Οταν πέφτει η νύχτα η λεωφόρος Ποσειδώνος αλλάζει όψη. Μόλις φύγουν και οι τελευταίοι περίοικοι για τα σπίτια τους, στην περιοχή κάνουν την εμφάνιση τους οι νεο-άστεγοι...
Ανθρωποι καθημερινοί, που η οικονομική κρίση τους έβγαλε στο δρόμο και αναζητούν έστω κι έτσι, καλύτερες και ασφαλέστερες συνθήκες διαβίωσης.
Σε σχετικό ρεπορτάζ ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής, μίλησε μαζί τους, αναζητώντας τους λόγους για τους οποίους σταδιακά το κέντρο της Αθήνας «ερημώνει».
Ο 35χρονος Γιώργος, έμεινε στο δρόμο πριν από δύο χρόνια, όταν η κρίση έκλεισε το μαγαζί που δούλευε. Εζησε για μεγάλο διάστημα στο κέντρο, ωστόσο εδώ και ένα μήνα εγκαταστάθηκε στο Παλαιό Φάληρο.
Οπως εξηγεί στον Ελεύθερο Τύπο, η μαζική αυτή μετακίνηση των αστέγων εξυπηρετεί 4 ανάγκες, πρόσβαση σε νερό, τουαλέτα, ρεύμα και κυρίως ασφάλεια: «στο κέντρο της Αθήνας, οι κλοπές είναι καθημερινές. Εδώ είναι πιο ασφαλή τα πράγματα. Η λεωφόρος Ποσειδώνος έχει κίνηση όλο το 24ωρο. Μάθαμε να νανουριζόμαστε με τον ήχο των αυτοκινήτων.»
Θλιβερή είναι και η ιστορία που διηγείται στον Ελεύθερο Τύπο ο 40χρονος Χένρικ από την Πολωνία. Οπως εξηγεί, έχει πρόβλημα με το αλκοόλ και αυτό τον οδήγησε να χάσει την οικογένεια και τη δουλειά του και να βρεθεί στο δρόμο: «Οταν έμεινα άστεγος αρχικά ζούσα στο Μοναστηράκι, ώσπου μου έκλεψαν τα λίγα πράγματα μου. Τότε εγκαταστάθηκα στην παραλιακή για δύο λόγους: ασφάλεια και πρόσβαση σε νερό». Μάλιστα καθημερινά κάνει μπάνιο στις ντουζιέρες της παραλίας και πλένει τα ρούχα του, ενώ ακόμα και οι κάτοικοι είναι φιλικοί απέναντι του και συχνά περιμένουν υπομονετικά να τελειώσει το μπάνιο του για να χρησιμοποιήσουν το ντους.
Οι επιχειρήσεις της ΕΛΑΣ και η υποβάθμιση της περιοχής του κέντρου, είναι επίσης από τους κύριους λόγους που οι άστεγοι εγκαταλείπουν τα παραδοσιακά στέκια τους στην Ομόνοια, το Μοναστηράκι και την Κλαυθμώνος.
Οπως εξηγεί, μιλώντας στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής η Αντα Αλαμάνου, υπεύθυνη του Προγράμματος στήριξης αστέγων της ΜΚΟ Κλίμακα: «πλέον στο κέντρο έχουν μείνει μόνο άστεγοι που είναι χρήστες ναρκωτικών. Οι υπόλοιποι αναζητούν καταφύγιο σε πιο ασφαλείς περιοχές που έχουν κοντά συσσίτιο του Δήμου ή της εκκλησίας.»
