Με επείγουσα, σημερινή διαταγή του, το Συμβούλιο της Επικράτειας ορίζει να συνεχιστούν κανονικά οι εργασίες της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές. Με αυτόν τον τρόπο, το ΣτΕ, αναστέλλει την ισχύ του σήματος της τοπικής Πολεοδομίας, ανοίγοντας τον δρόμο για να συνεχιστεί η καταστροφή στη Χαλκιδική.
Αυτοί η ολετήρες κυβερνήτες συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο ανενόχλητοι, ξεπουλώντας και καταστρέφοντας, παραβιάζοντας τη μία συνταγματική επιταγή πίσω από την άλλη.
Και αν θέλομε, ας κατασιγάσουμε για μια στιγμή αυτή την οργή, εμείς που αισθανόμαστε να μας ξεχειλίζει ο θυμός με τα καμώματα τούτης της κυβέρνησης των ύποπτων και των προσκυνημένων...Κι αν θέλουν κι οι άλλοι που για τους δικούς του λόγους ο καθένας, αναγνωρίζουν το δικαίωμα μιας κυβέρνησης να στέλνει τα ΜΑΤ -έστω και κατά ολόκληρων κοινοτήτων- για να επιβάλλει τη βουλή της, ας αφήσουν κι αυτοί στην άκρη την άποψη τους για μια στιγμή κι ας αναρωτηθούμε όλοι μαζί, οι δεξιοί, οι αριστεροί κι όλοι οι υπόλοιποι:
Έχει παρουσιάσει το κράτος μια τεκμηριωμένη έκθεση που να αναλύει και να ποσοτικοποιεί τα κέρδη και τις ζημιές για το δημόσιο συμφέρον, συμπεριλαμβάνοντας την πιθανότητα αστοχίας των περιβαλλοντικών μελετών που συνοδεύουν την επένδυση? Έτσι, για να δούμε τουλάχιστον τι αξίζει αυτή η θυσία, εκτός από μερικές εκατοντάδες νέες θέσεις εργασίας.
Η δήλωση του «Πρωθυπουργού» στην Wall Street Journal του περασμένου Φεβρουαρίου, μιλώντας για την επένδυση στις Σκουριές της Χαλκιδικής, δεν αφήνει αμφιβολίες για τη θέση του: «Πρόκειται για μια επένδυση η οποία είναι ιδιαίτερα επιθυμητή για εμάς»
Αλλά ούτε το Σύνταγμα αφήνει αμφιβολίες, που με το άρθρο 24 θεσπίζει την αρχή της αειφορίας και που μαζί με το άρθρο 117, δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία των δασών.
Τι βάρυνε άραγε περισσότερο από τα δύο, για το ανώτατο δικαστήριο, τον περιβαλλοντικό αυτό θεματοφύλακα της χώρας? Η επιθυμία του «Πρωθυπουργού» ή οι επιταγές του Συντάγματος?
Αλλά, βέβαια, αυτό το κράτος δε σάπισε ξαφνικά σήμερα, χρόνια τώρα σαπίζει, με τη διαπλοκή των θεσμικών και των εξωθεσμικών κέντρων δύναμης και εξουσίας, σαν μια γάγγραινα που ποτέ δε σταμάτησε να εξαπλώνεται.
Κι αν κάποιοι ζητάνε μετά επιτάσεως να εφαρμοστεί ο χρησμός του ΣτΕ για την σορό της ΕΡΤ, να μην ξεχνάνε ότι είναι το ίδιο και το αυτό δικαστήριο που έχει κρίνει συνταγματικά τα μνημόνια, τα χαράτσια, τώρα το άνοιγμα του αρχέγονου δάσους στις μπουλντόζες, όλες τις ντροπές της Ελληνικής Τηλεδημοκρατίας.
Μας χρειάζεται μια ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, όπως επιτάσσει η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, γιατί είναι αδιανόητο να εκτελούν οι δικαστές, τις εντολές του κάθε πρωθυπουργεύοντα, εθνικού εξωμότη, χωρίς να υπάρχει λαϊκή εντολή ούτε εμπιστοσύνη. Οι δημο(σ)κόποι δεν μπορούν να το κρύψουν, με ποσοστό 26,3%, στις θετικές κρίσεις για τον «Πρωθυπουργό», αν αγνοηθούν τα μπουρδουκλώματα και οι αναγωγές, ούτε ένας στους τέσσερις Έλληνες δεν εγκρίνει σήμερα τις πράξεις και τις παραλείψεις του επίδοξου σωτήρα μας.
Διαβάζοντας το σύνθημα στον τοίχο, δεν μπορώ να μην σκέφτομαι ότι κάθε μέρα που θα περνά και θα μένουμε έτσι άπραγοι, κάθε μέρα θα την επικαλούμαστε αυτή τη ρήση, όλο και πιο συχνά: η δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι, τσιμπάει μόνο τους ξυπόλητους!
Διαβάζοντας το σύνθημα στον τοίχο, δεν μπορώ να μην σκέφτομαι ότι κάθε μέρα που θα περνά και θα μένουμε έτσι άπραγοι, κάθε μέρα θα την επικαλούμαστε αυτή τη ρήση, όλο και πιο συχνά: η δικαιοσύνη είναι σαν το φίδι, τσιμπάει μόνο τους ξυπόλητους!
