Δρώντας με πρωτοφανή ταχύτητα και μυστικότητα η ελληνική Δικαιοσύνη σε συνεργασία με την
πολιτική ηγεσία κατάφερε να βάλει χειροπέδες στο εθνικιστικό κόμμα Χρυσή Αυγή, μέσα σε διάστημα μόλις λίγων ημερών.
Οι συλλήψεις στέκονται σε πολύ καλά «δεμένο» κατηγορητήριο, το οποίο καταγράφει την εγκληματική δράση της οργάνωσης.
Μέσα σε λίγες μέρες, ελάχιστες, η δικαιοσύνη «έδεσε» την υπόθεση.
Αυτό σημαίνει, ότι το υλικό που παραδόθηκε στον Άρειο Πάγο, ήταν πληρέστατο!
Τα ενοχοποιητικά στοιχεία υπήρχαν από καιρό, ενώ το περίφημο βαλιτσάκι της ΕΥΠ είχε «πιάσει
δουλειά» πολλές ημέρες πριν.
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα τα μέλη της οργάνωσης «σπάνε» τα τηλέφωνα, αφού οι περισσότεροι έχουν καταληφθεί από πανικό για τα όσα θα ακολουθούσαν. Τα στελέχη της Χρυσής Αυγής φτάνουν μέχρι του σημείου να χλευάζουν τον νεκρό Παύλο Φύσσα, ενώ με θρασύδειλες εκφράσεις απειλούν τους πάντες.
Το «αυγό» του φιδιού…
Ποιος όμως ευθύνεται για αυτή την άνοδο του εθνικιστικού κόμματος; Ποιος έθρεψε τόσα χρόνια το «αυγό του φιδιού»;
Η Χρυσή Αυγή είναι ίσως το μοναδικό πολιτικό κόμμα στην Ελλάδα που κατάφερε να έχει διψήφια ποσοστά στις δημοσκοπήσεις, χωρίς να έχει παρουσιάσει την παραμικρή προγραμματική πρόταση σε κανέναν τομέα της δημόσιας ζωής.
Κανείς δεν έμαθε για τις θέσεις του εθνικιστικού κόμματος αναφορικά με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την Υγεία, το Ασφαλιστικό, την Παιδεία, τη Δικαιοσύνη, για την αγορά, για την ανεργία.
Πέρα από τις κορώνες περί «απέλασης των μεταναστών σε 24 ώρες», περί «κατάργησης του Μνημονίου» και τα γνωστά «οι κλέφτες στη φυλακή», το εθνικιστικό κόμμα δεν είχε να παρουσιάσει τίποτα συγκεκριμένο και εφαρμόσιμο.
Ορισμένοι λένε πως η Χρυσή Αυγή ανέβηκε επειδή τα… «παλικάρια» της έπαιρναν από το χέρι τις γριούλες και τις πήγαιναν από την τράπεζα στο σπίτι. Φυσικά αυτό δεν επιβεβαιώνει την άνοδο, καθώς αυτοί που ψήφισαν το εθνικιστικό κόμμα είναι κυρίως νέοι.
Κάποιοι λένε πως η άνοδος οφείλεται στο μεταναστευτικό. Σίγουρα αυτό συνέβαλε, αλλά δεν είναι το συγκεκριμένο θέμα που την οδήγησε σε διψήφια ποσοστά. Αυτό επαληθεύεται και από το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή συγκέντρωνε υψηλά ποσοστά σε περιοχές που δεν έχουν «πρόβλημα» με τους μετανάστες.
Άρα ποιος ευθύνεται;
Αναμφισβήτητα, το «σάπιο» πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα με τις μίζες, τα σκάνδαλα, τη διαπλοκή και την προκλητική ατιμωρησία των πολιτικών, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην στροφή των πολιτών σε μια ψήφο διαμαρτυρίας.
Εδώ και αρκετά χρόνια ο λαός βλέπει μεγάλα πολιτικά σκάνδαλα να «κουκουλώνονται», λίστες με φοροφυγάδες να κρύβονται σε συρτάρια πολιτικών, στελέχη κομμάτων να χρηματίζονται και να μην τιμωρούνται και το σημαντικότερο, κανείς να μην πληρώνει για τη σημερινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ελληνικός λαός.
Αλήθεια, πόσα στοιχεία χρειάζεται ακόμα η Δικαιοσύνη, για να ανοίξει το φάκελο του σκανδάλου της ΕΛΣΤΑΤ;
Γιατί δεν ανοίγουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες του Γ. Παπανδρέου με τον Στρος Καν το 2009;
Υπάρχει παραποίηση από τον επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Ανδρέα Γεωργίου και αν ναι, με τίνος εντολή;
Με ποιους συνομιλούσε ο Γ. Παπανδρέου την περίοδο εκείνη και πώς έλαβε την απόφαση να μας εντάξει στο Μνημόνιο;
Για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ γιατί δεν έχουν ανοίξει ακόμα οι τηλεφωνικές συνομιλίες του Γ. Παπακωνσταντίνου;
Γιατί δεν γίνεται άρση τηλεφωνικού απορρήτου για τις συνομιλίες του Γ. Παπακωνσταντίνου με τον με τον Ευ. Βενιζέλο;
Επικοινώνησε με κάποιον ο κ. Βενιζέλος και εν τέλει ποια η εμπλοκή του με το στικάκι και τη λίστα;
Όλα αυτά τα ερωτήματα και η ατιμωρησία των πολιτικών τροφοδοτούσαν τόσα χρόνια τη Χρυσή Αυγή.
Η οργή του λαού ξέσπασε στις κάλπες, φέρνοντας το εθνικιστικό κόμμα στη Βουλή το οποίο απειλούσε με φυλακή, κρεμάλες και… Γουδί όλους όσοι μας έφεραν σε αυτό το σημείο.
Ο πολιτικός κόσμος της χώρας πρέπει να αντιδράσει και να εμπνεύσει και πάλι όραμα στους πολίτες και κυρίως στους νέους, τη γενιά που νοιώθει σήμερα να ασφυκτιά και βλέπει το μέλλον της χωρίς μέλλον.
Παράλληλα, η ελληνική Δικαιοσύνη που απέδειξε πως έχει αντανακλαστικά και μπορεί να δρα ταχύτατα, οφείλει να ανοίξει όλες τις υποθέσεις που οδήγησαν τον ελληνικό λαό στην ανέχεια και να αποδώσει ευθύνες, όσο ψηλά και αν χρειαστεί να φτάσει.
