απόλυτα πιστός στην υπερασπιστική γραμμή που είχε ακολουθήσει όταν απολογήθηκε και στην 6η ανακρίτρια Πειραιά για το στυγερό έγκλημά του. Μάλιστα σήμερα με προκλητικό τρόπο υποστήριξε ότι ο Π. Φύσσας τον προκάλεσε με χυδαίες εκφράσεις και τότε εκείνος στην προσπάθειά του να αυτοπροστατευθεί – όπως λέει – έπιασε το σουγιά που είχε στο αυτοκίνητό του.
«Κάποιος άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου μου, δεν ξέρω αν ήταν ο Φύσσας ή κάποιος άλλος και άρχισε να με τραβάει έξω. Κατάλαβα ένα ή δύο ζευγάρια χέρια να με τραβούν βίαια έξω από το αυτοκίνητο. Σε μια υποδοχή δίπλα στις ταχύτητες και δεξιά μου είχα προσωπικά μου αντικείμενα και ένα πτυσσόμενο μαχαίρι (σουγιά) που είχα για αυτοπροστασία. Ενστικτωδώς προσπάθησα να το πιάσω για αυτοπροστατευτώ. Δυστυχώς κατάφερα να το πιάσω με το δεξί μου χέρι και μόλις βρέθηκα έξω από το αυτοκίνητο, συρόμενος, τυφλά χτύπησα αυτόν που με χτυπούσε» προσθέτει ο ίδιος.
Ωστόσο, ο καθ΄ ομολογία του, δολοφόνος του Παύλου Φύσσα, αρνήθηκε σήμερα την κατηγορία της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση, για την οποία κρίθηκε επίσης προφυλακιστέος. Πάντως δεν παρέλειψε να δηλώσει ακόμα και σήμερα «πεπεισμένος για τις καλές προθέσεις του κόμματος της Χρυσής Αυγής», με την οποία – όπως σημείωσε – είχε μια «χαλαρή σχέση».
«Ήμουν στο ΚΚΕ»!
Στην αρχή της απολογίας, ο ανακριτής ο ανακριτής ρώτησε τον Γ. Ρουπακιά για τη σχέση του με τη Χ.Α και εκείνος ανέφερε ότι ποτέ δεν γράφτηκε επισήμως ως υποστηρικτής της Χ.Α., αφού όπως είπε ποτέ δεν κατέβαλε τη συνδρομή των 20 ευρώ ούτε συμπλήρωσε την ειδική φόρμα στοιχείων του κόμματος. Ο Γιώργος Ρουπακιάς υποστηρίζει στην απολογία του ότι στη Χ.Α. συνάντησε ένα φιλικό περιβάλλον και πείστηκε για τις καλές τους προθέσεις. Όπως επισημαίνει έλαβε μάλιστα μέρος σε κάποιες από τις εκδηλώσεις της. «Η σχέση μου με τη Χ.Α ήταν πραγματικά χαλαρή» αναφέρει και συνεχίζει:
«Εγώ είχα στρατολογηθεί στο κόμμα του ΚΚΕ από την ηλικία των 13 ετών και παρέμεινα ενεργό στέλεχος της ΚΝΕ μέχρι την ηλικία των 17 ετών. Υπήρξα σύνεδρος του 3ου συνεδρίου της ΚΝΕ, στην ηλικία των 16 ετών, περίπου το 1984 και μέλος τομεακου συμβουλίου στη τοπική οργάνωση του Ταύρου της ΚΝΕ».
Ερώτηση: Αναφερθήκατε σε χαλαρή σχέση με το κόμμα της ΧΑ. Τι λοιπόν σας ώθησε να ανταποκριθείτε σε κλήση άλλων στελεχών ή οπαδών κόμματος και να κινητοποιηθείτε τη νύχτα της 17 – 9 -2012 συμμετέχοντας σε επεισόδιο το οποίο κατέληξε στην ανθρωποκτονία με θύμα τον Π. Φύσσα;
«Ο Καζαντζόγλου ποτέ δεν μπήκε στο αυτοκίνητο μου»
Ο ανακριτής ρωτάει τον κατηγορούμενο για όλα όσα έγιναν το μοιραίο βράδυ της δολοφονίας του νεαρού μουσικού και εκείνος απαντά ως εξής:
«Γύρω στις 11 τη νύχτα της 17 – 9-2013 ήμουν στο σπίτι μου στη Νίκαια και έβλεπα τηλεόραση. Το σπίτι μου βρίσκεται σε απόσταση τεσσάρων περίπου τετραγώνων από την τοπική οργάνωση της περιοχής. Γύρω στις 11:30 δέχθηκα ένα τηλεφώνημα από τον Γ. Δήμου, ο οποίος μου είπε ότι είχε ένα τηλεφώνημα με το οποίο τον ενημερώνανε να πάει στην τοπική αμέσως. Με ρώτησε αν γνωρίζω κάτι σχετικά και εγώ απάντησα αρνητικά. Του είπε κλείσει και σε ξαναπαίρνω. Έκανα από μια κλήση στους Πατέλη και Καζαντζόγλου οι οποίοι δεν απάντησαν. Κάλεσα πίσω τον Δήμου και του είπα να πάει στην τοπική και θα ερχόμουν και εγώ για να δούμε τι συμβαίνει. Πράγματι πήγα στην τοπική και είδα 10 – 12 μηχανές στις οποίες επέβαιναν 17 με 18 άτομα, μεταξύ των οποίων αναγνώρισα τους Πατέλη, Καζαντζόγλου, τον Θανάση Τσόρβα, Γιώργο Δήμου, Γιώργο Σταμπέλο. Ρώτησα τι έγινε και ο Καζαντζόγλου μου απάντησε «την πέσανε σε κάποιο δικό μας στο Κερατσίνι» και μου έδωσε ένα τσαντάκι (μεγάλη θήκη κινητού) να τη βάλω στη θέση του συνοδηγού να μην του πέσει επειδή φόραγε μια λευκή φόρμα. Οι μηχανές ξεκίνησαν και εγώ ακολούθησα μόνος μου με το αυτοκίνητο χωρίς συνεπιβάτες.
Ο Καζαντζόγλου ποτέ δεν μπήκε στο αυτοκίνητο μου όπως αναληθώς αναφέρεται. Ακολούθησα τις μηχανές οι οποίες κατευθύνθηκαν προς την οδό Σαλαμίνος. Δεν γνώριζα που ακριβώς πηγαίνω και ήμουν σε απόσταση 80-100 μέτρα έχοντας οπτική επαφή. Φτάνοντας στην Παναγή Τσαλδάρη κάναμε δεξιά στο φανάρι και οι μηχανές έκαναν αμέσως αριστερά στο πρώτο διάζωμα ή στενό. Στο αριστερό μου χέρι ήταν η καφετέρια Κοράλι».
Το σκηνικό της δολοφονίας
Την εκδοχή ότι τον προκάλεσε ο Π. Φύσσας με τη φράση «έλα εδώ ρε μ….» παρουσίασε ο Γ. Ρουπακιάς στην απολογία του στους ανακριτές. Περιγράφει ως εξής όσα έγινα το μοιραίο βράδυ:
«Εκεί είδα γύρω στα 20 άτομα μαζεμένα μαζί με τον Φύσσα τον οποίο τότε δε γνώριζα. Εγώ αναζήτησα χώρο να παρκάρω αλλά δεν βρήκα και ξαναβγήκα στην Τσαλδάρη. Πέρασα το διαχωριστικό διάζωμα της οδού Τσαλδάρη και διέκρινα στο απέναντι πεζοδρόμιο ένα κενό σημείο και αναγκάστηκα να κινηθώ αντίθετα στην Παναγή Τσαλδάρη για δέκα περίπου μετά ώσπου να φτάσω στο κενό σημείο. Πράγματι πάρκαρα εκεί, αλλά πριν καλά καλά παρκάρω άκουσα τον Φύσσα, ο οποίος ερχόταν καταπάνω μου, ακολουθούμενος από άλλους, απευθύνοντας σε εμένα τη φράση «έλα εδώ ρε μ….». Ίσως να με είχε διακρίνει νωρίτερα όταν έκανα αριστερά στο Κοράλι μαζί με τις μηχανές και υποχρεωτικά κινήθηκα αργά. Σημειώνω ότι οι μηχανές είχαν ήδη παρκάρει σε διάφορα σημεία του δρόμου και τα άλλα μέλη της ΧΑ είχαν κατευθυνθεί προς το Κοράλι όπου δεν ξέρω τι έγινε με την ομάδα του Φύσσα, γιατί εγώ έκανα το κύκλο του τετραγώνου.
Άκουσα όμως φασαρία και υποθέτω ότι εν τω μεταξύ είχαν συμπλακεί. Βλέποντας λοιπόν ένα δυνατό και ψηλό άντρα ακολουθούμενο από άλλους να έρχεται προς το μέρος μου απειλητικά, φοβήθηκα για τη ζωή μου. Πριν προλάβω να καταλάβω καλά καλά τι συμβαίνει, κάποιος άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου μου, δεν ξέρω αν ήταν ο Φύσσας ή κάποιος άλλος και άρχισε να με τραβάει έξω. Κατάλαβα ένα ή δύο ζευγάρια χέρια να με τραβούν βίαια έξω από το αυτοκίνητο. Σε μια υποδοχή δίπλα στις ταχύτητες και δεξιά μου είχα προσωπικά μου αντικείμενα και ένα πτυσσόμενο μαχαίρι (σουγιά) που είχα για αυτοπροστασία. Ενστικτωδώς προσπάθησα να το πιάσω για αυτοπροστατευτώ. Δυστυχώς κατάφερα να το πιάσω με το δεξί μου χέρι και μόλις βρέθηκα έξω από το αυτοκίνητο, συρόμενος, τυφλά χτύπησα αυτόν που με χτυπούσε.
Προηγουμένως, όταν βρέθηκα στο πεζοδρόμιο, είχα δεχθεί και συνέχισα να δέχομαι, χτυπήματα στο κεφάλι με γροθιές και συγκεκριμένα στο αριστερό οπίσθιο τμήμα του κρανίου και πάνω από το αριστερό φρύδι. Αυτό επιβεβαιώνεται από τις καταθέσεις των αστυνομικών που προσέτρεξαν στο σημείο και θα έπρεπε να καταγράφεται και σε μια ιατροδικαστική έκθεση. Δέχθηκα γροθιές όχι μόνο από τον Φύσσα αλλά τουλάχιστον από ένα ή δύο άτομα ακόμα τα οποία δε γνωρίζω. Όπως προείπα δεν γνώριζα τον Φύσσα, ούτε είχα προσωπικές διαφορές με αυτόν. Ήταν ο φόβος, η ταραχή μου και η κακιά στιγμή».
Τα τηλεφωνήματα
Σε ερώτηση του ανακριτή για το τι έγινε μετά τον τραυματισμό του Παύλου Φύσσα, ο κατηγορούμενος απαντά ως εξής: «Αμέσως μετά τον τραυματισμό του άγνωστου σε εμένα μέχρι τότε ατόμου, έσπευσαν στο σημείο, σε δευτερόλεπτα μέσα, πολλές μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ. Με ρώτησαν οι αστυνομικοί εάν το μαχαίρι που ήταν στο οδόστρωμα ήταν δικό μου και εγώ μέσα στον πανικό μου απάντησα αρνητικά. Προφανώς κάποιος φίλος του Φύσσα ίσως και κάποιος από αυτούς που με χτυπούσαν με υπέδειξε στους αστυνομικούς, οι οποίοι κάλεσαν περιπολικό το οποίο με οδήγησε στο ΑΤ Κερατσινίου. Αυτό πρέπει να έγινε γύρω στις 00:10 της 18-9-2013. Όσο ήμουν στο ΑΤ Κερατσιννίου κανείς δεν πήρε το κινητό μου τηλέφωνο.
Αρχικά δεν είχα συλληφθεί και βρισκόμουν στους χώρους του ΑΤ στο ισόγειο. Εκεί με είχαν βάλει σε ενα γραφείο στο οποίο μάλιστα λίγο αργότερα έφεραν και άλλα τέσσερα άτομα μάλλον την παρέα του Φύσσα. Αυτοί προφανώς δεν με αναγνώρισαν γιατί με ρώτησαν για ποιο λόγο βρισκόμουν εκεί. Προτού φέρουν τα τέσσερα αυτά άτομα στο γραφείο, έκανα κάποια τηλεφωνήματα, στη σύζυγο μου Μαργαρίτα Μικελάτου, της οποίας τον αριθμό δε θυμάμαι, ούτε από πού το έχει αγοράσει, στον Πατέλη και στην αδελφή μου Χρυσούλα Ρουπακιά. Δεν έχω επικοινωνήσει με κανένα άλλο πρόσωπο και δε γνωρίζω πρόσωπο με το όνομα Θεοφάνης Σβίγγος, προς το οποίο φαίνεται να έχω κάνει τηλεφωνήματα. Δε γνωρίζω για ποιο λόγο στο συγκεκριμένο τηλέφωνο φαίνεται να έχουν κάνει κλήσεις εκτός από εμένα η αδελφή μου Χρυσούλα Ρουπακιά, η πεθερά μου Ανθή Μικελάτου και ο Γιώργος Πατέλης.
Κατά τη συζήτηση με τους τέσσερις αυτούς προσαχθέντες, χτύπησε το τηλέφωνο ενός, και κάποιος τον ενημέρωσε ότι ο Φύσσα είχε πεθάνει. Συνειδητοποιώντας τι είχε συμβεί ζήτησα από τον αστυνομικό που επιτηρούσε το γραφείο να πάω στην τουαλέτα προκειμένου να απομακρυνθώ από τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Τότε ο αστυνομικός ρώτησε όλους στο γραφείο ποιος έχει σχέση με τη ΧΑ. Εγώ φοβούμενος μη γίνει επεισόδιο σε βάρος μου, αρνήθηκα ότι έχω οποιαδήποτε σχέση. Τελικά όταν με έβγαλε ο αστυνομικός από το γραφείο, του είπα ότι φοβάμαι να είμαι μαζί με αυτούς και ζήτησα να με βάλει κάπου άλλου. Αυτός είπε κατάλαβε και να πάρω το ασανσέρ και να ανέβω στον τρίτο όροφο, ασυνόδευτος και οι εκεί αστυνομικοί με ρώτησαν τι ακριβώς θέλω. Μ έβαλαν σε ένα δωμάτιο υπό επιτήρηση….».
ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΑ
πηγή:efsyn.gr
