Οι «Τρώες» του Καβάφη περιγράφουν την ανθρώπινη προσπάθεια, τις πολλαπλές διαψεύσεις των προσδοκιών μας. Μόνο ένα πρόσωπο που βρίσκεται σε απευθείας επικοινωνία με την Πρωταρχική Αιτία θα μπορούσε να «διαβάσει» τόσο καλά τα παιχνίδια της μοίρας: «Είν’ οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· / είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. / Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι παίρνουμ’ επάνω μας·κι αρχίζουμε / να 'χουμε θάρρος και καλές ελπίδες. Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά. / Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας / βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει. / Είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων. / Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη / θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά, / κι έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε. / Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει, / η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·/ ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει / κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε / ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή. / Ομως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω, στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος. / Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα. / Πικρά για μας ο Πρίαμος κι η Εκάβη κλαίνε»...
Καζίνο
Ο χρόνος, μια συνιστώσα της πλάσης που προτιμάμε να λησμονούμε, θυμίζει τα καζίνα. Οσο καλά κι αν παίξεις, όσα δυνατά χαρτιά κι αν πετάξει η τράπουλα στα χέρια σου, θα ηττηθείς από τη διάρκεια. Ξανά, ξανά και ξανά, η μία παρτίδα μετά την άλλη θα σε φέρει αντιμέτωπο με την ήττα. Μπορεί να κερδίζεις στην αρχή, αλλά ακόμη...
Τα σχεδιάσματα των ανθρώπων είναι καλά, λειτουργικά, ελπιδοφόρα για ένα μόνο μικρούλικο διάστημα. Η πλημμυρίδα των καιρών υποχρεώνει τα σφάλματα που κρύβονται στα λασπώδη βάθη των φθαρτών ανθρώπινων δημιουργημάτων να βγουν στην επιφάνεια. Είναι πάλι ο Αχιλλεύς στην τάφρο. Ο Οδυσσεύς και ο Δούρειος Ιππος του. Κι εμείς οι Τρώες. Ε, αν είναι να ξεγυμνωθούμε από τη ζωή, ας φορέσουμε πρώτα το ήθος του Εκτορα.
Δημοκρατία
