.jpg)
Η ευθύνη για αυτή την εξέλιξη βαραίνει κυρίως την τρόικα και την κυβέρνηση, που οδήγησαν τις μεταξύ τους διαπραγματεύσεις σε οριακό σημείο, για να θέσουν μετέπειτα στην ελληνική κοινωνία το εκβιαστικό δίλημμα «ή το πολυνομοσχέδιο ή το χάος». Ευθύνες έχουν όμως διαχρονικά και όσοι δημιούργησαν, συντήρησαν και ευνοήθηκαν από τις στρεβλώσεις στην αγορά και την οικονομία, βασίζοντας σε αυτές την επιχειρηματική ή την πολιτική τους επιβίωση, δίνοντας έτσι «δικαιώματα» και επιχειρήματα στους εθνικούς μας δανειστές.
Σε κάθε περίπτωση, οι διατάξεις αυτές αποτελούν πλέον νόμο του κράτους και δεν ωφελεί να “κλαίμε πάνω από την καρδάρα με το χυμένο γάλα». Γι αυτό, ενόψει των υπουργικών αποφάσεων και των εφαρμοστικών εγκυκλίων, το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών θέτει 10 καίρια ερωτήματα προς την κυβέρνηση ως προς τις επιπτώσεις των νέων μέτρων και την απαραίτητη αναθεώρησή τους εάν δεν επιτύχουν τους διακηρυγμένους στόχους τους :
1. Ποιο είναι το εύλογο χρονικό διάστημα εντός του οποίου πρέπει να αποδώσουν υπέρ του ελεύθερου ανταγωνισμού και του καταναλωτή οι ρυθμίσεις για το άνοιγμα των επαγγελμάτων και τι μέτρα πρόκειται να λάβει η κυβέρνηση αν δεν μειωθούν οι τιμές στο γάλα, το ψωμί, τα βιβλία και τα φάρμακα ;
2. Πως προτίθεται να προστατεύσει η κυβέρνηση τους μικρούς εκδοτικούς οίκους, τους φαρμακοποιούς και τους αρτοποιούς και τους κτηνοτρόφους σε περίπτωση που οι διατάξεις του πολυνομοσχεδίου οδηγήσουν σε γιγάντωση μεγάλες ξένες πολυεθνικές ή εγχώρια μονοπώλια ;
3. Πως διασφαλίζεται η βιωσιμότητα των Επικουρικών Ταμείων αλλά και το ύψος των συντάξεων στα Ταμεία από τα οποία περικόπτονται εισφορές, οι λεγόμενοι πόροι υπέρ τρίτων, χωρίς να έχουν προηγηθεί αναλογιστικές μελέτες ;
4. Ποια άλλα μέτρα στήριξης του ΟΑΕΕ και των παροχών του θα λάβει το Υπουργείο Εργασίας, καθώς είναι προφανές πως τα όσα προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο περί «μεταφοράς» ασφαλισμένων από το ΙΚΑ και περί μηνιαίας καταβολής των ασφαλιστικών εισφορών δεν αποτελούν από μόνα τους εχέγγυο για το μέλλον του Οργανισμού ;
5. Η αφαίρεση από τους κοινωνικούς εταίρους του δικαιώματος να καθορίζουν με ελεύθερες διαπραγματεύσεις τον κατώτατο μισθό, καθώς και η μείωση των βασικών αποδοχών για νέους κάτω των 25 ετών, «συμπληρώνονται» τώρα με την μείωση του κόστους των τριετιών για πρόσληψη μακροχρόνια ανέργων. Πότε η κυβέρνηση αναμένει ότι θα φανούν οι θετικές επιπτώσεις αυτών των μέτρων με αύξηση των προσλήψεων στον ιδιωτικό τομέα και εάν αυτό δεν επισυμβεί προτίθεται να «εκχωρήσει» και πάλι τη δυνατότητα καθορισμού των βασικών αποδοχών στους εργοδοτικούς φορείς και τη ΓΣΕΕ ;
6. Ως προς τη λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές γιατί η κυβέρνηση φέρνει μια νέα ρύθμιση πριν προλάβει να δει τα αποτελέσματα από την εφαρμογή της προηγούμενης ; Θα επιτραπεί στους εκπροσώπους των εμπόρων να έχουν τον πρώτο λόγο στον καθορισμό των «τριών τουριστικών περιοχών» όπου επίκειται πλήρης απελευθέρωση ;
7. H «αποκατάσταση των αδικιών» με διανομή σε ευπαθείς ομάδες μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος δεν απευθύνεται στην μεγάλη πλειοψηφία ανέργων και ανασφάλιστων ελεύθερων επαγγελματιών. Πότε θα αποκατασταθεί η σε βάρος τους κραυγαλέα αδικία να στερούνται το αγαθό της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ταυτόχρονα να διώκονται για μη καταβολή εισφορών στον ΟΑΕΕ ; Πότε θα επιστραφούν στους ανέργους ελεύθερους επαγγελματίες τα χρήματα που παρακρατήθηκαν παράνομα και αντί σε επιδόματα ανεργίας δόθηκαν σε συντάξεις του ΟΑΕΕ ;
8. Η εύρυθμη λειτουργία της αγοράς αλλά και το κράτος δικαίου επιβάλλουν την υπό προϋποθέσεις χορήγηση «δεύτερης ευκαιρίας» σε επιχειρήσεις που έχουν χρεοκοπήσει. Γιατί το πολυνομοσχέδιο δεν προσάρμοσε την ελληνική νομοθεσία στις πρόσφατες συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ;
9. Ακόμη και μετά τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των φοροπροστίμων το μη μισθολογικό κόστος και η φορολογία των επιχειρήσεων εξακολουθούν να είναι από τις υψηλότερες στην Ευρώπη και δυσανάλογες με την τωρινή κατάσταση της πραγματικής οικονομίας. Ποιες είναι οι επόμενες κινήσεις της κυβέρνησης που θα ελαφρύνουν τα βάρη των επιχειρήσεων ;
10. Το πολυνομοσχέδιο επιχειρεί να δώσει ώθηση στην κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών, χωρίς ωστόσο να τη συνδέει με την έμπρακτη στήριξη της πραγματικής οικονομίας από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Πώς διασφαλίζει η κυβέρνηση την παροχή ρευστότητας από τις τράπεζες προς τις επιχειρήσεις, ώστε να γίνει η επιδιωκόμενη επανεκκίνηση της οικονομίας;
