Οι Αιγυπτιακές ιστορίες για ιπτάμενα φίδια κίνησαν την περιέργεια του Έλληνα ιστορικού Ηρόδοτου (το 460πκε). Αυτοί οι φτερωτοί Δράκοντες λέγεται ότι ζούσαν κάτω από τα δέντρα του λιβανιού (Boswellia) στην Αραβική Έρημο. Για να μαζέψουν το λιβάνι, οι Άραβες έκαιγαν τον Στύραξ το φαρμακευτικό (ρετσίνι του δένδρου Liquidambar) γιατί ο καπνός έδιωχνε τους φτερωτούς Δράκοντες. Ο Ηρόδοτος περιγράφει τα ιπτάμενα ερπετά ως μικρόσωμα με ποικιλόχρωμα σημάδια, σχήματος φιδιού του νερού αλλά με φτερά σαν μεμβράνες, όπως των νυχτερίδων.
Οι Άραβες είπαν στον Ηρόδοτο ότι αυτά τα πλάσματα θα ήταν πληγή πάνω στην γη εκτός από δύο λόγους. Κατά πρώτον, η βιαιότητα της αναπαραγωγικής τους ζωής εξασφαλίζει ότι ο πληθυσμός τους παραμένει μικρός.
Όχι μόνον το θηλυκό σκοτώνει το αρσενικό κατά την διάρκεια της συνουσίας δαγκώνοντας τον λαιμό του, αλλά ότι τα θηλυκά γεννάνε ζωντανά μικρά αντί για αβγά όπως τα άλλα ερπετά = και αυτά τα μικρά είναι τόσον κακά ώστε τρώνε την κοιλιά της μητέρα τους για να βγούνε και έτσι την σκοτώνουν.
Ο άλλος λόγος ήταν ότι όταν αυτά τα ιπτάμενα ερπετά πετάνε ανατολικά προς την Αίγυπτο την Άνοιξη, ταξιδεύουν μέσα από ένα βουνίσιο πέρασμα όπου τα πουλιά Ίβις τα καταβροχθίζουν. Τελείως μαύρα με πόδια γερανού και με ένα πολύ καμπύλο ράμφος, προσθέτει ο Ηρόδοτος, έχουν το μέγεθος του Ελληνικού krex (αρκεί να γνωρίζαμε τι ήταν το πτηνό krex, πάντως ο Πορφύριος αναφέρει ότι ήταν ιερό για την θεά Αθηνά).
«Πήγα να μάθω περισσότερα για τα ιπτάμενα φίδια» λέει ο Ηρόδοτος. Στην περιοχή “Boutos” στην Αραβία του δείξανε «ένα βουνίσιο πέρασμα που οδηγούσε σε μια φαρδιά πεδιάδα που ενώνεται με την πεδιάδα της Αιγύπτου.» Εκεί θαύμασε «τους σωρούς σκελετών και σπονδυλικών στηλών σε αμέτρητους αριθμούς, κάποιοι σκελετοί ήταν μεγάλοι, άλλοι μικροί και άλλοι ακόμη μικρότεροι.»
Αυτά τα αποσπάσματα είναι τα πλέον κρυπτικά στον Ηρόδοτο (2.75, 3.107-8). Κλασικιστές, ιστοριοδίφες, και κρυπτοζωολόγοι για χρόνια σπάζουν το κεφάλι τους για το τι είδε ο Ηρόδοτος και που το είδε. Υπάρχουν σπέρματα αλήθειας σε αυτά τα γραφόμενα του από τις Αιγυπτιακές λαϊκές παραδόσεις;
Τουλάχιστον μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον Boutos, μια αρχαία πόλις στο Ανατολικό Δέλτα του Νείλου στην άκρη της Αραβικής χερσονήσου (στο Σινά) και να κάνουμε μια καλή μαντεψιά για το πουλί. Στην αρχαιότητα, η μαύρη Γυαλιστερή Ίβις (Plegadisfalcinellus) σύχναζε στην περιοχή των υφάλμυρων Πικρών Λιμνών των αλμυρών πεδιάδων μεταξύ Αιγύπτου και Σινά (τώρα το κανάλι του Σουέζ). Ένας πιο πιθανός υποψήφιος θα ήταν ένας εξαφανισμένος συγγενής ή το σχεδόν εξαφανισμένο Waldrapp(Geronticus) βόρεια φαλακρή Ίβις. Αυτές οι μεταναστευτικές μαύρες Ίβις της ερήμου ήταν κάποτε εξαπλωμένες κατά μήκος της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, αναπαραγόμενες σε γκρεμούς και άνυδρα μέρη παρά σε υδάτινα όπως τα ξαδέλφια τους. ΟΙ Ίβις τρεφόντουσαν με έντομα και ερπετά.
Σημείωσις: Ενδιαφέροντα ερπετά αυτά, μου θυμίζουν γενετικά πειράματα των επικυρίαρχων ερπετοειδών, όπως οι άνθρωποι-κροκόδειλοι, κυρίως γιατί γεννούσαν ζωντανά μικρά που δεν χρειαζόταν θηλασμό! Ενδιαφέρον.
της Adrienne Mayor εικόνα του Jeff T. Owens πηγη
