του Στρατή Μαζίδη
Φαντάζομαι ότι με τις κοτσάνες που αμολάει, κατά τα παιδικά του χρόνια μάλλον θα τον είχαν στην απομόνωση όποτε περίμεναν κόσμο στο σπίτι. Ένα “καλησπέρα, με λένε Γιαννάκη” και βουρ για το δωμάτιό του να παίξει με τα γερμανικά στρατιωτάκια του την εισβολή του 1941.
Λύγισε λοιπόν ο κος Στουρνάρας όταν τον πήρε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον έκανε ντα επειδή ανακοίνωσε από του βήματος της βουλής την επιμήκυνση του…χρέους.
Ο αριστερός -κατά δήλωσή του- πάλαι ποτέ σημιτάνθρωπος δε λύγισε με το1.500.000 ανέργων του ιδιωτικού τομέα, με τις αμέτρητες περικοπές μισθών και συντάξεων, με τις ανοησίες του επιτελείου του που έρχονται στο φως όσον αφορά το παραδοσιακό ετήσιο θεσμοθετημένο φορολογικό νομοσχέδιο (σήμερα είχαμε νέες κοτσάνες που είδαν το φως της δημοσιότητας), με το πρώτο και το δεύτερο (λέγε με επαναγορά) ομολόγων που έκαναν φτερά τα χρήματα του ελληνικού λαού, με τα νέα επερχόμενα λουκέτα.
Απεναντίας η όψη του προσώπου του κάθε φορά μάλλον μου δίνει την εντύπωση πως ηδονίζεται. Γουστάρει να μαστιγώνει τους Ελληνες.
Αντίθετα λυγίζει όταν ένας κακομούτσουνος γερμαναράς του τηλεφωνεί για να τον μαλώσει.
Δε γνωρίζω αν οι γονείς του κου υπουργού βρίσκονται εν ζωή. Φαντάζομαι όμως πως θα ντρέπονται όσο τίποτε για το γιο τους. Τέτοια ξεφτίλα!
