Ένας διαδραστικός χάρτης της αποψίλωσης αποκαλύπτει ότι από το 2000 εξαφανίστηκαν περισσότερα από 2,3 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους.
Ο χάρτης, που δημιουργήθηκε από ερευνητές του πανεπιστημίου του Μέριλαντ, βασίζεται σε δορυφορικά δεδομένα και είναι ο πρώτος στο είδος του.
Οι υπολογισμοί είναι ακριβείς, με μικρό περιθώριο λάθους στα 30 μέτρα, και αρκετά λεπτομερείς ώστε να δώσουν πολύτιμες πληροφορίες σε τοπικό επίπεδο, καλύπτοντας όλη την υφήλιο.
Για τη δημιουργία του χάρτη χρησιμοποιήθηκαν δεδομένα των δορυφόρων Landsat, ενώ μέσω της τεχνολογίας «υπολογιστικού νέφους» η επεξεργασία του αρχείου πραγματοποιήθηκε μέσα σε λίγες ημέρες, διαδικασία που κανονικά θα έπαιρνε χρόνια.
Ο χάρτης καλύπτει την χρονική περίοδο 2000 με 2012 και παρουσιάζει την απώλεια και δημιουργία δάσους.
Όπως προέκυψε από τη μελέτη, το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα χάθηκαν 2,3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους και κερδήθηκαν περίπου 800.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους.
Το 32% της παγκόσμιας αποψίλωσης συντελέστηκε στις τροπικές περιοχές με τις χώρες της Νοτίου Αμερικής να δέχονται το μεγαλύτερο πλήγμα, εκτός από τη Βραζιλία, οι προσπάθειες της οποίας απέδωσαν.
Επίσης, η Ινδονησία παρουσιάζει τους ταχύτερους ρυθμούς αποψίλωσης. Πριν το 2003 η χώρα έχανε λιγότερα από 10.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα ετησίως, ενώ τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2011 ο ρυθμός αποψίλωσης αυξήθηκε με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να καταστρέφονται περισσότερα από 20.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους.
Από τον χάρτη προκύπτει ότι ορισμένες περιοχές που βρίσκονται υπό καθεστώς προστασίας, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου προστατευμένες, καθώς η παράνομη υλοτομία μαστίζει ακόμα και τα εθνικά πάρκα.
Η κύρια αιτία αποψίλωσης είναι οι ανθρώπινες δραστηριότητες όπως για παράδειγμα η παράνομη υλοτομία και η καταστροφή δασικών περιοχών για κτηνοτροφία και καλλιέργειες.
Οι πυρκαγιές είναι η δεύτερη αιτία, ενώ ακολουθούν τα ακραία φυσικά φαινόμενα και οι καταιγίδες.
