Πριν από 42 χρόνια δημιουργήθηκε το «κλαμπ της Ρώμης» για να μελετήσει την εξέλιξη του πληθυσμού της Γης. .Στο «κλαμπ» συμμετείχαν επιστήμονες, βιομήχανοι, πολιτικοί και αρκετοί νομπελίστες. Όλοι αυτοί προειδοποιούσαν για τις αρνητικές επιπτώσεις από την υπερβολική αύξηση του πληθυσμού. Έκτοτε, με την πολιτική του «ενός παιδιού» στην Κίνα και με τη δραματική μείωση των γεννήσεων στο δυτικό κόσμο η κατάσταση βελτιώθηκε. Παραμένουν όμως προβλήματα σε αρκετές περιοχές ιδιαίτερα μετά την αποτυχία των πολιτικών στην Ινδία, καθώς και στην Αφρική. Ειδικότερα για την Αφρική, η Υπηρεσία Πληθυσμού του ΟΗΕ προβλέπει ότι θα διπλασιαστεί ο πληθυσμός της στα επόμενα 40 χρόνια από 1 δισεκατομμύριο άτομα σε 2 δισεκατομμύρια. Η μόνη ήπειρος, κατά τον ΟΗΕ, που θα έχει μείωση πληθυσμού μέχρι το 2050 θα είναι η Ευρώπη.
Σε μερικές δυτικές χώρες την τελευταία δεκαετία παρατηρείται ανησυχητική μείωση του πληθυσμού. Για το λόγο αυτό κάποιες χώρες (Γαλλία, Σκανδιναβικές Χώρες, ΗΠΑ, Ρωσία) έλαβαν μέτρα σε πολλά επίπεδα, οικονομικά και κοινωνικά, διευκολύνοντας τον οικογενειακό προγραμματισμό. Έτσι η τάση αυτή έχει ανασταλεί.
Στη Νότια Ευρώπη (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία) η μείωση του πληθυσμού είναι ακόμα μεγαλύτερη από τις παραπάνω χώρες. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα το ουσιαστικό για το φλέγον αυτό ζήτημα. Οι κοινωνίες της Νότιας Ευρώπης ασχολούνται με την καθημερινότητά τους, στοχεύοντας στην περαιτέρω ανύψωση των καταναλωτικών τους συνηθειών. Φαίνεται να αγνοούν το πρόβλημα και να αδιαφορούν για τις μελλοντικές γενεές. Η συμπεριφορά αυτή έχει οδηγήσει, μεταξύ άλλων, και στην τρέχουσα δημοσιονομική κρίση. Δηλαδή, η παρούσα γενεά καταναλώνει δανειζόμενη εις βάρος των μελλοντικών γενεών.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ καθώς και με το Ινστιτούτο Max Planck της Γερμανίας, για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, εδώ και 15 χρόνια, οι γεννήσεις είναι λιγότερες από τους θανάτους. Για καθεμία γυναίκα αντιστοιχούν γεννήσεις 1,3 παιδιών, γεγονός που οδηγεί σε μείωση του πληθυσμού. Για να παραμείνει ο πληθυσμός σταθερός απαιτούνται γεννήσεις 2,1 παιδιών από κάθε γυναίκα, αριθμός που ίσχυσε για τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.
Εάν ο ρυθμός των γεννήσεων (1,3 παιδιά ανά γυναίκα) παραμείνει σταθερός, προβλέπεται τεράστια μείωση των αντίστοιχων γηγενών πληθυσμών μέχρι το τέλος του αιώνα. Δηλαδή, προβλέπεται ότι...
σε 90 χρόνια αυτοί οι πληθυσμοί των χωρών της Νότιας Ευρώπης θα μειωθούν κατά 83%. Ειδικότερα για τους Ιταλούς, αναμένεται ότι ο πληθυσμός τους, στο τέλος του αιώνα, θα πλησιάζει τα 10 εκατομμύρια με το σημερινό ρυθμό γεννήσεων.
Η μείωση αυτή, όσον αφορά την Ελλάδα, σημαίνει ότι οι Έλληνες το 2100 θα είναι γύρω στα 2 εκατομμύρια. Στον αριθμό αυτό δεν έχει συμπεριληφθεί η αρνητική επίπτωση της μετανάστευσης των Ελλήνων λόγω οικονομικής κρίσης, γεγονός που ήδη παρατηρούμε.
Οι προβλέψεις για το συνολικό πληθυσμό της Ελλάδας στα τέλη του αιώνα κυμαίνονται γύρω στα 15 εκατομμύρια. Δηλαδή, οι αλλογενείς κάτοικοι της Ελλάδας θα αποτελούν περίπου το 85% του πληθυσμού της χώρας.
Εάν τίποτα δεν αλλάξει, είναι προφανές ότι σε τρεις γενεές δεν θα υπάρχει Ελλάδα όπως τη γνωρίζουμε. Όμως και νωρίτερα, σε 30-40 χρόνια, δεν θα υπάρχει η ελληνική οικογένεια. Δεν θα υπάρχουν ούτε αδέρφια ούτε ξαδέρφια ούτε θείοι και θείες.
Η Ελλάδα, όπως και οι άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης, έχει ήδη καθυστερήσει. Πρέπει να σημάνει συναγερμός και, πάνω απ’ όλα, πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα αυτό είναι πολύ σοβαρότερο από την οικονομική κρίση. Είναι πρόβλημα ύπαρξης της ίδιας της Ελλάδας και όχι πρόβλημα του κατά πόσο θα είναι πλουσιότεροι ή φτωχότεροι οι Έλληνες.
Όπως είναι προφανές, το θέμα είναι εξαιρετικά δύσκολο και περίπλοκο. Πρέπει να σκεφτούν και να κινητοποιηθούν όλοι οι Έλληνες τόσο της χώρας όσο και οι ομογενείς του εξωτερικού. Πρέπει να κινητοποιηθούν τα κόμματα, τα πανεπιστήμια, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, η Εκκλησία και ολόκληρη η κοινωνία.
Όλοι οι γνωστοί αρχαίοι Έλληνες σοφοί είχαν εμπεριστατωμένα ασχοληθεί με το θέμα αυτό. Πρέπει να ξαναδούμε τις προτάσεις του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και να εξετάσουμε τις λύσεις που έδωσαν οι άλλες χώρες, και κυρίως οι Σκανδιναβικές. Η αδιαφορία και ο ωχαδερφισμός πρέπει αμέσως να παραμεριστούν. Ήδη έχουμε καθυστερήσει πολύ και τα αποτελέσματα της απραξίας μας θα είναι σύντομα ολέθρια.
