης
Είναι η όγδοη φορά στην ιστορία που οι Ευρωπαίοι προσέρχονται στις κάλπες προκειμένου να εκλέξουν αντιπροσώπους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκείνο ωστόσο που πλανάται ως ερώτημα είναι το κατά πόσο οι εκλογές αυτές αφορούν την Ευρώπη και πόσο πολίτες της Ευρώπης αισθανόμαστε. Αυτό βέβαια δεν αφορά μόνο τη χώρα μας. Πρόκειται για γενικότερο φαινόμενο.
Οι συζητήσεις και τα συνθήματα αναφέρονται όχι στην πορεία της Ευρώπης και τον τρόπο που θα μπορούσε να ξεπεράσει τα σημαντικά προβλήματα ενώπιον των οποίων βρίσκεται. Δεν αφορούν τις πολιτικές της Ένωσης. Κόμματα και ηγεσίες αναλύονται σε αντιπαραθέσεις και συνθηματολογία που θύμιζε εθνικές εκλογές. Αυτό φαίνεται και από τις επιλογές υποψηφίων.
Οι συζητήσεις και τα συνθήματα αναφέρονται όχι στην πορεία της Ευρώπης και τον τρόπο που θα μπορούσε να ξεπεράσει τα σημαντικά προβλήματα ενώπιον των οποίων βρίσκεται. Δεν αφορούν τις πολιτικές της Ένωσης. Κόμματα και ηγεσίες αναλύονται σε αντιπαραθέσεις και συνθηματολογία που θύμιζε εθνικές εκλογές. Αυτό φαίνεται και από τις επιλογές υποψηφίων.
Μέχρι τώρα, οι πολιτικοί αρχηγοί, ελλείψει εσωκομματικής δημοκρατικής συζήτησης και ανάδειξης των υποψηφίων, «δώριζαν» κατ’ ουσία κάποιες θέσεις Ευρωβουλευτών, με κριτήρια κομματικά, σίγουρα πάντως όχι ευρωπαϊκά. Επέλεγαν ωστόσο πρόσωπα που στην πλειονότητα τους είχαν σχετική ικανότητα να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ υπήρχαν και περιπτώσεις αρίστων που διακρίθηκαν για το έργο τους.
Ήδη έχει αποφασισθεί οι επερχόμενες εκλογές να γίνουν με «σταυρό» και όχι με «λίστα» όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Θεωρητικά το σύστημα αυτό μπορεί να φαντάζει ως δημοκρατικότερο και άρα καλύτερο. Πόσοι όμως γνωρίζουν τους υποψήφιους Ευρωβουλευτές; Τι γνωρίζουν για το έργο κάποιων μέχρι τώρα Ευρωβουλευτών; Πόσοι μπορούν να ξεχωρίσουν ποιοι έχουν τα κατάλληλα προσόντα για να ανταποκριθούν στην Ευρωβουλή;
Εκείνο που και πάλι φαίνεται να συμβαίνει είναι η επιλογή από τις ηγεσίες των κομμάτων ονομάτων «πιασάρικων», χωρίς όμως τις απαραίτητες γνώσεις και την κατάλληλη υποδομή που επιβάλλουν οι ειδικές απαιτήσεις του Ευρωκοινοβουλίου. Σε κάποιες δε περιπτώσεις πρόκειται για θλιβερές επιλογές. Διότι, ένας που τραγουδάει καλά ή βάζει πολλά γκολ δεν σημαίνει ότι είναι και κατάλληλος να εκπροσωπήσει τη χώρα στην Ευρωβουλή. Είναι μάλλον βέβαιο ότι κάποιοι υποψήφιοι δεν γνωρίζουν ούτε ποια είναι τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!!
