Oι οικογενειακές συγκεντρώσεις προσφέρονται για να παρατηρήσουμε τους ηλικιωμένους συγγενείς ή φίλους μας και να διαπιστώσουμε τις επιπτώσεις που έχει το πέρασμα του χρόνου στο σώμα αλλά κυρίως στο μυαλό τους Σύμφωνα με την εφημερίδα «Τάιμς» του Λονδίνου, τόσο οι ηλικιωμένοι όσο και οι συγγενείς τους πρέπει να γνωρίζουν ότι το να ξεχνά κανείς τα κλειδιά του είναι σαν το γκριζάρισμα των μαλλιών, τις ρυτίδες και την τριχόπτωση. Αποτελεί ένα από τα αναπόφευκτα σημάδια του γήρατος που εκδηλώνεται σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε όποιον είναι αρκετά τυχερός ώστε να φτάσει στην περίοδο της ζωής που αποκαλούμε τρίτη ηλικία.
Η Αμερικανική Εταιρεία της Νόσου του Αλτσχάιμερ παρέχει διάφορα παραδείγματα για το τι αποτελεί φυσιολογική αφηρημάδα των γηρατειών και τι όχι.
Το να ξεχνά κανείς λεπτομέρειες από ένα δείπνο αλλά όχι όλα όσα συνέβησαν σε αυτό είναι κάτι αναμενόμενο για έναν ηλικιωμένο, αλλά το να ξεχνά τα πάντα γι΄ αυτό είναι ανησυχητικό. Παρομοίως, είναι φυσιολογικό να ξεχνά περιστασιακά πού πάρκαρε το αυτοκίνητό του, αλλά όχι και το να ξεχνά πώς να βάλει μπροστά το αυτοκίνητο, ούτε το να μη θυμάται πώς ανάβουν τα φώτα ή μπαίνουν σε λειτουργία οι υαλοκαθαριστήρες.
Λίγοι ηλικιωμένοι εξάλλου θυμούνται πάντοτε τα ονόματα όλων των ανθρώπων που γνωρίζουν, αλλά θα πρέπει να θυμούνται ότι έχουν ξανασυναντηθεί με αυτόν που βρίσκεται απέναντί τους – και όταν τους δώσει ένα ή δύο στοιχεία να μπορούν να θυμηθούν τα πάντα γι΄ αυτόν. Συνηθισμένο και φυσιολογικό είναι επίσης να ψάχνει ένας ηλικιωμένος τα γυαλιά ή το πορτοφόλι του, αλλά είναι ανησυχητικό να τα βρίσκει π.χ. μέσα στην ψωμιέρα ή στο ψυγείο.
Σε όποια κατάσταση πάντως κι αν βρίσκονται οι νοητικές ικανότητες ενός ηλικιωμένου, οι οικογενειακές συνεστιάσεις είναι ιδανικές για να επιδείξουν η οικογένεια και οι φίλοι τους καλή διάθεση και να αποδεχθούν τυχόν παραξενιές και εκκεντρικότητες, ώστε οι ηλικιωμένοι να αισθανθούν αποδεκτοί και η παρουσία τους να τιμηθεί όπως πρέπει.
