.jpg)
Ολοένα και μεγαλύτερη μερίδα της κοινωνίας αντιλαμβάνεται ότι η δραχμή θα είναι το επόμενο νόμισμα της Ελλάδας. Αρχίζει να το χωνεύει που λέμε. Ήδη προεκλογικά επιβράβευσε το σύνθημα ‘’όχι στο ευρώ άνευ όρων’’, λογική που χτίστηκε επάνω στη μεγαλειώδη έμπνευση του ΓΑΠ περί δημοψηφίσματος.
Οι πολιτικοί κάνουν ότι μπορούν για να μας βγάλουν απ' το ευρώ. Όλοι μαζί. Μπροστά στις κάμερες, φυσικά, υποστηρίζουν το αντίθετο αλλά πίσω απ’ τα κλειστά γραφεία καλοβλέπουν την Ελλάδα της δραχμής και αβαντάρουν το ‘’λόμπι της δραχμής’’ που καταγγέλλουν. Και αυτό για τρεις κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι ότι βλέπουν με το ευρώ να μην βγαίνει το πράγμα. Με σκληρό νόμισμα, επιβιώνεις μόνο με δανεισμό και τις αγορές ορθάνοιχτες να χρηματοδοτούν τα ελλείμματα σου. Με τις αγορές να μην δίνουν φράγκο, καμιά εσωτερική υποτίμηση δεν σε σώζει αν δεν αρχίζεις να παράγεις. Και στο ευρώ δεν θα αρχίζεις ποτέ να παράγεις, γιατί θα είσαι πανάκριβος και κανείς δεν θα αγοράζει τα προϊόντα σου. Γερμανία δεν πρόκειται να γίνεις, στην καλύτερη θα γίνεις μια ακριβή Αλβανία, περίγελος της παγκόσμιας κοινότητας.
Ο δεύτερος λόγος είναι καθαρά πολιτικός. Με τη δραχμή η εκάστοτε κυβέρνηση θα μπορεί να κόβει χρήμα ξανά. Επικίνδυνο όπλο στα χέρια αδίστακτων πολιτικών, που θέλουν να ξεζουμίσουν για άλλη μια φορά τα κρατικά ταμεία μέσω εσωτερικών δανεισμών και ανακύκλωσης ελλειμμάτων. Το έργο το είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν και θα το ξαναδούμε. Θα δίνονται αυξήσεις – χωρίς αντίκρισμα αλλά αυξήσεις- θα γίνονται ανεξέλεγκτα πολιτικά ρουσφέτια, που θα ενώσουν ξανά την κομματική πελατεία η οποία κατέφυγε προσωρινά σε άλλες αγκαλιές. Μεγάλος πειρασμός για μια βολεμένη πολιτική τάξη που έχει εξασφαλίσει στην Ελβετία το δικό της αύριο.
Ο τρίτος λόγος είναι και ο προφανέστερος. Οι ευρωπαίοι δεν μας θέλουν. Μας το λένε καθημερινά με όποιον τρόπο μπορούν, με δηλώσεις, εκθέσεις, δημοσκοπήσεις. Απλά, επειδή δεν μπορούν να το κάνουν, θέλουν να φύγουμε μόνοι μας. Εθελοντικά. Μέτρα, μέτρα, μέτρα σου λέει, κάποια στιγμή θα αηδιάσουν και θα φύγουν. Γνωρίζουν καλά ότι κόβοντας 11,5 δις. από τον προϋπολογισμό μιας χώρας (το 25%!!) την πυροβολείς εν ψυχρώ. Αλλά δεν τους νοιάζει. Η απόφαση είναι ήδη ειλημμένη. Εαν ήθελαν να μας σώσουν πραγματικά, θα έκαναν το εξής απλό-απλούστατο: αγορά ομολόγων απο τη δευτερογενή αγορά στο 30%-40% της αρχικής αξίας και μεταπώληση τους στη χώρα με νέο δανεισμό. Αυτό σημαίνει: αυτόματο κούρεμα του χρέους -τουλάχιστον- στο μισό, απώλειες που βαρύνουν τους ιδιώτες, ανοιχτές αγορές με προοπτική ανάπτυξης. Μια βιώσιμη λύση. Αλλά είπαμε, η απόφαση τους είναι ειλημμένη και δεν αλλάζει: δεν μας θέλουν στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Η Ελλάδα το μόνο που μπορεί να κάνει σήμερα είναι να προετοιμάζεται για αλλαγή νομίσματος. Να φτιάξει δομές, να απλοποιήσει διαδικασίες και να κάνει όλα αυτά που χρειάζονται για να στηθεί μια υγιής παραγωγική βάση στο κοντινό μέλλον. Να προετοιμάσει τον κόσμο στο να είναι ανοιχτός για μια τελείως διαφορετική δουλειά σύντομα, ώστε τάχιστα ο μαγαζάτορας να γίνει γεωργός και ο υπάλληλος αγρότης. Να είναι όλα έτοιμα ώστε για να μην χάσουμε άλλα 2-3 χρόνια στη Ελλάδα της δραχμής, προσπαθώντας να φτιάξουμε το πλαίσιο των αυτονόητων.
Ίσως –και μόνο έτσι- καταφέρουμε να σκοτώσουμε εμείς το χρέος και όχι το χρέος εμάς, όπως έλεγε ο αείμνηστος Αντρέας και να επιβιώσουμε...
