Σύμφωνα με το Σύνταγμα του 1975 και μέχρι να το αναθεωρήσει ο Ανδρέας Παπανδρέου και να το κάνει απόλυτα ολοκληρωτικό, εφόσον υπήρχε προφανής δυσαρμονία της συγκρότησης της Βουλής με το λαϊκό αίσθημα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορούσε να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Αυτό το δικαίωμα το αφαίρεσε...
ο Α. Παπανδρέου και το πήρε για τον εαυτό του.
Σήμερα, στις απανωτές δημοσκοπήσεις που διενεργούνται, παρατηρούμε ότι η ΝΔ κινείται γύρω στο 20% - 21% σε πρόθεση ψήφου και το ΠΑΣΟΚ γύρω στο 4% - 5%. Με μια τραβηγμένη αναγωγή, το συνολικό ποσοστό των δύο κομμάτων φτάνει δεν φτάνει το 30%. Δηλαδή τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), αποσπούν αυτή τη στιγμή την επιδοκιμασία περίπου του 30% του λαού ενώ έχουν απέναντί τους το 70%...
Υπάρχει λοιπόν οφθαλμοφανέστατη πλήρης δυσαρμονία της συγκρότησης της εν ενεργεία Βουλής με το λαϊκό αίσθημα και αυτό θα πρέπει να διορθωθεί με επείγουσες εκλογές. Ας αφήσουμε δε και το bonus των 50 εδρών υπέρ του πρώτου κόμματος.
Εδώ όμως υπάρχουν δύο αδιέξοδα.
Πρώτον, ακόμα και εκλογές να γίνουν απλά θα αλλάξουν κάποια πρόσωπα στις θέσεις εξουσίας εντός του ίδιου πολιτικού συστήματος, όχι όμως και οι πολιτικές που ασκούνται και
Δεύτερον, το ισχύον Σύνταγμα δεν δίνει τη δυνατότητα στο λαό να επέμβει με λαϊκή πρωτοβουλία για να αλλάξει τα δεδομένα.
Τι κάνουμε; Απλά περιμένουμε την καταστροφή μας ή συνειδητοποιούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα.
