Ζ. Ζουπής : Ο Τζανής αποφεύγει την συζήτηση για το πρόβλημα της Δημοτικής Επιχείρησης

Ένας σχολιασμός του Επικεφαλής της «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ» Ζαχαρία Ζούπη με αφορμή τα απαράδεκτα γεγονότα στο Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου – Δραπετσώνας

Σήμερα ζήσαμε στιγμές απόλυτου εμπαιγμού, κοροιδίας και αναλγησίας στο Δημοτικό Συμβούλιο. 

Στις 8:15 εσπευσμένως η Πρόεδρος κ.Μαθιουδάκη μπήκε και πήρε παρουσίες, αν και έχουμε συμφωνήσει ως ανεκτό όριο για να περιμένουμε για την έναρξη του Συμβουλίου την μισή ώρα (σε πολλές περιπτώσεις περιμέναμε και ...μία ώρα !). Μέτρησε 14-15 ,ενώ από την Διοίκηση του Δήμου (τους Αντιδημάρχους εννοώ) ήταν μόνο ένας η δύο. Το Συμβούλιο δεν είχε απαρτία. 

Οι δεκάδες εργαζόμενοι που είχαν συγκεντρωθεί αντέδρασαν! "Καπάκι" μαθαίνουμε ότι έχει μπει και...βόμβα στο κτίριο! Γέλια, φωνές,οργή απέναντι σε μία πολιτική αλητεία δίχως όρια από ανθρώπους που δεν έχουν πληρωθεί ενάμισυ χρόνο! Από ανθρώπους που απέναντί τους βλέπουν μια Διοίκηση Δήμου δίχως καν ντροπή ! Ακολουθεί χάος, πηγαδάκια, φωνές ...

Μέχρι τις 8:45 μετράω τους Δημοτικούς Συμβούλους που προσήλθαν. 'Ηταν συνολικά 35. Θα γινόταν δηλαδή ένα από τα πιο μαζικά Συμβούλια. 

Είναι φανερό ότι ζήσαμε ένα κακοστημένο σκηνικό, μια προσπάθεια να αποφευχθεί συζήτηση για το πρόβλημα της ΔΗΚΕΠΑ και να αποφασιστεί επιτέλους η μόνη λύση,έστω και καθυστερημένα: η λύση της Επιχείρησης με το πέρασμα εργαζομένων, δράσεων, χρέους στον Δήμο. 

Ο Τζανής κοροϊδεύει ακόμα και τώρα. Προσπαθεί να αποφύγει το χρέος, ενώ ξέρει πολύ καλά ότι η Επιχείρηση΄και οι άνθρωποι της κινδυνεύουν πια ανά πάσα στιγμή. Αυτή είναι η αλήθεια.Αυτή είναι η στάση ενός απαράδεκτου Δημάρχου! Παίζει με τον χρόνο. Ωστόσο δεν θα κάνουμε πίσω.Ούτε οι σύμβουλοι που στηρίζουμε αυτη την λύση, ούτε οι εργαζόμενοι. Θα είμαστε εκεί και ξανά και ξανά .... Ας το ξέρει ....

Υ.Γ : Είναι ντροπή να διοργανώνεται Πολιτιστικό Συνέδριο από τον Δήμο, όταν όλες οι δομές που παρήγαν πολιτισμό έχουν διαλυθεί. Ποιον κοροιδεύουν; Που είναι οι εισηγήσεις τους; Τι προτείνουν;

 Έχουν δυο μέρες θεατρικά και χορευτικά και μία μέρα με εισηγήσεις παλιών δασκάλων καλλιτεχνικών τμημάτων και νέων που έχουν ζήσει την αθλιότητα των δύο τελευταίων χρόνων.

Στην θέση τους δεν θα πήγαινα και αν επέλεγα να πάω, θα κατάγγελνα αυτή την πρωτόγνωρη βαρβαρότητα...