Μεγάλος και γεμάτος εξογκώματα, με ένα πρόσωπο που μοιάζει να λιώνει, ο Bunostegos ήταν ένα γιγάντιο ερπετό που κυκλοφορούσε στη Γη πριν......250 εκατομμύρια χρόνια.
Είχε το μέγεθος αγελάδας και έζησε την Πέρμια περίοδο, όταν το μεγαλύτερο μέρος της ξηράς ήταν συγκεντρωμένο στην υπερήπειρο Παγγαία.
Ανήκει σε ένα είδος γιγάντιων φυτοφάγων ερπετών (Pareiasaurs), απολιθώματα των οποίων έχουν εντοπιστεί στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική...
Πενήντα εκατομμύρια χρόνια πριν την έλευση των δεινοσαύρων, ο Bunostegos πιθανότατα τρεφόταν με φτέρες και κωνοφόρα δέντρα και μοιραζόταν τη γη με τεράστια αμφίβια, που έμοιαζαν με σαλαμάνδρες, και με μικρότερα ερπετά.
Σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον που δημοσίευσαν τη μελέτη τους για τον Bunostegos στην επιστημονική επιθεώρηση Παλαιοντολογία Σπονδυλωτών, το προϊστορικό ζώο είχε μεγάλα εξογκώματα από κόκαλο στο πρόσωπό του, τα οποία έμοιαζαν με φουσκάλες.
Και τα υπόλοιπα είδη της οικογένειας (Pareiasauridae) είχαν εξογκώματα στις ίδιες περιοχές, ωστόσο οι φουσκάλες του Bunostegos είχαν διαφορετικό μέγεθος και σχήμα, κάτι που εκτιμάται ότι τον βοηθούσε να αναγνωρίσει τα άτομα του είδους του.
Οι παλαιοντολόγοι εκτιμούν ότι το προϊστορικό ζώο ζούσε στην κεντρική Παγγαία, η οποία ήταν κλιματικά απομονωμένη από τις υπόλοιπες περιοχές με αποτέλεσμα η χλωρίδα της να διατηρηθεί μέχρι τα τέλη της Πέρμιας περιόδου.
Ειδικότερα απολιθώματα του Bunostegos έχουν εντοπιστεί στον σημερινό Νίγηρα της Αφρικής, μια περιοχή που εκτιμάται ότι πριν 250 εκατομμύρια χρόνια είχε ιδιαίτερα ξηρό κλίμα με έντονες βροχοπτώσεις μόνο μια περίοδο του χρόνου.
Οι ετήσιες βροχοπτώσεις αρκούσαν για να διατηρήσουν τη χλωρίδα που χρειαζόταν για την επιβίωση του μεγάλου ζώου, ωστόσο οι γειτονικές περιοχές δεν ήταν κατοικήσιμες, με αποτέλεσμα ο Bunostegos να απομονωθεί στην κεντρική Παγγαία.
Μαζί με πολλά άλλα ζώα της Πέρμιας περιόδου το γιγάντιο ερπετό έπεσε θύμα μιας εκ των μεγαλύτερων μαζικών εξαφανίσεων στην ιστορία του πλανήτη, πριν 248 εκατομμύρια χρόνια.
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τα αίτια της μαζικής εξαφάνισης, ωστόσο θεωρούν ότι πιθανώς οφείλεται σε ηφαιστειακή δραστηριότητα, στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών ή στην υπερθέρμανση του πλανήτη.
