Από την πρώτη στιγμή που η μνημονιακή κυβέρνηση έκλεισε την ΕΡΤ, ο κόσμος αγκάλιασε τον αγώνα των εργαζομένων και συγκεντρώθηκε έξω από το Ραδιομέγαρο με επαναστατικές διαθέσεις. Ταυτόχρονα ολόκληρη η ανθρωπότητα είχε στραμμένη την προσοχή της στην ΕΡΤ, ενώ η κυβέρνηση ούτε που διανοούταν να επέμβει με τις μνημονιακές μονάδες καταστολής. Τότε ακριβώς ήταν η ευκαιρία να συνδέσουν οι εργαζόμενοι τον αγώνα τους με τα κοινωνικά κινήματα ανατροπής και να μετατρέψουν την ΕΡΤ σε ένα νέο «Πολυτεχνείο».
Από την αρχή ταχθήκαμε εναντίον του τρόπου αγώνα που επέλεξαν οι εργαζόμενοι και συστήσαμε να κάνουν πέρα τα κόμματα και να καλέσουν το λαό να μπει στο Ραδιομέγαρο για να μιλήσει ελεύθερα στα μικρόφωνα της ΕΡΤ, την οποία παρακολουθούσαν όλοι μέσα από το διαδίκτυο. Και ενώ τα κοινωνικά κινήματα και πλήθος λαού είχαν προσέλθει αυθόρμητα και αγωνιστικά στην ΕΡΤ, δυστυχώς όμως, κατά έναν «περίεργο τρόπο», οι εργαζόμενοι που είχαν καταλάβει το Ραδιομέγαρο, εξακολουθούσαν να καλούν στα στούντιο τους ίδιους γνωστούς πανελίστες, όπως και πριν, ωσάν να μην άλλαξε τίποτα.
Μετά από αυτό, το κοινωνικό κίνημα αδιαφόρησε για την ΕΡΤ, αποτραβήχτηκε γιατί είδε πως δεν ήταν η ΕΡΤ ο τόπος για να δώσει τον αγώνα του και τώρα, παρά τις φωνές των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, προφανώς για τους δικούς τους λόγους, το κοινωνικό κίνημα αδιαφορεί πλήρως.
