Θα μπορούσε όλα να ήταν εντάξει; Το ερώτημα αφορά στην καντίνα που υπάρχει και λειτουργεί, από τον Μάιο, στην παραλία των Λιπασμάτων. Το θέμα το συζητάνε σε στέκια και σε σπίτια, στη Δραπετσώνα και πιθανόν κι αλλού.
Αρκετοί είναι σίγουροι πως η καντίνα αυτή λειτουργεί όχι νόμιμα. Και αντιδρούν αποφεύγοντας να την επισκεφτούν. Παρόλο που πολύ θα το ήθελαν, γιατί τα τραπεζάκια της είναι σε ωραίο μέρος. Μπροστά η έξοδος του λιμανιού, στο βάθος η Αίγινα δεξιά η Σαλαμίνα και πίσω τα χωράφια της περιοχής της Ανάπλασης με τα δύο διατηρητέα κτήριά της και το ερυθρόλευκο φουγάρο της. Και με το αεράκι πάντα να δηλώνει παρόν.
Οι πληροφορίες μας μάς λένε πως η καντίνα αυτή ανήκει στο οικογενειακό περιβάλλον του κ. Αντωνόπουλου Δημήτρη, πρόεδρου της Δημοτικής κοινότητας της Δραπετσώνας και ενός από τα πιο δραστήρια μέλη της. Η συμβολή του στη διαμόρφωση του χώρου της μικρής αυτής παραλίας, την άνοιξη που μας πέρασε, ήταν σημαντικότατη. Να σας πω επίσης πως, στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, τον ψήφισα για να με αντιπροσωπεύει στα δημοτικά θέματα και όχι να καθαρίζει για πάρτυ του. Και τώρα, γράφοντας αυτό το αρθράκι, είναι σαν να γράφω και ενάντια στον εαυτό μου. Μια λύπη με διατρέχει, λύπη στενάχωρη και τίποτα άλλο.
Ερώτηση: Μα ποιος να δώσει άδεια λειτουργίας, αφού -στη φάση αυτή- δεν ξέρουμε ακόμα αν ο χώρος αυτός ανήκει στον Ο.Λ.Π. ή στον Δήμο μας. Πρόκειται για μία γκρίζα ζώνη.
Απάντηση: Τυχαία πήρε το αυτί μας μία απάντηση ενός μικροπωλητή, που είχε στήσει τον πάγκο του στο χώρο αυτό, τις μέρες του Ιουνίου, τότε που -υπό την εποπτεία του Δήμου- γινόταν το Καλλιτεχνόραμα 2012.
Μικροπωλητής: « Ναι, εμείς πληρώσαμε στο Δήμο, όχι όπως αυτός με τη καντίνα, που δεν πλήρωσε τίποτα». ΑΡΑ;
Ερώτηση: Υπάρχει απόφαση του Δήμου, δημοσιοποιημένη, με την οποία έχει επιτραπεί η χρήση της ηλεκτρογεννήτριάς του από τον ιδιοκτήτη της καντίνας;
Απάντηση: Ψάξαμε, ρωτήσαμε, αλλά δε βρήκαμε τίποτα.
Ερώτηση: Στον Άγιο Μηνά Αμφιάλης, συζητιέται από παρέες σε στέκια, σε μαγαζιά και σε σπίτια πως ένας κάτοικος της περιοχής επιχείρησε να βάλει κι αυτός την καντίνα του στην ακτή. Αλλά, αν αληθεύει αυτό που συζητιέται, πως δηλαδή παρενέβη η Δημ.Αστυνομία και του το απαγόρευσε, τότε ρωτάμε να μάθουμε, με ποια αρμοδιότητα και με ποιανού εντολή συνέβη αυτό;
Απάντηση: Ρε τι σφαίρα είναι αυτός ο Μπόλτ, άπιαστος σου λέω. Και χαβαλετζής. Πολύ τον πάω δικέ μου.
Εχουμε ακούσει αρκετούς που συζητάνε αυτό το θέμα. Κάποιοι που, εδώ και καιρό, στηλιτεύουν -σε συζητήσεις- αυτό το γεγονός είναι στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, εκλεγμένοι σύμβουλοι, δημότες που ασχολούνται με τα κοινά, κλπ. Άνθρωποι των κομμάτων, δηλαδή, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Εμείς δεν έχουμε αντιληφθεί να το κάνουν θέμα, να το θέτουν για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, να το δημοσιοποιούν με κάποιο τρόπο ή να το αναρτούν στα μπλογκ τους. Το θέμα της καντίνας, ενώ συζητιέται ιδιωτικώς, δημόσια το καλύπτει ένα πέπλο σιωπής.
Ερώτηση: Γιατί;
Απάντηση: Γιατί αυτοί, που έχουν την ευθύνη να το θέσουν προς συζήτηση, έχουν κι αυτοί λερωμένοι τη φωλιά τους ή σκοπεύουν να τη λερώσουν. Γιατί προσδοκούν στις ψήφους που μπορεί να φέρει ο δικός τους ο Αντωνόπουλος ή να διώξει από το συνδυασμό που θα τον δεχτεί υπό τη σκέπη του. Γιατί έτσι έχουν μάθει, χρόνια τώρα, να δρουν οι τοπικοί παράγοντες των κομμάτων. Με ανοχή, ή επιλέγοντας να επιτρέπουν -ή και να προωθούν συχνά- τις χιλιάδες μικροπαρανομίες, συνήθως, τα χιλιάδες ρουσφέτια που έκαναν τριάντα χρόνια τώρα. Και γιατί σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι λόγοι που δεν μπορώ να τους σκεφτώ αυτή τη στιγμή.
Ερώτηση: Στο Συμπαραστάτη του Δημότη γιατί δεν υποβάλλεται σχετική ερώτηση; Αν και θα έπρεπε να επέμβει αυτοβούλως. Διότι αγαπητέ μου το θέμα αφορά και σε διαφυγόντα δημοτικά έσοδα, δηλαδή το μείον στο δημοτικό ταμείο που προκύπτει από αυτήν την ιστοριούλα είναι προφανώς και μείον για τον κάθε δημότη.
Απάντηση: Και του το είπα εγώ, πρόσεξε γιατί θα καείς. Τίποτα αυτός, ξεροκέφαλος. Στο τέλος δάγκωσε το χέρι που τον τάιζε.
Όχι καλέ ο Συμπαραστάτης, τι λες τώρα;. Κάποιος φίλος μου.
Αν αυτό το συμβάν γινόταν γνωστό πέντε δέκα χρόνια πριν, είμαι σίγουρος πως η μεγάλη πλειοψηφία θα το περνούσε στο ντούκου, με τη δικαιολογία πως ένα όχι δε σημαίνει τίποτα, αφού κάποιος άλλος θα ήταν πρόθυμος να αρπάξει την ευκαιρία και να κάνει τη λαδιά ή τη λαμογιά. Και για κάποιους, από αυτούς τους μέσα ή έξω από τα κυκλώματα, θα ήταν ένα καλό σημάδι για να αρχίσουν να κάνουν τα δικά τους παρόμοια σχέδια. Στις μέρες μας, όμως, νομίζω πως τα πράγματα τείνουν ν' αλλάξουν. Πάρα πολλοί συμπολίτες μας έχουν συνειδητοποιήσει πως, το γεγονός πως είμαστε η δεύτερη πιο διεφθαρμένη χώρα της Ε.Ε, είναι μία από τις βασικές αιτίες που έκανε ανεξέλεγκτη την κρίση που περνάμε. Μια διαφθορά που - εκτός από τα μεγάλα σκάνδαλα, τη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, τις μίζες, τα φακελάκια σε πολλές υπηρεσίες του Δημόσιου - περιλαμβάνει και εκατοντάδες χιλιάδες παρόμοιες μικρές υποθέσεις, όπως κι αυτή της καντίνας. Και για το λόγο αυτό πολλοί φαίνεται πως έχουν ευαισθητοποιηθεί απέναντι σε τέτοια κρούσματα. Υποστηρίζουν μάλιστα την άποψη πως, αν τα βύσματα, τα κόλπα, οι κομπίνες, οι συμφωνίες κάτω από τα τραπέζια, οι αδικίες και οι παρανομίες δεν περιοριστούν στο ελάχιστο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής στην προσπάθειά μας για έξοδο από την κρίση, τότε αυτό θα κάνει χειρότερη το σύνολο της ζωής στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Η καντίνα στην παραλία των Λιπασμάτων είναι ένα μικρό παράδειγμα του πώς τα πράγματα δε θα αλλάζουν για το καλύτερο του κοινωνικού συνόλου, αν τα αφήσουμε να τα χειρίζονται άνθρωποι της όποιας εξουσίας, που η ιδιοτέλειά τους είναι εκτός ελέγχου και την ηθική τους την έχουν παροπλίσει. Κι ενώ σα χώρα έχουμε χάσει τ'αυγά και τα πασχάλια, αυτοί στον μικρόκοσμό τους εξακολουθούν να κάνουν εκείνα τα ίδια που μας ρήμαξαν. Τα ίδια και χειρότερα.
Με λίγα λόγια, έχοντας πειστεί, μιας και πουθενά δε βρήκα κάποια σχετική προκήρυξη και απόφαση, πως όλα όσα καταμαρτυρούν συμπολίτες μας για την υπόθεση της καντίνας ισχύουν - και χίλιες φορές μακάρι να ήταν φτηνές κακεντρέχειες - αυτό που εν κατακλείδι συνέβη είναι το εξής: Ο Δήμαρχος κ. Τζανής άναψε πράσινο φως να συμβεί κάτι που στην εποχή μας συμβάλλει στην υπερίσχυση του καθεστώτος της ζούγκλας, Ή αλλιώτικα, είναι σα να εισάγει καρκινικά κύτταρα σε έναν οργανισμό που το ανοσιοποιητικό του σύστημα τα έχει φτύσει τελείως. Και αυτό κρίνω πως είναι κάτι που δε με συμφέρει και δεν κολλάει με αυτά που πιστεύω. Το δε μήνυμα που λαμβάνω ενισχύει και κάποια άλλα μηνύματα που, αποκωδικοποιώντας τα, αυτό που διαβάζω είναι πως δεν υπάρχουν πια σαφή όρια στη Δημ.Αρχή, ανάμεσα στο τι επιτρέπεται και τι όχι.
Αυτό που με ώθησε να δημοσιοποιήσω αυτό το συμβάν, μιλώντας μάλιστα ενάντια σε έναν γνωστό μου συνδημότη, ήταν η πεποίθηση πως όσο δεν αντιδρούμε όπως μπορούμε σε τέτοιες συμπεριφορές και φαινόμενα, τόσο πιο μίζερη κάνουμε την κοινή μας ζωή. Πρέπει ν'άρχίσουμε να μαθαίνουμε να παίζουμε τα παιχνίδια με κανόνες σεβαστούς από όλους. Αυτό πιστεύω πως είναι προς το συμφέρον όλων, ιδιαιτέρως των πιο αδύναμων. Το πιο πιθανόν είναι πως τίποτα δε θα γίνει, τίποτα δε θ'αλλάξει. Όμως μέσα μου ήταν έντονη η ανάγκη να καταθέσω μία ακόμα μικρή μαρτυρία της εποχής και του κλίματος που επικρατεί στους επάνω κύκλους της τοπικής εξουσίας. Αυτό που με στεναχωρεί είναι πως αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι θα βγουν πάλι με ντουντούκες και σε εξέδρες σε δύο χρόνια, ζητώντας τη ψήφο μας, υποσχόμενοι πως θα αγωνιστούν για την τήρηση των νόμων και την υποστήριξη του δημόσιου συμφέροντος. Οι ψεύτες. Οι αναίσχυντοι.
Κι όμως θα μπορούσε όλα να ήταν εντάξει. Ήταν εύκολο. Αρκεί να το θέλανε. Κρίμα. Κρίμα για όλους μας.
