Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, άλλωστε, που ο κάτοχος του δανείου αδυνατεί να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις του καθώς ελέω κρίσης απώλεσε τα εισοδήματα του, τότε η τράπεζα στρέφεται προς τον εγγυητή.
Και εδώ είναι που χρειάζεται προσοχή....
Καθώς, το χρέος επιβαρύνει 100% τον εγγυητή με ότι και αν αυτό συνεπάγεται. Τι γίνεται όμως όταν και ο εγγυητής αδυνατεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του δανείου;
Κι επειδή αυτές οι περιπτώσεις αυτές όλο και πληθαίνουν, οι τράπεζες για να μη χάσουν ούτε ένα ευρώ επιτρέπουν, υπό προϋποθέσεις, την αντικατάσταση του εγγυητή.
Τότε ο δανειολήπτης θα πρέπει να προτείνει στην τράπεζα έναν άλλο ...
εγγυητή και φυσικά να γίνει νέα προσημείωση του ακινήτου και αυτό εάν η τράπεζα δεχτεί την συμφωνία. Η διαδικασία αυτή, πέραν της δυσκολίας που παρουσιάζει, έχει και έξοδα.
Υπενθυμίζεται ότι ο εγγυητής, ευθύνεται για όλο το ποσό του δανείου που έχει εγγυηθεί, ξεχωριστά από τον κυρίως οφειλέτη.
Έστω ότι ο κυρίως οφειλέτης προσφύγει στο Ειρηνοδικείο, και εκδοθεί μια ευνοϊκή απόφαση για αυτόν, τότε ο εγγυητής δεν προστατεύεται από την απόφαση αυτή και πρέπει να κάνει ξεχωριστή αίτηση στο Ειρηνοδικείο. Και ανάλογα με την οικονομική του κατάσταση θα εκδοθεί η απόφαση. Που σημειωτέον μπορεί να είναι διαφορετική από την απόφαση για τον κυρίως οφειλέτη.
Άρα αν ο δανειολήπτης πετύχει κούρεμα του δανείου του η τράπεζα μπορεί να ζητήσει το υπόλοιπο ποσό από τον εγγυητή. Σε αυτή την περίπτωση ο εγγυητής έχει το δικαίωμα, εάν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, να προσφύγει στον νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά εφόσον βέβαια πληροί τις απαραίτητες προϋποθέσεις δηλαδή εάν είναι φυσικό πρόσωπο που δεν έχει πτωχευτική ικανότητα και έχει περιέλθει χωρίς δόλο σε αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρεών του.
Η μεγάλη παγίδα
Όλες οι συμβάσεις που υπογράφει κανείς με τις τράπεζες εμπεριέχουν παγίδες και γενικούς όρους συναλλαγών που τα δικαστήρια έχουν κρίνει ως παράνομους και καταχρηστικούς όρους.
Η μεγάλη παγίδα στην οποία εγκλωβίζεται τόσο ο δανειολήπτης και όσο κι ο εγγυητής ξεκινά από τη στιγμή της υπογραφής της σύμβασης. Εκεί, αν ο εγγυητής παραιτηθεί από την ένσταση διζήσεως δεν έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την καταβολή της οφειλής ωσότου ο δανειστής επιχειρήσει αναγκαστική εκτέλεση εναντίον του πρωτοφειλέτη και αυτή αποβεί άπρακτη. Στην περίπτωση αυτή ο δανειστής μπορεί να στραφεί κατά οποιουδήποτε (πρωτοφειλέτη ή εγγυητή).
Αυτός ο όρος έχει κριθεί από τα δικαστήρια ως παράνομος και καταχρηστικός γενικός όρος συναλλαγών και για αυτό οι δανειολήπτες που πέφτουν σε αυτήν την παγίδα μπορούν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη και να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, μην υπογράφετε ότι σας σερβίρουν οι τράπεζες!
