ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ έχει ανέβει σκαλοπάτια όσον αφορά στην αξιοπιστία της διεθνώς. Είναι γεγονός ότι οι κυβερνήσεις, οι διεθνείς οικονομικοί Οργανισμοί και τα μεγάλα επενδυτικά «σπίτια» μας βλέπουν διαφορετικά από ότι πριν 6 μήνες. Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει την παραμονή της στην ευρωζώνη και ότι μέχρι να γίνουν οι γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο, έχει περιθώρια να κάνει και… μικρές ζαβολιές, καθώς οι Γερμανοί με τίποτα δε θέλουν να διαταραχθεί η ηρεμία στην Ευρώπη. Θεωρείται δε βέβαιο, ότι μετά τις γερμανικές εκλογές, θα ληφθούν σοβαρές αποφάσεις για κούρεμα του ελληνικού χρέους στους επίσημους πιστωτές σε επίπεδα 25%-30%,μοναδική άλλωστυε λύση, προκειμένου το χρέος της χώρας να είναι πραγματικά βιώσιμο. Καθόλου τυχαίες δεν είναι οι επίσημες πια παραδοχές εκπροσώπων του ΔΝΤ για τα «λάθη» που έγιναν ως προς τις εκτιμήσεις και τις πολιτικές σκληρής λιτότητας που εφαρμόστηκαν.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ, όλα τα παραπάνω, έχουν περάσει θετικά και παρά το γεγονός ότι τα προβλήματα σε επιχειρήσεις και ιδιώτες με τους φόρους διογκώνονται, η αίσθηση είναι ότι «κάτι πάει να γίνει, ας περιμένουμε». Η ίδια αυτή αίσθηση, επιβεβαιώνεται από την κίνηση του Χρηματιστηρίου, από την επιστροφή καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες, αλλά και από τις αποδόσεις των ομολόγων. Τι είναι όμως όλα αυτά, πέραν μιας αίσθησης; Τι είναι αυτά μπροστά στην οδυνηρή καθημερινότητα των πολιτών με τα χρέη, τους φόρους, τους μειωμένους μισθούς, την ανεργία;
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΠΑΣΧΕΙ. ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΕΣ οι προσπάθειες της κυβέρνησης να φέρει επενδύσεις στη χώρα. Άλλωστε, οι επενδύσεις είναι το μόνο δραστικό φάρμακο για να επιτευχθεί η ανάπτυξη. Μήπως όμως έχουμε ποντάρει πάρα πολλά στην προσμονή των ξένων, τελευταία πάλι των Αράβων, που ΘΑ φέρουν κεφάλαια, ΘΑ επενδύσουν, ΘΑ ενδιαφερθούν; Η απάντηση είναι «ναι». Και σίγουρα, κάνουμε λάθος! Κανένας ξένος δεν πρόκειται να μας σώσει, αν εμείς δεν αποφασίσουμε να σωθούμε.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ, ΘΕΛΟΥΜΕ επιχειρηματίες να κινήσουν νέες ή παλιές τους επιχειρήσεις που έχουν μπλοκαριστεί στα γρανάζια της έλλειψης ρευστότητας, θέλουμε και πολίτες να έχουν χρήμα να καταναλώσουν. Χώρα που δεν έχει εσωτερική αγορά, δεν αναπτύσσεται προς όφελος των πολιτών της. Αναπτύσσεται μεν, αλλά σε όφελος πέντε – δέκα πολυεθνικών που παίρνουν τα «φιλέτα» της και εξαγάγουν τα κέρδη στη «μητέρα» εταιρεία.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ; ΑΠΛΑ, ΠΡΕΠΕΙ να δώσουμε την ευκαιρία στους Έλληνες να δημιουργήσουν, απαλλάσσοντας τους από το χρέος που έγινε πια ασήκωτο και δε μπορεί να εξυπηρετηθεί. Η Ελλάδα, πρέπει να κάνει για το εσωτερικό της, αυτό που έκαναν οι ξένοι δανειστές για την ίδια! Δηλαδή να κουρέψει τα δάνεια και να μειώσει τα επιτόκια. Να δώσει ανάσα σε εργοδότες και εργαζόμενους, ώστε να σταθούν στα πόδια τους. Η «λογιστική» και κοντόφθαλμη απάντηση σε αυτό, είναι ότι αυτό είναι αδύνατο, γιατί οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται με χρήματα των δανειστών, άρα, ούτε αυτές, ούτε η κυβέρνηση μπορούν να προχωρήσουν χωρίς την έγκρισή τους. Ποιος θα βάλει τα λεφτά και ποιος θα καλύψει τη νέα «τρύπα» στο λογιστήριο των τραπεζών;
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Α-ΝΟ-Η-ΤΟ! Οι πάντες γνωρίζουν, τραπεζίτες, κυβέρνηση, ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ, ότι τα δάνεια και οι τόκοι που τα έχουν φουσκώσει, δεν πρόκειται να πληρωθούν … στον αιώνα τον άπαντα! Χρήματα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Οι ίδιοι όμως, επίσης γνωρίζουν, ότι βρίσκονται στην Αθήνα δεκάδες εκπρόσωποι των distress funds, οι οποίοι διαπραγματεύονται με τις τράπεζες την αγορά χαρτοφυλακίων δανείων, επιχειρήσεων και ιδιωτών, σε τιμές το πολύ 30% για ενυπόθηκα δάνεια και 10% για μη ενυπόθηκα. Τα δάνεια λοιπόν θα πακεταριστούν και θα πουληθούν με discount τουλάχιστον 70%! Και προσέξτε: Έχει υπολογιστεί, ότι τα κέρδη των distress funds από αυτή τη δουλειά, θα ξεπεράσουν τα 15 δισεκατομμύρια!
ΑΠΛΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ: Γιατί λοιπόν αφού ούτως ή άλλως θα χαθεί το 70% και πάνω, να μη χαθεί μόνο το 30% ή το 40% και το κέρδος να περάσει ΑΜΕΣΑ στην ελληνική οικονομία; Στις επιχειρήσεις και στους καταναλωτές;
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ των διαπραγματεύσεων με την τρόικα αυτό το θέμα. Οφείλει να υπενθυμίσει ότι στην κρίση του 2008, η ΕΚΤ αποφάσισε ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα αποτιμούν τα ομόλογα σε τιμές κτήσης και όχι τρέχουσες. Άλλαξε δηλαδή το εποπτικό πλαίσιο που η ίδια είχε επιβάλει για να σώσει το σύστημα. Όλα γίνονται και όλα αλλάζουν. Αρκεί με επιχειρήματα σοβαρά να πείσουμε. Το χρήμα το δανεικό κάηκε και δε μπορεί να επανέλθει. Άλλωστε,είναι πολύ πιο συμφέρον στους δανειστές να χάσουν 30% και 40% βάζοντας φρέσκο χρήμα τώρα, παρά να χάσουν 70% και 90% σε ένα χρόνο από σήμερα….
