«Τι θα κάνετε μ’ αυτούς εκεί πάνω»;
Η ερώτηση σχιζοφρενική.
Τι θα κάνουμε «ποιοι;» εκεί πάνω. Πού δηλαδή; Και με ποιους τι θα κάνουμε; Ποιοι είναι οι απάνω που έχουν ευθύνη για ό,τι γίνεται και ποιοί είναι οι κάτω που περιμένουν από τους πάνω να κάνουν κάτι;
Μου κάνουν την ίδια ερώτηση, σχεδόν καθημερινά, εδώ και μια εβδομάδα που «κατέβηκα» για ολιγοήμερες διακοπές...
Στην αρχή ξαφνιάστηκα. Μετά συνειδητοποίησα αυτό που πάντα ήξερα.
Στην Ελλάδα πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι και ποτέ εμείς.
Στην Ελλάδα η ευθύνη δεν είναι δική μας υπόθεση, είναι πάντα κάποιων άλλων.
Στην Ελλάδα βάζουμε όρια και σύνορα κατα πως μας βολεύει. Τίποτα, άλλωστε, δεν είναι τυχαίο, ούτε το πώς διαχειριστήκαμε το νεότερο ελληνικό κράτος όλοι, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι.
Αποφάσισα, λοιπόν, να απαντώ δι ερωτήσεων στο ερώτημα «τι θα κάνετε μ’ αυτούς εκεί πάνω».
– «Ποιοι εμείς που εκεί πάνω ;»
– «Εσείς στην Αθήνα … με τους πολιτικούς που μας διέλυσαν.»
– «Εμείς τίποτα δεν θα κάνουμε, περιμένουμε να κάνετε εσείς», απαντώ στην ίδια λογική της ερώτησης, μήπως και ξαφνιάσω κανέναν.
– «Τι να κάνουμε εμείς εδώ κάτω;»
– «Μα είναι και δικοί σας εκπρόσωποι, αν δεν κάνω λάθος, και μάλιστα οι ίδιοι χρόνια τώρα».
Η απάντηση δεδομένη.
– Σιγά μωρέ όλοι ίδιοι είναι».
Η στιχομυθία, που στην αρχή με ξάφνιασε, τώρα με φοβίζει.
Με φοβίζει η αντίληψη ότι ο καθένας από εμάς είναι ανεύθυνος, με φοβίζει η αντίληψη ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να κάνουν κάτι κι εμείς αμέτοχοι να ακολουθήσουμε.
Με φοβίζει η αντίληψη ότι ο καθένας από εμάς είναι ανεύθυνος, με φοβίζει η αντίληψη ότι κάποιοι άλλοι πρέπει να κάνουν κάτι κι εμείς αμέτοχοι να ακολουθήσουμε.
Με τρομάζει το πόσο εύκολα ο Ελληνας αποποιείται ευθυνών και αναζητά «σωτήρες», έξω και μακρυά απ αυτόν. Κι ακόμα περισσότερο με τρομάζει η ραθυμία και η ισοπέδωση όλων.
Μια ραθυμία σκέψης που μαθηματικά οδηγεί να ακολουθήσουμε όποιον μας χαιδέψει τα αυτιά, όποιον μας υποσχεθεί την εύκολη λύση.
Μια ραθυμία σκέψης που μαθηματικά οδηγεί να ακολουθήσουμε όποιον μας χαιδέψει τα αυτιά, όποιον μας υποσχεθεί την εύκολη λύση.
Κι επειδή σε τέτοιες εποχές κανείς δεν τολμά να υποσχεθεί εύκολες λύσεις, είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε όποιον βγει αλαλλάζοντας και υποσχεθεί στους «κάτω» ότι θα λύσουν το πρόβλημα κάποιοι «επάνω».
