Εκεί λοιπόν εκτυλίχθηκε το εξής περιστατικό.
Μια μητέρα επισκέφθηκε τα παιδιά της για να μείνει λίγο μαζί τους, πέρασε η ώρα με αγκαλιές χαρές και παιχνίδια.
Ήρθε η ώρα όμως που έπρεπε να φύγει.
Κλάματα, τα μικρά κρατούσαν την μανούλα με τα χεράκια τους τόσο σφιχτά, που την πονούσαν, ενώ εκείνη το μόνο που μπορούσε να δώσει ήταν υποσχέσεις ότι θα ξανάρθει την επομένη ημέρα…
Τότε ήταν που το μεγαλύτερο, με ποτάμι τα δάκρυα άρχισε να την παρακαλάει με δυνατή φωνή να τα πάρει στο σπίτι…
Δεν μπορώ καρδούλα μου, δεν έχουμε τίποτα στο σπίτι ούτε να φάμε…
Το πρόσωπο της μικρής σοβάρεψε, σκέφτηκε λίγο και έδωσε την ποιο συγκλονιστική λύση στο πρόβλημα
που έχω ακούσει στην ζωή μου…
( Πάρε μας μανούλα μου στο σπίτι και εμείς δεν θα πεινάμε ποτέ……)
Αυτά μια μέρα θα πληρωθούν κύριε Λιθαρά, σύντομα μάλιστα…. Καλημέρα…
Ἀγγελόπουλος Περικλῆς
