Γιατί όποιος έχει σπίτι στην Εκάλη έχει βρει και τον τρόπο να διαφυλάξει τα περιουσιακά του στοιχεία από τις διαθέσεις για αναδιανομή εισοδημάτων που καταλαμβάνουν τους πολιτικούς ή όσους προσβλέπουν σε πολιτική καριέρα.
Το ερώτημα είναι όμως ποιος θα χάσει πιο γρήγορα το σπίτι του, ο τύπος της Εκάλης ή ο τύπος της Αμφιάλης; Ποιος εκ των δύο αν χάσει το σπίτι του θα χάσει όλα τα περιουσιακά του στοιχεία;
Πόσο τυχαίο είναι πως στην Αμφιάλη και τις γύρω συνοικίες η ανεργία έχει φτάσει στα ύψη και ανερχόμενη δύναμη είναι η Χρυσή Αυγή; Είναι συνοικίες που επλήγησαν από την διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας από τα σοσιαλιστικά πειράματα του Ανδρέα Παπανδρέου που ηγεμόνευσε πολιτικά με αίτημα παρεμφερές του να «Πληρώσει η Εκάλη»... Βλέπε παλαιότερο άρθρο: Τα καύσιμα της Χρυσής Αυγής
Αυτά δυστυχώς είναι ψιλά γράμματα για ένα καθηγητή που ανέλαβε το καθήκον να σώσει τη χώρα και να φιλοδοξεί να ηγηθεί της κεντροαριστεράς.
Ο Μπίσμαρκ είχε πει κάποτε την ιστορική φράση Drei Professoren-Vaterland verloren, ήτοι: Τρεις καθηγητές και η πατρίδα χάθηκε. Με απλά λόγια, αρκούν τρεις καθηγητές για να καταστραφεί μια χώρα...
Στην καθ’ ημάς Ανατολή οι καθηγητές που έβαλαν το λιθαράκι ήταν περισσότεροι, ο Ανδρέας Παπανδρέου με διαφορά μπροστά απ΄ όλους, ο Γιώργος Αλογοσκούφης, ο Νίκος Χριστοδουλάκης, ο Γιάννης Στουρνάρας, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γιάννης Μηλιός, ο Γιάνης Βαρουφάκης (εξ απορρήτων του Γιώργου Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα) κ.α.
Με τόσους καθηγητές να ορίζουν το μέλλον της χώρας το θαύμα είναι πως υπάρχει ακόμη χώρα, για να κινδυνεύει να χαθεί.
Αν θέλετε να δείτε τη διαφορά στην αποτελεσματικότητα μεταξύ ενός καθηγητή και ενός ανθρώπου που έβγαζε το ψωμί του πουλώντας βιβλία, τα οποία ενίοτε και διάβαζε ως φαίνεται από την ευχέρεια διαλεκτικής που έχει αποκτήσει, πάρτε για παράδειγμα τον Υπουργό Παιδείας και τον Υπουργό Υγείας...
Από καθηγητική πλευρά ο κ. Στουρνάρας έχει δίκιο, αν κοιτάξει κάποιος τους δείκτες η Ελλάδα δεν υπερφορολογείται.
Αν συγκρίνουμε τα δημοσιονομικά μεγέθη με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι δαπάνες του ελληνικού δημοσίου δεν είναι πολύ υψηλότερες. Τα φορολογικά έσοδα όμως είναι χαμηλότερα. Όχι τόσο οι έμμεσοι φόροι όπως ο ΦΠΑ αλλά οι άμεσοι φόροι όπως είναι ο φόρος εισοδήματος και οι φόροι περιουσίας, όπου τα έσοδα αντί του μέσου στο 13,5% του ΑΕΠ στην Ελλάδα είναι στο 8-10% του ΑΕΠ.
Η διαφορά αυτή όμως προκύπτει από μια άλλη ιδιαιτερότητα της ελληνικής οικονομίας που έχει να κάνει με τη σύνθεση των εισοδημάτων. Στην Ελλάδα έχουμε μεγαλύτερη συμμετοχή των αυτοαπασχολουμένων στο εθνικό εισόδημα σε σύγκριση με τους μισθωτούς και τις μεγάλες επιχειρήσεις που έχουν οργανωμένα λογιστήρια και είναι δύσκολο να φοροδιαφύγουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο κ. Αρίστος Δοξιάδης στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ίκαρος, με τον τίτλο «Το αόρατο ρήγμα», στις ΗΠΑ που διαθέτουν καλά οργανωμένο και αποτελεσματικό φοροελεγκτικό μηχανισμό υπολογίζεται πως το 57% των εισοδημάτων από αυτοαπασχόληση φοροδιαφεύγει. Τα αντίστοιχα ποσοστά στους μισθωτούς και τις επιχειρήσεις είναι 4% και 17%.
Το ποσοστό των αυτοαπασχολούμενων στην Ελλάδα είναι υπερδιπλάσιο του μέσου όρου του ΟΟΣΑ, 35,1% έναντι 15,8% σύμφωνα με τα στοιχεία του 2008.
Η φοροδιαφυγή των αυτοαπασχολούμενων στην Ελλάδα δεν είναι πολύ μεγαλύτερη αυτής άλλων χωρών. Οι αυτοαπασχολούμενοι είναι περισσότεροι, λόγω της απουσίας φεουδαρχίας (τουρκοκρατία) και πρωτογενούς συσσώρευσης που ακολούθησε, καθώς λένε και οι μαρξιστές.
Κατά συνέπεια όταν υπάρχει αυτή η διαφορετική σύνθεση των εισοδημάτων που δικαιολογεί το μεγαλύτερο μέρος της υστέρησης των εσόδων, όσο και να αυξήσεις τους φόρους στην Ελλάδα αυτό που θα πετύχεις είναι να εξοντώσεις αυτούς που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν, μισθωτούς και μεγάλες επιχειρήσεις και να ερημώσεις την οικονομία.
Συνδυάστε τώρα αυτή την πραγματικότητα με την κυριαρχία της αριστερής ιδεολογίας στην Ελλάδα και θα έχετε ένα καταστροφικό μείγμα.
Οι αριστεροί, πόσο μάλλον στην Ελλάδα που είναι και καθυστερημένοι με τριτοκοσμικά σημεία αναφοράς, καθοδηγούνται από την αυταπάτη πως λεφτά υπάρχουν.
Με αυτό το σύνθημα κέρδισε τις εκλογές ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπανδρέου, με αυτό το σύνθημα επιδιώκει να τις κερδίσει ο Αλέξης Τσίπρας, αυτό φαίνεται να πιστεύει και ο Γιάννης Στουρνάρας.
Αν συνεχίσει την προσπάθεια της διατήρησης των πρωτογενών πλεονασμάτων μέσω της υπερφορολόγησης των «γνωστών υπόπτων» που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν ο κ. Στουρνάρας θα διαπιστώσει το αποτέλεσμα της ιστορίας με το γάιδαρο του Χότζα, ο οποίος μόλις έγινε ξερικός ( ξερικό λέγεται το κτήμα που παράγει χωρίς τεχνητό πότισμα) ψόφησε...
Η λύση για οικονομίες σαν της Ελλάδας βρίσκεται στην αντίστροφη κατεύθυνση, αυτής που ακολουθείται σε εμάς με υπερβολή αλλά και την Ευρώπη που θα αντιληφθεί αργότερα το αδιέξοδο: Βρίσκεται στην ανταγωνιστική μείωση της φορολογίας και τη βελτίωση της ανταποδοτικότητας των φόρων μέσω των κρατικών υπηρεσιών.
Μικροί φόροι για να μην έχουν κίνητρο να φοροδιαφύγουν οι αυτοαπασχολούμενοι (ρίσκο μεταξύ κέρδους τιμωρίας), καλές ανταποδοτικές υπηρεσίες σε συνδυασμό κράτους και ιδιωτικού τομέα.
Άλλο να υποχρεώνεται να πληρώνει τον ΟΑΕΕ ο αυτοαπασχολούμενος χωρίς αντίκρισμα, άλλο να πληρώνει, έναντι μιας εθνικής σύνταξης ένα μικρό ποσό και ένα μεγαλύτερο, σ’ ένα ταμείο επαγγελματικό που λειτουργεί από ιδιωτική ασφαλιστική με αποταμιευτικό κεφαλαιοποιητικό τρόπο.
Άλλο δωρεάν παιδεία, αλλά δωρεάν κουπόνια για αγορά υπηρεσιών παιδείας από δημόσια ή ιδιωτικά εκπαιδευτήρια που θα έχουν κίνητρο να ανταγωνίζονται μεταξύ τους.
2) Το αόρατο ρήγμα...
Πώς λειτουργεί η ελληνική οικονομία στην πράξη; Σε τι διαφέρει από άλλες δυτικές οικονομίες; Με ποιές δυνάμεις και ποιές πρακτικές μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση; Οι απαντήσεις δεν βρίσκονται στους αριθμούς της μακροοικονομίας, ούτε σε απλοϊκές αφηγήσεις για ολιγάρχες, τοκογλύφους, συνδικαλιστές και αργόμισθους.
Βρίσκονται στα σχέδια των οικογενειών, στο μέγεθος των επιχειρήσεων, στον τρόπο που παράγουμε, στην οργάνωση του κράτους, στις λεπτομέρειες των νόμων, στα κίνητρα των πολιτικών.
Βλέπε: Το αόρατο ρήγμα
3) Ναι τα πράγματα είναι καλύτερα: Ψηλότερα το 2014...
Η αγορά συνεχίζει με ορόσημο την αναδιάρθρωση του χρέους και κινδυνεύει μόνο από ένα πολιτικό ατύχημα μέχρι τότε.
Καθώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τα δεδομένα της χώρας και προσπαθεί να το μεταφέρει στη βάση χρυσώνοντας το χάπι, οι πιθανότητες του ατυχήματος μειώνονται.
Το ερώτημα είναι αν θα διαψευστεί ο Χάγιεκ πως ο φασισμός ακολουθεί όταν αποκαλυφθεί πως ο σοσιαλισμός ήταν ψευδαίσθηση. Η παράμετρος αποσταθεροποίησης που πρέπει να παρακολουθεί η αγορά εστιάζεται πλέον στην διατήρηση της ισχύος της Χρυσής Αυγής. Η μετεξέλιξη της ΧΑ σε μια ήπια ακροδεξιά κατά ανάλογο τρόπο με το ΣΥΡΙΖΑ θα λειτουργήσει σαν λιμενοβραχίονας μεταμόρφωσης του μεταπολιτευτικού πολιτικού σκηνικού.
Πηγή:www.capital.gr
