Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν είναι η πρώτη φορά που ως βουλευτής το ζω τα τελευταία χρόνια - από τότε που η χώρα δέθηκε με τις μνημονιακές αλυσίδες - και φοβάμαι πως δεν θα είναι και η τελευταία. Με την διαφορά πως μιλάμε για μεθοδεύσεις και διαδικασίες που μέχρι πριν μερικούς μήνες, στηλιτεύαμε και δεν αποδεχόμασταν οι περισσότεροι από αυτούς που βρίσκονται στη Βουλή τώρα, ενώ πλέον, λίγους μόνο μήνες μετά, αποδέχονται οι περισσότεροι, έστω και αν κάποιοι θέλουν να ψελλίζουν – μάλλον για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου - ότι είναι «αναγκαίο κακό».
Αναρωτιέμαι, βέβαια, από την αρχή αυτής της μεγάλης περιπέτειας του ελληνισμού, πόσο κακό μπορεί να αντέξει αυτή η χώρα στον βωμό της αναγκαιότητας. Αναρωτιέμαι, πόσες πληγές μπορεί να αντέξει ο κοινοβουλευτισμός και η δημοκρατία μέχρι να… παραδώσει το πνεύμα.
Τέτοια ερωτηματικά όμως, φαίνεται πως δεν απασχολούν τους κυβερνώντες. Ούτε τους προηγούμενους, ούτε τους σημερινούς. Το μόνο που τους απασχολεί είναι να δίνουν διαρκή πιστοποιητικά μνημονιοφροσύνης στους δανειστές, προκειμένου κάθε φορά να εξασφαλίσουν την επόμενη δόση, η οποία όμως κάθε φορά τελειώνει και μία νέα δόση εμφανίζεται προκειμένου να επιβληθούν και νέα αβάσταχτα μέτρα εναντίον του λαού, αλλά και για να συνεχιστεί η κοινοβουλευτική εκτροπή που επί χρόνια παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται σε αυτή την αίθουσα.
Να λοιπόν που και σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε μία συρραφή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, οι οποίες βαπτίστηκαν νομοσχέδιο και ως τέτοιο εισάγονται στη Βουλή για να ψηφιστούν με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.
Είμαι παλιός και έμπειρος κοινοβουλευτικός πλέον, αλλά και πάλι δεν χρειάζεται να είναι κάποιος παλιός και έμπειρος προκειμένου να καταλάβει ότι οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου συνιστούν αναπηρία, λοβοτομή του κοινοβουλευτισμού. Το είπε κάποιος συνάδελφος, ας με συγχωρήσει που δεν θυμάμαι ποιος ήταν, και συμφωνώ απόλυτα: Η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί με ένα υπουργικό συμβούλιο που μαζεύει δια περιφοράς υπογραφές και μία κυβέρνηση που κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Πολύ περισσότερο, θα προσθέσω, δεν μπορεί να κυβερνηθεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που «βαπτίζονται» νομοσχέδια και έρχονται προς ψήφιση στη βουλή με κατεπείγουσες διαδικασίες, ώστε να μην υπάρξει λόγος και αντίλογος, να μην υπάρξει ζύμωση, να μην υπάρξει κοινοβουλευτική και δημοκρατική διεργασία. Ή μάλλον, μπορεί να κυβερνηθεί, αλλά αυτή η διακυβέρνηση, σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως δημοκρατική…
Ας λέμε αλήθειες στον λαό, λοιπόν. Ο υπουργός Οικονομικών απέσυρε 6 πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και τις επαναφέρει ως νομοσχέδιο, αφενός γιατί κάποιες από αυτές είχαν λήξει και αφετέρου, γιατί οι δανειστές ζήτησαν την ψήφισή τους με τη μορφή νομοσχεδίου και μάλιστα, άμεσα!
Με άλλα λόγια, οι δανειστές απαιτούν από τη κυβέρνηση, να περάσουν από την Βουλή οι συγκεκριμένες διατάξεις που εισάγονται μέσω των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, προφανώς για να υπάρχει μία επίφαση δημοκρατικής και κοινοβουλευτικής νομιμότητας. Έτσι όμως, δυστυχώς η Βουλή δεν είναι πλέον το κυρίαρχο όργανο έκφρασης του λαού και των εκπροσώπων του, αλλά ένα… μνημονιακό πλυντήριο, με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν!
Και θλίβομαι πραγματικά, γιατί όπως προείπα, μέχρι πριν μερικούς μήνες η παράταξη της ΝΔ καταδίκαζε απερίφραστα τέτοιου είδους πρακτικές που και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ ακολουθούσαν στο παρελθόν, ενώ σήμερα οι συνάδελφοι της ΝΔ αποδέχονται αδιαμαρτύρητα τις ίδιες πρακτικές, όπως άλλωστε φαίνεται ότι αποδέχθηκαν και τη συνολική μεταστροφή της ηγεσίας του κόμματος και της κυβέρνησής τους απέναντι στο μνημόνιο και τους όρους των δανειστών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Εκφράζω την ρητή διαφωνία μου ως προς την ουσία του νομοσχεδίου, τις ρυθμίσεις δηλαδή που εισάγονται μέσω αυτού. Εκφράζω, επίσης, την ρητή διαφωνία μου αλλά και την έντονη απογοήτευσή μου για τον συνεχή ευτελισμό της Βουλής με τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που «βαφτίζονται» νομοσχέδια, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των δανειστών της χώρας. Και τέλος, εκφράζω την διαφωνία αλλά και την διαμαρτυρία μου για τη διαδικασία του κατεπείγοντος, ειδικά όταν αφορά ρυθμίσεις, τις οποίες η κυβέρνηση είχε ικανοποιητικό χρονικό διάστημα να φέρει προς συζήτηση και ψήφιση με την κανονική διαδικασία. Αντ’ αυτού, επιλέγει να τις φέρει όλες μαζί, την τελευταία στιγμή, προκειμένου να αποσπάσει μία ακόμα «ψήφο πανικού» από τους βουλευτές της συμπολίτευσης.
Το έχω ξαναπεί όμως: Ο καθένας μας αυτή την εποχή, αναμετράται μόνος του, με τις ιδέες, τις πεποιθήσεις, την υπόληψη και τη συνείδησή του, και φυσικά με τον λαό. Ας το έχουμε υπόψη μας για τη συνέχεια…
Σας ευχαριστώ πολύ.
