Η καθοριστική συμβολή του ΠΑΣΟΚ στην ψήφιση και του νέου πακέτου μνημονιακών μέτρων οικονομικής εξόντωσης των Ελλήνων και εξανδραποδισμού της Ελλάδας θα είναι, όπως όλα δείχνουν, η τελευταία σοβαρότατη και ολέθρια πολιτική πράξη του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Τρία μόλις χρόνια έχουν περάσει από τις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2009, όταν ο ελληνικός λαός έδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου τρία εκατομμύρια ψήφους, το 44%.
Η άθλια μνημονιακή πολιτική που αυτός ακολούθησε, όπως και ο διάδοχός του Βαγγέλης Βενιζέλος, οδήγησαν στην απώλεια των… τριών τετάρτων (!) της εκλογικής του απήχησης: από τα 3.012.542 ψηφοφόρους του έφυγαν σχεδόν… δυόμισι εκατομμύρια και του απέμειναν στις εκλογές του Ιουνίου 755.832 ψηφοφόροι!
Σήμερα είναι ζήτημα αν του έχουν απομείνει 500.000 – και αυτοί συνεχίζουν να διαρρέουν προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε επίπεδο στελεχών και βουλευτών άλλοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν καρέκλα στο μνημονιακό κόμμα της Κεντροδεξιάς, που φημολογείται ότι θα ιδρύσει ο Σαμαράς αν προλάβει να επιβιώσει αρκετούς μήνες η κυβέρνησή του, κάποιοι λίγοι αλληθωρίζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Κώστας Σκανδαλίδης είναι ίσως το μοναδικό από τα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να διασώσει τον πυρήνα ενός σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, επικεφαλής μιας δράκας στελεχών και ελάχιστων βουλευτών του κάποτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.
Όσο κι αν η προσπάθειά του έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας, δεν είναι καθόλου μάταιηαφού όλα τα άλλα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ θέλουν να το μετατρέψουν σε… συνιστώσα της νέας ΝΔ και κάποιοι λίγοι σε συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Β. Βενιζέλος γνωρίζει ότι δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα για το προσωπικό πολιτικό του μέλλον με την υπερψήφιση των νέων μέτρων, γιατί αν καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά, ο ίδιος είναι «τελειωμένος» πολιτικά. Οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι του καταλογίζουν τόσο τημετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε «κυβερνητική τσόντα» της ΝΔ όσο και την πρωτοφανή εκλογική συντριβή, που έφερε το κόμμα στα όρια της πολιτικής ανυπαρξίας.
Επιπροσθέτως, σε αντίθεση με τη ΔΗΜΑΡ του Φ. Κουβέλη που ετοιμάζεται να προσκολληθεί σύσσωμη στον ΣΥΡΙΖΑ, αν αυτός κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όντας σίγουρη ότι ο Αλ. Τσίπρας θα είναι πιθανότατα αναγκασμένος να δεχθεί τους πρώην συντρόφους του ωςαπολωλότα πρόβατα για να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ο Β. Βενιζέλος δεν έχει καμία προσωπική πολιτική διέξοδο.
Στο ΠΑΣΟΚ θα τον «καρατομήσουν» αν πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα τον έπαιρναν ποτέ, στη νέα ΝΔ προτιμούν φυσικά να πάρουν περισσότερα στελέχη του ΠΑΣΟΚ με μεγαλύτερη αθροιστικά επιρροή σε ψηφοφόρους από τον νυν αρχηγό του κόμματος. Οπως άλλωστε και ο Γ. Ζίγδης που διέλυσε εν ριπή οφθαλμού την αλήστου μνήμηςΕΔΗΚ όταν ανέλαβε αρχηγός της μόλις αυτή έπεσε από τη δεύτερη θέση στις εκλογές του 1974 με 20,42% στην τρίτη θέση στις εκλογές του 1977 με 11,95% των ψήφων, έτσι και ο Β. Βενιζέλοςδεν διακρίνεται για τις συσπειρωτικές του ικανότητες στο εσωτερικό του κόμματος.
Εν πάση περιπτώσει, το θέμα δεν είναι οι εικασίες περί της προσωπικής πολιτικής τύχης του Β. Βενιζέλου, αλλά το τι θα κάνουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην κρίσιμη ψηφοφορία και δευτερευόντως αν η υπερψήφιση του νέου πακέτου θα σηματοδοτήσει και την ολοκλήρωση των διαδικασιών οριστικής διάλυσης του ΠΑΣΟΚ.
Αυτονόητο είναι πως αν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συμβάλουν καθοριστικά στην υπερψήφιση των μέτρων, η κυβέρνηση δεν θα καταρρεύσει σύντομα ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ διαλυθεί. Ο λόγος είναι προφανής: οι πολιτικά ένοχοι για την υπερψήφιση βουλευτές του ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ δύσκολο να επανεκλεγούν, αν δεν τους «βγάλει» ο Σαμαράς με το νέο κόμμα του.
Θα ψηφίζουν τα μέτρα λοιπόν, θα στηρίζουν την κυβέρνηση και θα περιμένουν.
Γιώργος Δελαστίκ
ΠΗΓΗ: ethnos.gr
