Σ’ εσάς, κάποιους διαφεγγείς φίλους μου,
επέλεξα να στείλω το πιο πρόσφατο τραγούδι μου
«Της ψυχής μου τα κρυμμένα»
που τραγουδά στο νέο ομώνυμο cd
του Μανώλη Καραντίνη
η Πίτσα Παπαπαδοπούλου
και ήδη αγαπήθηκε από τα ραδιόφωνα…
Μοιάζω με πέτρα, που λατρεύθηκε ως Θεός
μοιάζω με εικόνα, που λατρεύθηκε ως αγία,
κι όμως δεν ήμουν παρά άνθρωπος απλός,
που είχα ζήσει μέσα στην μελαγχολία…
…και στης ψυχής μου τα βαθειά και τα κρυμμένα
βλέπω πως έπαψα να μοιάζω πια σε μένα…
Μοιάζω με κάστρο, που το γκρέμισαν να μπουν
χίλιοι με ξίφη για να πάρουνε την Πόλη,
σαν τραγικό Παλαιολόγο με ξυπνούν,
να μου φορτώσουν τα εγκλήματά τους όλοι…
…και στης ψυχής μου τα βαθειά και τα κρυμμένα
βλέπω πως έπαψα να μοιάζω πια σε μένα…
Μοιάζω με δένδρο, που το έκαψαν φωτιές
και με καμμένα τα κλαριά δεν φθάνει πάνω,
μα έχω ρίζες για να έρχονται ληστές,
να με ποτίζουνε ξανά για ν’ ανασάνω…
…και στης ψυχής μου τα βαθειά και τα κρυμμένα
βλέπω πως έπαψα να μοιάζω πια σε μένα…
Ελπίζω να σας αρέσει.
Καλή ακρόαση.
