Η χθεσινή δημοσίευση του καινοφανούς (όπως θέλει να το παρουσιάζει ο ίδιος), σχεδίου του κ. Δούκα για την εξασφάλιση της εισόδου της Ελλάδας στην Γη της Επαγγελίας, μέσω εκτός των άλλων και με την παροχή άμισθης εργασίας στους αναξιοπαθούντες εργοδότες από τους ανέργους, προκάλεσε πολλά σχόλια, από ευτράπελα, εξ αιτίας του ανεκδιήγητου αυτού αιτήματος, έως και πολύ δηκτικά.
Στην πραγματικότητα, όμως, η σύλληψη του κ. Δούκα, ούτε παράλογη είναι, καθ' ότι στα πλαίσια του Νέου (Εργαλειακού) Ορθολογισμού, οι άνεργοι, αντί να...
κάθονται άπραγοι, εξορισμένοι και δυστυχείς, θα μπορούσαν να ανταμειφθούν ηθικά, με το να αξιοποιούνται για το καλό της πατρίδας, ούτε και καινοτόμος, διότι παρόμοια σχέδια βρίσκονται ήδη σε εφαρμογή στο Ηνωμένο Βασίλειο, και πιθανόν όπου αλλού οι καινοτόμες ιδέες φυτρώνουν με την ίδια ταχύτητα, όπως τα μανιτάρια στο απόβροχο.
κάθονται άπραγοι, εξορισμένοι και δυστυχείς, θα μπορούσαν να ανταμειφθούν ηθικά, με το να αξιοποιούνται για το καλό της πατρίδας, ούτε και καινοτόμος, διότι παρόμοια σχέδια βρίσκονται ήδη σε εφαρμογή στο Ηνωμένο Βασίλειο, και πιθανόν όπου αλλού οι καινοτόμες ιδέες φυτρώνουν με την ίδια ταχύτητα, όπως τα μανιτάρια στο απόβροχο.
Αν το πρώτο μέλημα του David Cameron, με την ανάληψη της εξουσίας το 2010, ήταν η εγκαθίδρυση της Big Society, δηλαδή η ανάθεση εξουσιών για τη φροντίδα των αναξιοπαθούντων στις τοπικές κοινωνίες, τις διάφορες φιλανθρωπικές ενώσεις και τις μη-κυβερνητικές οργανώσεις, στην πραγματικότητα όμως ζαχαρωμένη πρόφαση για την απομάκρυνση του κράτους από τις κοινωνικές του δεσμεύσεις μέσω γενναίων περικοπών στην πρόνοια, το επόμενο βήμα ήταν η θεσμοθέτηση αυτού, το οποίο τώρα ο κ. Δούκας ονειρεύεται και παρουσιάζει ως δικής του έμπνευσης, δηλαδή την άμισθη εργασία.
Πώς;
Πολύ απλά, με την εισαγωγή του Workfare, δηλαδή της εξαναγκασμένης παροχής άμισθης εργασίας όχι μόνο για κοινωνικούς σκοπούς, αλλά και σε κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και οργανισμούς, ως προϋπόθεση για να συνεχίσουν έτσι να λαμβάνουν από το κράτος τα κοινωνικά βοηθήματα, τα οποία έτσι κι αλλιώς δικαιούνται. Έτσι από αυτή τη χρονιά, το πρόγραμμα αυτό δεν θα επηρεάζει μόνο τους νέους, αλλά θα επεκταθεί σε όλες τις ηλικίες, ακόμα και στους ανάπηρους, σε όσους έχουν διανοητικά προβλήματα αλλά και σε αυτούς που βρίσκονται στα τελευταία στάδια του καρκίνου, μέχρι και 6 μήνες πριν απ' το μοιραίο, διασαφηνίζει ο νόμος, σε μια μεγαλειώδη στιγμή άκρατου ανθρωπισμού.
Έτσι, οι άνθρωποι αυτοί κρίνονται μεν ότι μπορούν να παράσχουν εργασία, δεν κρίνονται όμως ικανοί ώστε να αμειφθούν και γιαυτή. Πέρα από το ανήθικο της υπόθεσης και την απροσχημάτιστη εκμετάλλευση, από την άλλη μεριά καταλαμβάνουν θέσεις έμμισθης εργασίας, τις οποίες θα μπορούσαν να πάρουν κάποιοι άλλοι οι οποίοι τις έχουν ανάγκη, και επιπλέον κατεβάζουν και το επίπεδο των μισθών.
Το Workfare είναι ένα πρόγραμμα σε μαζική κλίμακα, το οποίο εισάγει από την πίσω πόρτα το "θεσμό" της άμισθης εργασίας, ρίχνει τεχνητά τους δείκτες ανεργίας, ρίχνει τους μισθούς για τους ήδη εργαζόμενους, και προσπορίζει ανέλπιστα κέρδη στις επιχειρήσεις που συμμετέχουν, καθώς και στους μεσάζοντες που αναλαμβάνουν να το υλοποιήσουν.
Όπως ήταν αναμενόμενο, σε αντιπερισπασμό έχει δημιουργηθεί κίνημα, το BoycottWorkfare.org το οποίο, με την αρωγή προοδευτικών εφημερίδων και μέσων, καθώς και με την πίεση που το ίδιο ασκεί έχει κατορθώσει πολλές μεγάλες εταιρίες, όπως οι Boots, Sainsbury's, Oxfam, BHS, Burger King, Body Shop, Holiday Inn, Cancer Research κ.α. να αποσύρουν τη συμμετοχή τους σε αυτό.
Λυπούμαστε, κ. Δούκα, αλλά έρχεστε δεύτερος! Και μια συμβουλή! Μη χρησιμοποιείτε ιδέες άλλων για δικές σας! Εκτίθεστε!
