Γραμματογραφεί ο Αντώνης-Mάριος Παπαγιώτης
Εντονότατό μου blog,
Διαπιστώνω καθημερινά, μετά λύπης, ότι οι διαμορφωμένες κοινωνικές από την πολιτική κρίση συνθήκες δεν συνταράσσουν στο ελάχιστο τους πολιτικούς.
Κρίνω ότι τα παλαιότερα αποτυχημένα παραδείγματα διοίκησης δε νουθετούν τους νεώτερους ενεργούντες και δεν αγγίζει τους παλαιότερους η σημερινή κυκλωτική περιδίνηση, που στα χρόνια δράσης τους εστιάζεται η μήτρα της.
Διαφορετικά, η εικόνα του κοινοβουλίου θα ήταν σήμερα διαφορετική, πιο πιστή στα των κοινοβουλευτικών καθηκόντων πρωτόκολλα και περισσότερο στοχευμένη στις απαιτήσεις των καιρών. Δεν θα φάνταζαν -δικαίως- σήμερα οι πολιτικοί ταγοί, ως κοινοί θνητοί dealers, αν στο ελάχιστο διέπονταν από την ενσυναίσθηση και αποκόπτονταν από την απληστία του περί πάρτης χρήματος. Είναι τόσο ντοπαρισμένοι από την επικράτηση του νόμιμου έναντι του ηθικού, που δεν μπαίνουν καν στον κόπο της υποκριτικής -έστω αλλαγής- στάσης ζωής (και μεταξύ μας, γιατί να το κάνουν, όταν συζούν μ᾽έναν λαό ραγιά στο παραμύθι και διαζευγμένο καιρό τώρα με αρτηρίες της διδακτικής μνήμης;). Αν κυλούσε στις φλέβες των η αρχικώς ορισμένη "φιλοτιμία", δεν θα εμφανίζονταν σήμερα προκλητικά ένας "eX" (ελληνιστή "τέως") να προκαλεί όσους από τους διαδικτυακούς φίλους έχουν καταφέρει να απεμπλακούν από τις χαμένες ιδεολογίες και τους ξεθωριασμένους χρωματισμούς. Ποιός θα μπορούσε να εμφανίζεται νεόκοπα (>trendy διαδικτυακώς) και να σχολιάζει προκλητικά την πείνα, ειδικά αν το όνομά του έχει συνδεθεί με εύκολους τρόπους νόμιμου πλουτισμού; Ποιός συνειδητοποιημένος άντρας, θα επέκρινε ειρωνικά τον φτωχό; Ποιός αυτοτιθέμενος στο περιθώριο, θα μιλούσε με περισσό κυνισμό για όσους εξαναγκάζονται σ᾽αυτό;
