Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε με συντριπτική πλειοψηφία ότι είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα η αυστηροποίηση του πειθαρχικού δικαίου που διέπει τους αστυνομικούς, τονίζοντας ότι οι περισσότερες ρυθμίσεις δικαιολογούνται από λόγους δημοσίου συμφέροντος που σχετίζονται με τη διαφύλαξη του κύρους και της εύρυθμης λειτουργίας της υπηρεσίας.
Με μία απόφαση-μπούσουλα για το τι αποτελεί ή όχι πειθαρχικό αδίκημα, το ΣτΕ δίνει την έγκρισή του για όλες τις πειθαρχικές ποινές μέχρι και την απόταξη, κρίνοντας ότι δικαιολογούνται λόγω της οργάνωσης της ΕΛ.ΑΣ. ως ενόπλου σώματος ασφαλείας και της αποστολής της για εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας.
Στο ΣτΕ προσέφυγαν οι ΠΟΑΣΥ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων) και ΠΟΑΞΙΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Αξιωματικών Αστυνομίας) υποστηρίζοντας ότι οι αυστηρότερες πειθαρχικές ρυθμίσεις είναι γενικές και αόριστες και προσβάλλουν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και αρχές, όπως της ανθρώπινης αξίας, της έκφρασης γνώμης, της αναλογικότητας, της ισότητας, του κοινωνικού κράτους δικαίου κλπ.
Απόψεις που δεν έγιναν όμως δεκτές από την Ολομέλεια ΣτΕ όπου παραπέμφθηκε η υπόθεση, λόγω μείζονος σπουδαιότητας.
Το ΣτΕ, επικυρώνοντας ως συνταγματικό το ΠΔ 120/08, δέχθηκε, μεταξύ άλλων, ότι:
Νόμιμα τιμωρείται με απόταξη κάθε συμπεριφορά που μαρτυρά διαφθορά χαρακτήρα. Η διάταξη δεν είναι αόριστη, γιατί προφανώς καθιερώνει ως παράπτωμα κάθε συμπεριφορά που έρχεται σε οξεία αντίθεση προς αρχές και αξίες που διέπουν την κοινωνική συμβίωση και υποδηλώνει ιδιαίτερη κοινωνική και ηθική απαξία στο πρόσωπο του πειθαρχικά διωκόμενου αστυνομικού.
