Ήταν τόσο....
φορτισμένη και πονεμένη η κ. Κοτρώτσου που ο εισαγγελέας της έδρας έψαξε λόγια για να την παρηγορήσει και να μην χάσει τις ελπίδες της σύμφωνα με το protothema.gr.
«Θα σας πω κάτι, κανένας γιατρός δεν ξέρει τα πάντα! Όλοι οι ανθρώπινοι οργανισμοί αντιδρούν διαφορετικά. Αυτό να το θυμάστε πάντα» της είπε.
Ακολουθεί η κατάθεση της κ. Κοτρώτσου:
«Πήγαμε στην Πάρο επειδή η μεγάλη μου κόρη είχε ψυχικά κουραστεί από τις Πανελλαδικές εξετάσεις! Ήθελε να πάει με τις φίλες της διακοπές αλλά εγώ φοβόμουν! Έτσι αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί για να προσέχω τη μεγάλη μου κόρη! Είχα και το αυτοκίνητο μαζί μου οπότε ο,τι και αν χρειάζονταν και τα άλλα παιδιά, θα ήμουν δίπλα τους! Εκείνη την ήμερα καθόμασταν στην παραλία, η Μυρτώ ως υστερικά συντηρητικό και μη κοινωνικό άτομο δεν ήθελε να βγάλει τα ρούχα της και να κολυμπήσει! Μου ζήτησε να πάει μια βόλτα! Οχι της είπα!
- Γιατί μαμά; είπε η Μυρτώ.
- Γιατί παιδί μου είναι ένας μαυριδερός και συνέχεια κοιτάζει προς τα εδώ και με φοβίζει. Και θα φύγουμε σε λίγο.
- Πού είναι τώρα, δεν τον βλέπω, είπε η Μυρτώ
- Εφυγε προς τα επάνω παιδί μου, της είπα
- Εντάξει, θα είμαι εδώ στα βράχια και θα ακούω μουσική. Μόλις μαζέψεις τα πράγματα φώναξε με ή τηλεφώνησε μου και θα έρθω...
Λίγο αργότερα όμως όταν η μητέρα της της τηλεφώνησε, διαπίστωσε ότι το κινητό της τηλέφωνο ήταν απενεργοποιημένο.
Αμέσως ξεκίνησα να την ψάχνω μαζί με τη μεγάλη μου κόρη. Φτάσαμε στα βράχια και μου λέει η κόρη μου:
- Μαμά, είναι ένας περίεργος άνθρωπος εδώ κάτω.
- Μήπως είναι η Μυρτώ; ρώτησα
- Όχι δεν νομίζω, είπε το κορίτσι μη μπορώντας να αναγνωρίσει την ίδια της την αδερφή!
Όταν πλησίασα το σημείο είδα ένα αλλοιωμένο σώμα και πρόσωπο. Έβλεπα παντού αίμα. Παρά πολύ αίμα. Το δεξί της μάτι ήταν κλειστό, πρησμένο και μελανιασμένο. Το αριστερό της μάτι ήταν ανοιχτό και ασάλευτο. Πρησμένο και αυτό και ματωμένο. Σκέφτηκα πως αν δεν πέθανε ακόμα, σε λίγα λεπτά θα είναι σίγουρα νεκρή! Στο νοσοκομείο μου είπαν ότι το παιδί μου ειναι κλινικά νεκρό. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα στο νοσοκομείο, όλο της το πρόσωπο ήταν σπασμένο. Τέσσερις μήνες μετά το συμβάν πήγα πάλι στο ίδιο σημείο! Ήθελα να το δω. Ήθελα να δω το μέρος που κακοποιήθηκε το παιδί μου. Παρόλο που έβρεξε και η θάλασσα ξέβράζε τα νερά της, τα βράχια είχαν ακόμα το αίμα του παιδιού μου! Εννέα φιάλες αιμα της χορηγήσαν στο νοσοκομείο»
Ο Πακιστανός δέχτηκε όλες τις κατηγορίες που του καταλογίζονται και ζήτησε συγγνώμη από την οικογένεια της Μυρτούς.
