Σε κάθε μορφή κρίσης και κυρίως στην οικονομική, ευδοκιμούν φαινόμενα «ευκαιριών». Όπως πολύ σωστά μερικοί οικονομολόγοι λένε, η «κρίση» για κάποιους είναι συνώνυμη με την «ευκαιρία».
Οι «ευκαιρίες» ποικίλουν ως προς το αντικείμενό τους, αλλά πάντως όλες προσφέρουν μεγάλο έως τεράστιο κέρδος με ένα θεωρητικά μικρό αντίτιμο.
Η χώρα μας, περνώντας μια σειρά από κρίσεις (ηθική, πολιτισμική, οικογενειακή, κοινωνική, εθνική, γεωργική, δημοκρατίας, ελευθερίας, παραδόσεως, συνειδήσεως και πλήθος άλλων) κατέληξε στο τελευταίο τους στάδιο, αποτέλεσμα όλων των υπολοίπων, αυτό της οικονομικής κρίσης. Με την σειρά τους, μια σειρά οικονομικών ευκαιριών προκαλούν τον κάθε Έλληνα να τις «εκμεταλλευτεί».
Πριν λίγες εβδομάδες χτυπά το τηλέφωνο.
- Φίλε, μήπως χρειάζεσαι λεφτά;
- Το ρωτάς; Αν δεν είναι να κλέψω και να ζημιώσω κάποιον, σίγουρα τα έχω ανάγκη!
- Όχι φίλε, όλα καθαρά, εύκολα και νόμιμα!
- Πέσε στο ψητό!
- Μεγάλη πολυεθνική εταιρία… αντί να δαπανήσει τα λεφτά σε διαφημίσεις, τα μοιράζει μεταξύ των μελών της… ένας γνωστός καθάρισε μέσα σε ένα χρόνο πάνω από 15.000!!
- Φίλε αυτό που λες μου φαίνεται σαν «πυραμίδα»!
- Όχι! Όχι! Καμία σχέση, αυτοί το λένε δεντράκι!…
Δεν πέρασε πολύς καιρός και άλλοι δύο «γνωστοί» με θυμηθήκαν για να μου προσφέρουν παρόμοια δυνατότητα κερδών. Πυραμίδες, δεντράκια και πάσης φύσεως ζαρζαβατικά και εφευρήματα έχουν εισέλθει δυναμικά στην ζωή μας, ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν την εγχώρια αγορά με την επαγγελία αμυθήτων κερδών. Όμως αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Όπως και να τα περιγράψεις, όλα αυτά είναι πυραμιδοειδή. Κοινώς, αποφέρουν τον ίδιο ρυθμό κερδών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χωρίς κανένα ουσιαστικό ή με ελάχιστο παραγόμενο έργο, πλουτίζοντας μονάχα τον κορμό του δέντρου, που σίγουρα δεν είσαι εσύ και όσοι συμμετέχουν!
Οι «ευκαιρίες» ποικίλουν ως προς το αντικείμενό τους, αλλά πάντως όλες προσφέρουν μεγάλο έως τεράστιο κέρδος με ένα θεωρητικά μικρό αντίτιμο.
Η χώρα μας, περνώντας μια σειρά από κρίσεις (ηθική, πολιτισμική, οικογενειακή, κοινωνική, εθνική, γεωργική, δημοκρατίας, ελευθερίας, παραδόσεως, συνειδήσεως και πλήθος άλλων) κατέληξε στο τελευταίο τους στάδιο, αποτέλεσμα όλων των υπολοίπων, αυτό της οικονομικής κρίσης. Με την σειρά τους, μια σειρά οικονομικών ευκαιριών προκαλούν τον κάθε Έλληνα να τις «εκμεταλλευτεί».
Πριν λίγες εβδομάδες χτυπά το τηλέφωνο.
- Φίλε, μήπως χρειάζεσαι λεφτά;
- Το ρωτάς; Αν δεν είναι να κλέψω και να ζημιώσω κάποιον, σίγουρα τα έχω ανάγκη!
- Όχι φίλε, όλα καθαρά, εύκολα και νόμιμα!
- Πέσε στο ψητό!
- Μεγάλη πολυεθνική εταιρία… αντί να δαπανήσει τα λεφτά σε διαφημίσεις, τα μοιράζει μεταξύ των μελών της… ένας γνωστός καθάρισε μέσα σε ένα χρόνο πάνω από 15.000!!
- Φίλε αυτό που λες μου φαίνεται σαν «πυραμίδα»!
- Όχι! Όχι! Καμία σχέση, αυτοί το λένε δεντράκι!…
Δεν πέρασε πολύς καιρός και άλλοι δύο «γνωστοί» με θυμηθήκαν για να μου προσφέρουν παρόμοια δυνατότητα κερδών. Πυραμίδες, δεντράκια και πάσης φύσεως ζαρζαβατικά και εφευρήματα έχουν εισέλθει δυναμικά στην ζωή μας, ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν την εγχώρια αγορά με την επαγγελία αμυθήτων κερδών. Όμως αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Όπως και να τα περιγράψεις, όλα αυτά είναι πυραμιδοειδή. Κοινώς, αποφέρουν τον ίδιο ρυθμό κερδών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, χωρίς κανένα ουσιαστικό ή με ελάχιστο παραγόμενο έργο, πλουτίζοντας μονάχα τον κορμό του δέντρου, που σίγουρα δεν είσαι εσύ και όσοι συμμετέχουν!
Πράγματι ελκυστικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι οι περισσότεροι θα έκαναν σχεδόν τα πάντα ώστε να ανταπεξέλθουν στις σημερινές ανάγκες, αγνοώντας πως με αυτόν τον τρόπο σφίγγουν από μόνοι τους την θηλιά ακόμα πιο σφιχτά στο λαιμό τους.
Κοινότητες και δήμοι, κυρίως στην επαρχία, έχουν ολοκληρωτικά επιδοθεί στο ανελέητο κυνήγι υποψήφιων “γνωστών – συνεργατών”, εθελοτυφλώντας μπροστά στον κίνδυνο ενός άμεσου και οδυνηρού οικονομικού μαρασμού.
Πραγματοποιώντας η κάθε μια «οικονομικό έγκλημα» κατά της Ελλάδος, οι ξένες εταιρείες προσφέρουν αρχικό ποσό κοντά στα €400 για κάποιο μικρό αριθμό μηνών, αν προκαταβάλεις σε αυτούς ποσό €250-300 και εντάξεις με την σειρά σου 4 φίλους στο “κόλπο”, όπου και αυτοί με την σειρά τους θα μυήσουν άλλους 4 κοκ. Τελικώς, από εσένα θα έχουν εισχωρήσει σε αυτήν την «μαύρη» οικονομική τρύπα 60 άτομα!
Όταν λοιπόν διαφημίσεις το προϊόν τους ( ;;; ) σε 60 άτομα, είσαι πλέον ένας καλός πελάτης και σε αποζημιώνει η εταιρία για την προσφορά σου. Βεβαίως, μετά το τέλος της όλης διαδικασίας, δεν θυμάσαι σχεδόν ποτέ πιο ήταν το αρχικό διαφημιζόμενο προϊόν!
Πραγματικά, έχεις αναλογιστεί πριν συμμετάσχεις, ότι από το ποσόν πχ των €290 που θα καταβάλει το καθένα από τα 60 άτομα τα οποία θα βάλεις στο σύστημα, σε εσένα θα δώσουν €6-30;
Έχεις αναλογιστεί ότι αντί να αμειφθείς με τα χρήματα που η εταιρεία δήθεν δεν θα διέθετε ώστε να διαφημίσει το προϊόν της, την έχεις ΕΣΥ ανταμείψει με το υπόλοιπο ποσό των €260 – €284 από κάθε άτομο, τουτέστιν συνολικά €15.600 – €17.040, χωρίς ούτε ένα ελάχιστο μέρος αυτών των χρημάτων να πάνε σε εταιρείες διαφήμισης, ηθοποιούς, εργάτες αφισοκόλλησης, μέσα προβολής, ακόμα και σε κάθε είδος φορολόγησης από όλες τις παραγωγικές διαδικασίες κλπ;
Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι όλα αυτά τα λεφτά αδειάζουν από τις τσέπες των συγγενών και φίλων σου (και αρχικά της δικής σου) και φεύγουν απευθείας σε απατεώνες του εξωτερικού χωρίς πολλές φορές καν να φορολογηθούν και χωρίς ποτέ να υπάρχει περίπτωση να επιστρέψουν;
Δεν συνειδητοποιείς ότι αναγκαστικά η «δεξαμενή» των νέων πελατών θα φτάσει κάποτε στον πάτο της και τότε όλα τα νεοεισελθόντα μέλη (που θα είναι και η μεγάλη πλειοψηφία, η βάση του δέντρου ή της πυραμίδας) θα χάσουν μια κι έξω τα χρήματα που κατέβαλαν;
Δεν ήταν αρκετό το πρόσφατο παράδειγμα του χρηματιστηρίου για να πονηρευτείς ότι όλες οι φούσκες σκάνε, και όταν σκάσουν τα σκάγια χτυπούν λιγότερο ή περισσότερο όλους ανεξαιρέτως, είτε έχουν παίξει είτε όχι;
Δεν σου αρκεί το κοντινό παράδειγμα της γειτονικής μας Αλβανίας και άλλων χωρών, όπου παρόμοιες ή ακόμα και οι ίδιες εταιρείες -και μάλιστα όχι σε καιρό παγκόσμιας κρίσης- επέφεραν την πτώχευση ολόκληρων κρατών;
Αγαπητέ φίλε, σίγουρα πονάς όπως πονάμε όλοι μας, πιέζεσαι όπως πιεζόμαστε όλοι μας. Μα όσο και να έχεις απογοητευτεί, δεν αξίζει για μερικά «πλασματικά» ευρώ να οδηγήσεις τους συγγενείς σου, τους φίλους σου, εσένα στον γκρεμό και να γίνεσαι συνένοχος της καταστροφής όλης της Ελλάδας.
Σκέψου, αν δεν σταματήσουμε να κοιτάμε ο καθένας μόνο την τσέπη του, δεν θα βγούμε ποτέ από κάθε είδους κρίση!
Έχουμε υποχρέωση να ενημερώσουμε τους γύρω μας και να διαμαρτυρηθούμε με οποιονδήποτε τρόπο, ώστε το κράτος να σταματήσει να κλείνει τα μάτια σε αυτές τις «εταιρίες», που ως ύαινες λυμαίνονται την χώρα μας!
Κοινότητες και δήμοι, κυρίως στην επαρχία, έχουν ολοκληρωτικά επιδοθεί στο ανελέητο κυνήγι υποψήφιων “γνωστών – συνεργατών”, εθελοτυφλώντας μπροστά στον κίνδυνο ενός άμεσου και οδυνηρού οικονομικού μαρασμού.
Πραγματοποιώντας η κάθε μια «οικονομικό έγκλημα» κατά της Ελλάδος, οι ξένες εταιρείες προσφέρουν αρχικό ποσό κοντά στα €400 για κάποιο μικρό αριθμό μηνών, αν προκαταβάλεις σε αυτούς ποσό €250-300 και εντάξεις με την σειρά σου 4 φίλους στο “κόλπο”, όπου και αυτοί με την σειρά τους θα μυήσουν άλλους 4 κοκ. Τελικώς, από εσένα θα έχουν εισχωρήσει σε αυτήν την «μαύρη» οικονομική τρύπα 60 άτομα!
Όταν λοιπόν διαφημίσεις το προϊόν τους ( ;;; ) σε 60 άτομα, είσαι πλέον ένας καλός πελάτης και σε αποζημιώνει η εταιρία για την προσφορά σου. Βεβαίως, μετά το τέλος της όλης διαδικασίας, δεν θυμάσαι σχεδόν ποτέ πιο ήταν το αρχικό διαφημιζόμενο προϊόν!
Πραγματικά, έχεις αναλογιστεί πριν συμμετάσχεις, ότι από το ποσόν πχ των €290 που θα καταβάλει το καθένα από τα 60 άτομα τα οποία θα βάλεις στο σύστημα, σε εσένα θα δώσουν €6-30;
Έχεις αναλογιστεί ότι αντί να αμειφθείς με τα χρήματα που η εταιρεία δήθεν δεν θα διέθετε ώστε να διαφημίσει το προϊόν της, την έχεις ΕΣΥ ανταμείψει με το υπόλοιπο ποσό των €260 – €284 από κάθε άτομο, τουτέστιν συνολικά €15.600 – €17.040, χωρίς ούτε ένα ελάχιστο μέρος αυτών των χρημάτων να πάνε σε εταιρείες διαφήμισης, ηθοποιούς, εργάτες αφισοκόλλησης, μέσα προβολής, ακόμα και σε κάθε είδος φορολόγησης από όλες τις παραγωγικές διαδικασίες κλπ;
Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι όλα αυτά τα λεφτά αδειάζουν από τις τσέπες των συγγενών και φίλων σου (και αρχικά της δικής σου) και φεύγουν απευθείας σε απατεώνες του εξωτερικού χωρίς πολλές φορές καν να φορολογηθούν και χωρίς ποτέ να υπάρχει περίπτωση να επιστρέψουν;
Δεν συνειδητοποιείς ότι αναγκαστικά η «δεξαμενή» των νέων πελατών θα φτάσει κάποτε στον πάτο της και τότε όλα τα νεοεισελθόντα μέλη (που θα είναι και η μεγάλη πλειοψηφία, η βάση του δέντρου ή της πυραμίδας) θα χάσουν μια κι έξω τα χρήματα που κατέβαλαν;
Δεν ήταν αρκετό το πρόσφατο παράδειγμα του χρηματιστηρίου για να πονηρευτείς ότι όλες οι φούσκες σκάνε, και όταν σκάσουν τα σκάγια χτυπούν λιγότερο ή περισσότερο όλους ανεξαιρέτως, είτε έχουν παίξει είτε όχι;
Δεν σου αρκεί το κοντινό παράδειγμα της γειτονικής μας Αλβανίας και άλλων χωρών, όπου παρόμοιες ή ακόμα και οι ίδιες εταιρείες -και μάλιστα όχι σε καιρό παγκόσμιας κρίσης- επέφεραν την πτώχευση ολόκληρων κρατών;
Αγαπητέ φίλε, σίγουρα πονάς όπως πονάμε όλοι μας, πιέζεσαι όπως πιεζόμαστε όλοι μας. Μα όσο και να έχεις απογοητευτεί, δεν αξίζει για μερικά «πλασματικά» ευρώ να οδηγήσεις τους συγγενείς σου, τους φίλους σου, εσένα στον γκρεμό και να γίνεσαι συνένοχος της καταστροφής όλης της Ελλάδας.
Σκέψου, αν δεν σταματήσουμε να κοιτάμε ο καθένας μόνο την τσέπη του, δεν θα βγούμε ποτέ από κάθε είδους κρίση!
Έχουμε υποχρέωση να ενημερώσουμε τους γύρω μας και να διαμαρτυρηθούμε με οποιονδήποτε τρόπο, ώστε το κράτος να σταματήσει να κλείνει τα μάτια σε αυτές τις «εταιρίες», που ως ύαινες λυμαίνονται την χώρα μας!