Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Μετά τις φρικώδεις και ανιστόρητες δηλώσεις του Πατριάρχη Βαρθολομαίου περί της ψυχής του Κεμάλ Ατατουρκ στο μυαλό όλων των Ελλήνων ήρθε ο τελευταίος πραγματικός ηγέτης της Ορθοδοξίας Μακαριστός πατριάρχης Αθηναγόρας.
Δηλώσεις ύμνους προς τον σφαγέα του μικρασιατικού Ελληνισμού Κεμάλ Ατατούρκ είχαμε από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο με το αποκορύφωμα ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας να ζητά από τον Μεγαλοδύναμο να "αναπαύσει την ψυχή του",και αυτόματα έρχεται η σύγκριση με παλαιότερες εποχές όταν στον Οικουμενικό Θρόνο κάθονταν ο τελευταίος κατά τη γνώμη μας (αλλά και επίσημα) Έλληνας Πατριάρχης ο Αθηναγόρας...
Ακόμα δεν έχει συνέλθει ο Ελληνικός λαός από αυτά που έγραψε ο Βαρθολομαίος καθιστώντας τον ανεπιθύμητο στην χώρα.
«Νοιώθουμε χαρά που επισκεπτόμαστε την ανακαινισμένη οικία στη Θεσσαλονίκη του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, Ατατούρκ. Ευχόμενοι, ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του, ικετεύουμε τον Μεγαλοδύναμο, οι μεταρρυθμίσεις του να ζουν για πάντα και ο λόγος του «Ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στην Οικουμένη» όσο περνάει ο χρόνος να γίνεται πραγματικότητα. Με τις ευλογίες μας» έγραψε στο βιβλίο επισκεπτών στο σπίτι του Κεμάλ Ατατουρκ, λίγο πριν αναχωρήσει,ο κ. Βαρθολομαίος.
Ο κ. Βαρθολομαίος, συνοδευόμενος από ιεράρχες του Πατριαρχείου, έγινε δεκτός από τον γενικό πρόξενο της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη Tugrul Biltekin (Τουγρούλ Μπιλτεκίν), ο οποίος στη συνέχεια τον ξενάγησε στις αίθουσες του ανακαινισμένου μουσείου, που φιλοξενούν δημοσιεύματα και φωτογραφικά στιγμιότυπα από τη ζωή του Κεμάλ Ατατούρκ καθώς και το κέρινο ομοίωμα του. Δηλαδή η όλη του συμπεριφορά ήταν σαν επίτιμου Τούρκου πολίτη!
Πουθενά δεν άφησε να φανεί ότι πρόκειται περί του Προκαθήμενου της Ελληνορθοδοξίας (Η Ορθοδοξία είναι μόνο Ελληνική, την διδάξαμε και σε άλλους, αλλά πηγάζει μέσα από τον Ελληνισμό, για αυτό και όποιοι αλλοδαποί την ασπάζονται δένονται πνευματικά με την Ελλάδα. Είναι το πνευματικό μας όπλο).
Δυστυχώς αυτά δεν μπορούν να κατανοπθούν από κάποιον ο οποίος ο ίδιος δηλώνει ότι είναι Τούρκος πολίτης, και δείχνει ταύτιση με τα τουρκικά συμφέροντα και τις τουρκικές επιδιώξεις.
Υπενθυμίζουμε ότι από το 1961 μέχρι το 1963 εκπλήρωσε τις στρατιωτικές υποχρεώσεις του ως έφεδρος αξιωματικός στον τουρκικό στρατό! Που σημαίνει ότι ασπάζεται εν πολλοίς το τουρκικό φρόνημα.
Από την εκλογή του, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ακολούθησε πολική απομάκρυνσης από την Ρωσική Εκκλησία, και προσπάθησε να αποκόψει συνιστώσες της προς ικανοποίηση των Αμερικανών. Εκεί οφείλονταν και οι ψυχρές σχέσεις με τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Αλέξιο τον Β΄.
Αυτές προέκυψαν καταρχήν από ζητήματα Ορθόδοξης διασποράς, αλλά κατόπιν και από το θέμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Εσθονίας, την οποία το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώρισε ως αυτόνομη το 1996 ενεργοποιώντας Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του 1923, ενώ το Πατριαρχείο Μόσχας εξακολουθεί να την θεωρεί επαρχία του, συνεχίζοντας το τετελεσμένο που προέκυψε με την ενσωμάτωση της Εσθονίας στη Σοβιετική Ένωση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Παρόμοιο πρόβλημα προέκυψε και με την Εκκλησία της Ουκρανίας, της οποίας την ανεξαρτητοποίηση ζητούν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Ουκρανοί πολιτικοί, ενώ αντιδρά το Πατριαρχείο Μόσχας.
Ακόμα τα δύο Πατριαρχεία βρίσκονται σε σύγκρουση γιατί το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως χρησιμοποιείται σαν ναυαρχίδα των υπερατλαντικών γεωπολιτικών συμφερόντων.
Πριν πολλά χρόνια όμως στον Πατριαρχικό Θρόνο βρίσκονταν μια μεγάλη μορφή της ορθοδοξίας ο οποίος ήταν και τυπικά και ουσιαστικά Έλληνα.Μιλάμε για τον Αθηναγόρα.
Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας (6 Απριλίου 1886 - 7 Ιουλίου 1972) γεννήθηκε στα Τσαραπλανά (σημερινό Βασιλικό) της Ηπείρου, που εκείνη την περίοδο ακόμα αποτελούσε έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και το κοσμικό του όνομα ήταν Αριστοκλής Σπύρου.
Μετά την παραίτηση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μαξίμου Ε΄, στις 18 Οκτωβρίου του 1948, και ειδικότερα μετά από πίεση των ΗΠΑ προς την τουρκική κυβέρνηση, ο Αθηναγόρας (ο οποίος ήταν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής) εξελέγη Πατριάρχης, στις 1 Νοεμβρίου του 1948, ως Αθηναγόρας Α΄. Ήταν ο πρώτος Πατριάρχης που εξελέγη χωρίς να έχει προηγουμένως την τουρκική υπηκοότητα, μετά την εφαρμογή του τουρκικού νόμου - διατάγματος 1092 του έτους 1923.
Έτσι του αναγνωρίστηκε η τουρκική υπηκοότητα και του δόθηκε τουρκικό διαβατήριο, από το Νομάρχη Κωνσταντινούπολης στο αεροδρόμιο, κατά την άφιξή του, με το σκεπτικό ότι είχε γεννηθεί στο έδαφος της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεδομένου ότι η γενέτειρά του απελευθερώθηκε μετά τη γέννησή του, το 1912.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας πριν αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπολη έκανε μια μεγάλη περιοδεία σ΄ όλες σχεδόν τις ορθόδοξες κοινότητες της Αμερικής δίνοντας κατά τις διάφορες εκεί ομιλίες του το στίγμα της πολιτικής που θ΄ ακολουθούσε καλώντας όλους σε μια νέα σταυροφορία κατά του κομμουνισμού, την "ιερότερη μάχη" του χριστιανικού κόσμου, όπως ο ίδιος χαρακτήριζε τότε.
Στα Σεπτεμβριανά του 1955 ο τουρκικός όχλος επεχείρησε να εισβάλει στο Πατριαρχείο για να τον κάψει, αλλά αυτός παρέμεινε στην θέση του.
Ο Αθηναγόρας Α΄ δραστηριοποιήθηκε στην οικουμενική κίνηση, επιδιώκοντας να καθιερώσει τις καλύτερες σχέσεις μεταξύ των Χριστιανών. Η πιο ξεχωριστή στιγμή ήταν η συνάντησή του με τον Πάπα Παύλο ΣΤ΄ στην Ιερουσαλήμ το 1964[1], η οποία οδήγησε στην αμοιβαία άρση των αναθεμάτων που είχαν χωρίσει τους ορθόδοξους και ρωμαιοκαθολικούς Χριστιανούς από το Σχίσμα του 1054.
Αυτή η συμβολική χειρονομία άνοιξε τη δυνατότητα του αυθεντικού διαλόγου μεταξύ των Ορθόδοξων και Ρωμαιοκαθολικών για πρώτη φορά μετά από αιώνες.
Ο πατριάρχης Αθηναγόρας πέθανε στις 7 Ιουλίου 1972.
