Ο Αλ. Τσίπρας στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Κ.Ο. ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, AΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

Αν ήμασταν σαν τους άλλους, δεν θα μας πολεμάγανε με νύχια και με δόντια, με ό,τι μπορούν όλο αυτό το διάστημα. Μας πολεμάνε γιατί είμαστε ένα από σας, γιατί η έγνοια μας και η συνείδησή μας είναι δίπλα στους απλούς ανθρώπους, σ΄ αυτούς που σήμερα μαστίζονται από μια πολιτική που έχει οδηγήσει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας στο περιθώριο. Αυτό που συμβαίνει στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, αυτό που συμβαίνει στο Πέραμα και την ευρύτερη περιοχή είναι η εγκατάλειψη, η ανεργία. 90% ανεργία. Η εικόνα που βλέπει κανείς στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη είναι μια εικόνα διάλυσης. Είναι μια νεκρή ζώνη, είναι ένα κουφάρι. Και κουφάρι το κατάντησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων που είχαν έγνοια μονάχα για να εξυπηρετούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, την τραπεζοκρατία, το εφοπλιστικό κεφάλαιο που έχει 58 διαφορετικές φοροαπαλλαγές, αλλά δεν έχει τη στοιχειώδη πατριωτική συνείδηση, όταν η χώρα περνάει μια τέτοια μεγάλα κρίση, στοιχειωδώς αν όχι να χάσει κάποιες από τις φοροαπαλλαγές, τουλάχιστον να φέρει κάποια από τα πλοία που επισκευάζει στα Ναυπηγεία της χώρας μας. ΟΙ κυβερνήσεις που τα τελευταία χρόνια λεφτά είχαν μόνο για τις τράπεζες, όχι όμως για επενδύσεις, όχι για ενίσχυση της απασχόλησης.

Εμείς καλούμε σήμερα, με αυτή τη συμβολική μας επίσκεψη εδώ, όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, να σκύψουν πάνω στα πραγματικά προβλήματα. Να σκύψουν πάνω στα εκρηκτικά προβλήματα.

Κι ερχόμαστε εδώ, ακριβώς επειδή θέλουμε να αναδείξουμε ότι η εικόνα της νεκρής ζώνης του Περάματος σε λίγους μήνες όχι σε χρόνια, αν συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική θα είναι η εικόνα όλης της Ελλάδας. Ένα νεκρό κουφάρι με ανθρώπους εξαθλιωμένους που θα παρακαλάνε για ένα μεροκάματο, που θα παρακαλάνε για εισόδημα 300 ευρώ το μήνα και αν τα βρουν αυτά.

Αγαπητοί φίλοι, πρέπει να γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ποια είναι η επιλογή που έχουμε να κάνουμε την επόμενη Κυριακή. Η επιλογή και το δίλημμα είναι σαφές. Ή αφήνουμε πίσω μας το μνημόνιο και τις πολιτικές της καταστροφής ενισχύοντας, ακόμα και αν διαφωνούμε σε πολλά από αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΡΙΖΑ όμως που αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός πόλος που μπορεί να ακυρώσει το μνημόνιο και την πολιτική της χρεοκοπίας ή δίνουμε συγχωροχάρτι σε αυτούς που μας οδήγησαν εδώ και τους δίνουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουν αυτή την πολιτική της εξαθλίωσης.

Το δίλημμα είναι ή ΣΥΡΙΖΑ ή κοινωνική καταστροφή.

Το χάος έρχεται από τις 18, αν ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος συνεχίζουν να είναι στην κυβέρνηση του τόπου, δίνοντας την εξουσία στην τρόικα, στους τραπεζίτες, σε αυτούς που τους έδωσαν δισεκατομμύρια όλα αυτά τα χρόνια, στο μεγάλο κεφάλαιο για να συνεχίσει την ασυδοσία του.

Έχουμε πλήρη επίγνωση των δυσκολιών γι αυτό βρισκόμαστε εδώ. Γιατί δεν θέλουμε να κρύψουμε τις δυσκολίες κάτω από το χαλί. Και ξέρουμε ότι αυτή την κατάσταση της ερήμωσης δεν μπορείς να την ανατρέψεις από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν σας λέμε ότι έχουμε το μαγικό ραβδί για να μετατρέψουμε μια νεκρή ζώνη σε έναν τόπο παραδείσου. Έχουμε όμως σχέδιο και κυρίως έχουμε την αποφασιστικότητα να συγκρουστούμε με τα μεγάλα συμφέροντα. Γιατί δική μας έγνοια είναι να δημιουργηθούν συνθήκες και προϋποθέσεις ώστε να παραχθεί πλούτος σ΄ αυτή τη χώρα. Κι εμείς ξέρουμε με ποιού τα συμφέροντα είμαστε. Είμαστε εδώ για να υπηρετήσουμε τα συμφέροντα των ανθρώπων του μόχθου, των ανθρώπων της δουλειάς, αυτή είναι η παραγωγή του πλούτου σ΄ αυτή τη χώρα.

Δεν θα σας πούμε εμείς, φίλες και φίλοι, αυτό που είπε πριν από δυόμισι χρόνια ο Γ Παπανδρέου ότι λεφτά υπάρχουν. Όχι μονάχα γιατί εμείς ξέρουμε ποια είναι η πραγματική κατάσταση στα δημόσια ταμεία, στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία τα κούρεψαν και τα έχουν αφήσει κουφάρια κι αυτά, σχεδόν σαν τη Ζώνη του Περάματος. Όχι μονάχα γιατί ξέρουμε ποια είναι η κατάσταση στις τράπεζες που κρέμονται σε μια κλωστή μετά από τη διαρκή αφαίμαξή τους. Αλλά γιατί έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για τα πράγματα. Δεν θεωρούμε ότι ο ελληνικός λαός είναι επαίτης να ζητάει χρήματα. Αυτό που ζητάει είναι τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις να βγάλει το ψωμί του από τη δουλειά του με αξιοπρέπεια. Δουλειές θέλουμε να δώσουμε στον κόσμο, όχι λεφτά.

Αν θέλετε λεφτά να πάτε να τα βρείτε στα κόμματα εξουσίας που μοιράζουν υποσχέσεις.Εμείς θέλουμε να δώσουμε δουλειά στον κόσμο. Να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, να μπορέσουμε να ζήσουμε σ΄ αυτή τη χώρα, να μην φεύγουν μετανάστες τα παιδιά μας στο εξωτερικό. Και κυρίως να δούμε ποιοι είναι αυτοί οι κλάδοι της ελληνικής οικονομίας που μπορεί να είναι ανταγωνιστικοί, οι κλάδοι εκείνοι που μπορούν να ενισχυθούν.

Για τη Ζώνη λοιπόν του Περάματος, για την ευρύτερη αυτή περιοχή, γιατί η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη αποτελεί τον βιομηχανικό πνεύμονα της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί σε μια κατάσταση διάλυσης. Συνολικά ο ναυπηγοεπισκευαστικός κλάδος έχει διαλυθεί, αλλά ειδικότερα η Ζώνη του Περάματος έχει νεκρώσει. Τέσσερα χρόνια με ανθρώπους που κάνουν μεροκάματα ένα το μήνα και αν.. Δέκα μεροκάματα το χρόνο.

Κι αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί αυτός ο κόσμος να επιβιώσει, όταν οι τιμές στα είδη λαϊκής μαζικής κατανάλωσης παραμένουν υψηλές, όταν τα εισοδήματα είναι πιο κάτω κι απ΄ αυτά των βαλκανικών χωρών, αλλά οι τιμές παραμένουν τιμές Βρυξελλών και Παρισίων.

Και ποια είναι η έγνοια της πολιτείας απέναντι σ΄ αυτό τον κόσμο. Καμία έγνοια.
Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρξει, και είναι δέσμευση δική μας να υπάρξει με μια κυβέρνηση της αριστεράς, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης, ένα ολοκληρωμένο σχέδιο ανόρθωσης του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου και ιδιαίτερα της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος. Ένα σχέδιο που θα βασίζεται κατ΄ αρχήν στη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα, που θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο το δημόσιο. Ενός ενιαίου φορέα που θα συνεργαστεί με τους φορείς και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, με την τοπική αυτοδιοίκηση και βεβαίως με τον ΟΛΠ, ο οποίος θα μείνει –κι αυτό είναι δέσμευση- θα μείνει υπό δημόσιο έλεγχο, γιατί θα παγώσουν οι αποκρατικοποιήσεις. Το ταμείο που έχει φτιαχτεί για να δώσει κοψοχρονιά το δημόσιο πλούτο σε διάφορους αετονύχηδες από τις 18 του μήνα θα αλλάξει και προσανατολισμό και διοίκηση. Δεν θα είναι ένα ταμείο εκποίησης του δημόσιου πλούτου.

Μας λένε πολλοί έχετε τα λεφτά αύριο το πρωί να βάλετε σε δημόσιο έλεγχο τους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας; Η απάντηση είναι ότι λεφτά δεν υπάρχουν γιατί τα ταμεία είναι άδεια. Όμως θα σταματήσουμε ακαριαία κάθε προσπάθεια περαιτέρω εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Και σταδιακά, ανάλογα και με την πορεία της οικονομίας, θα προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε το δημόσιο έλεγχο στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Πρώτα και κύρια όμως ανακτώντας το δημόσιο έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα να σταματήσει το πάρτι και η διαφθορά. Να σταματήσουν κάποιοι χρυσοκάνθαροι, golden boys της δημόσιας διοίκησης και του ιδιωτικού τομέα με μισθούς 300 χιλιάδων το χρόνο και μπόνους έξτρα κάθε μήνα να μας κουνάνε το δάχτυλο. Αυτοί που χρεοκόπησαν τις τράπεζές τους να θέλουν δημόσιο χρήμα να παραμένει στις διοικήσεις τους. Και να λένε δεν υπάρχουν χρήματα για δημόσιες επενδύσεις, για την τόνωση της απασχόλησης, για τη στήριξη των αγώνων και του μόχθου του λαού μας, αλλά χρήματα μόνο για να μπορούν οι ίδιοι να περνάνε πλουσιοπάροχα και να συνεχίζουν να χρεοκοπούν τις τράπεζές τους.

Φίλες και φίλοι, θα προχωρήσουμε σε μια προσπάθεια να σταματήσει κι αυτή η ασυδοσία που υπάρχει στις σχέσεις του κράτους, της πολιτείας με τον εφοπλιστικό κόσμο. Θα ζητήσουμε από τον εφοπλιστικό κόσμο που σήμερα αποτελεί μια σημαντική βιομηχανία που δεν αφήνει όμως έσοδα στη χώρα, να συνειδητοποιήσει ότι όταν η πατρίδα μας βρίσκεται σ΄ αυτή την κρίση, όταν ο λαός μας στενάζει, δεν μπορεί αυτοί να σφυρίζουν κλέφτικα και να μην έρχονται εδώ να κάνουν επενδύσεις, να μην έρχονται εδώ να στηρίξουν στοιχειωδώς τις δυνατότητες της παραγωγικής βάσης.

Πέραν των φοροαπαλλαγών που έχει ο πολύ μεγάλος ελληνικός στόλος, κι αυτό είναι ένα πλεονέκτημα συγκριτικό για τη χώρα που πρέπει να αξιοποιήσουμε, ξέρουμε ότι όσα πλοία επισκευάζουν τα επισκευάζουν στα ναυπηγεία της Κορέας, της Τουρκίας, της Πορτογαλίας. Κι αυτό είναι απαράδεκτο.

Θα τους ζητήσουμε λοιπόν να αποδείξουν ότι την ελληνική σημαία στα πλοία τους δεν την έχουν μονάχα για καιροσκοπικούς λόγους. Την έχουν γιατί πραγματικά θέλουν να στηρίξουν τη χώρα, την πατρίδα σε μια στιγμή που η οικονομία βουλιάζει. Αν δεν το θέλουν, δεν αξίζουν να έχουν την ελληνική σημαία στα πλοία τους. Όποιος σηκώνει την ελληνική σημαία, πρέπει να στηρίζει την πατρίδα του. Και η πατρίδα μας είναι οι άνθρωποι που ζουν σ΄ αυτή την πατρίδα. Δεν σώζουμε την πατρίδα διαλύοντας τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, τους εργαζόμενους, το λαό που ζει μέσα στην εξαθλίωση.
Είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρξουν πολλοί που θα συμμεριστούν αυτή την αλήθεια. Γιατί όταν βρισκόμαστε σε πόλεμο δεν μπορούν κάποιοι να είναι στην πρώτη γραμμή του πολέμου και κάποιοι στα μετόπισθεν να απολαμβάνουν. Πρέπει όλοι να βάλουμε πλάτη για να βγούμε απ΄ αυτή την κρίση.

Φίλες και φίλοι, σας μιλώ με ειλικρίνεια. Την άλλη Κυριακή κρίνεται το μέλλον της χώρας για πολλά χρόνια. Οι αντίπαλοί μας –και είναι πολλοί- είναι η τραπεζοκρατία, είναι η διαπλοκή, είναι το μεγάλο κεφάλαιο, αυτοί που συνήθισαν τα τελευταία χρόνια σ΄αυτό το πάρτι, που συνήθιζαν στις επενδύσεις να παίρνουν τις επιδοτήσεις και να μεταφέρουν μετά τις επιχειρήσεις τους αλλού, αυτοί που συνήθιζαν κάνοντας το κράτος πελάτη να απομυζούν το δημόσιο πλούτο, αφήνοντας πίσω τους ερείπια, έχουν βαλθεί εναντίον μας σε μια ανίερη συμμαχία να τρομοκρατήσουν το λαό, τους εργαζόμενους. Βλέποντας όμως εσάς στα μάτια, ανθρώπους που ζείτε μέσα στην ανέχεια εξ αιτίας δικών τους επιλογών, αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορούν πολύ να σας τρομοκρατήσουν, γιατί ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται.

Την άλλη Κυριακή δεν αντιπαρατίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ με τη Ν.Δ. Αντιπαρατίθεται το πολιτικό σύστημα του χθες, της διαπλοκής και της διαφθοράς, αυτό που οδήγησε την Ελλάδα σ΄ αυτή την κατάντια, με τις δυνάμεις που θέλουν να βάλουν ένα τέλος σ΄ αυτή την καταστροφική πορεία και να οικοδομήσουμε όλοι μαζί σ΄ ένα δύσκολο δρόμο, αλλά σ΄ ένα δρόμο που θα έχει προοπτική, να οικοδομήσουμε σε στέρεη βάση τη δυνατότητα ανάκαμψης της οικονομίας.

Δεν συγκρούεται η Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ. Συγκρούονται οι δυνάμεις του χθες με τις δυνάμεις του αύριο. Οι δυνάμεις του φόβου με τις δυνάμεις της ελπίδας.
Ο κ. Σαμαράς είναι ένας φοβισμένος άνθρωπος. Συγκρούστηκε με την κα Μπακογιάννη, φοβήθηκε και τώρα την έχει βάλει πρώτη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Συγκρούστηκε, υποτίθεται, με τους ομοϊδεάτες του στην Ευρώπη, στην πρώτη στροφή του δρόμου φοβήθηκε κι έκανε πίσω. Καταψήφισε το πρώτο μνημόνιο. Στην πορεία του δρόμου φοβήθηκε, υπερψήφισε το δεύτερο. Τώρα μας λέει ότι ο φόβος του είναι ότι θα μας βγάλουν από το ευρώ, γι αυτό ζητάει από τον ελληνικό λαό να γίνει το ίδιο φοβισμένος όσο είναι αυτός.

Επενδύει στον φόβο. Βγάζει τηλεοπτικά σποτάκια με μικρά παιδιά και δεν ντρέπονται καθόλου που έχουν οδηγήσει τα μικρά παιδιά να πηγαίνουν στο σχολείο και να λιποθυμάνε από την πείνα, από την ασιτία και τώρα τα εκμεταλλεύονται και τα τηλεοπτικά σποτάκια, τα σποτάκια της εξαπάτησης.
Η απάντησή μας είναι, κ. Σαμαρά όσο κι αν φοβάστε εσείς ο ελληνικός λαός δεν θα υιοθετήσει το δικό σας φόβο. Πρώτα και κύρια δεν μπορεί η χώρα να έχει έναν φοβισμένο πρωθυπουργό, γιατί όσοι φοβούνται δεν μπορούν να διεκδικήσουν. Και δεν μπορεί η χώρα να υιοθετήσει τον φόβο και τον τρόμο. Ο λαός μας δεν μπορεί να υιοθετήσει τον φόβο και τον τρόμο. Λαός που τόσο σκληρά δοκιμάζεται δεν μπορεί άλλο να εκβιάζεται και να εκφοβίζεται.

Τους καλούμε λοιπόν όλους, όλους τους αντιπάλους μας και ιδίως τον κ. Σαμαρά κι αυτό το μέτωπο της τρομοκρατίας που έχει συσπειρώσει δίπλα του, να προσέλθει σε έναν ειλικρινή δημόσιο διάλογο, σε μια αντιπαράθεση επιχειρημάτων για το μέλλον του τόπου. Να σταματήσει να υπεκφεύγει, να φυγομαχεί. Ο φόβος είναι ο χειρότερος σύμβουλος. Και τους καλούμε να έρθουν εδώ στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη και να σας κοιτάξουν στα μάτια για να σας δώσουν λύσεις. Δεν έχουν όμως λύσεις.

Αυτά που μας ενώνουν σήμερα είναι η θέλησή μας για ένα καλύτερο αύριο σ΄αυτό τον τόπο.
Ενώνουμε το λαό. Δεν διχάζουμε το λαό. Τον ενώνουμε για να γυρίσουμε σελίδα.
Θέλω να κλείσω, λέγοντάς σας το εξής. Εμείς δεν σας λέμε ότι ο δρόμος που θα βαδίσουμε μαζί θα είναι ένας εύκολος δρόμος, σπαρμένος με ροδοπέταλα. Γιατί πριν ξεκινήσω την ομιλία πολύ σωστά μου είπε ένας συνάδελφός σας, πρόσεξε τι θα υποσχεθείς.

Εμείς δεν ήρθαμε για πρώτη φορά στη Ζώνη σήμερα. Ξέρετε την αγωνιστική μας παρουσία μέσα και έξω από τη Βουλή και τις προσπάθειες να αναδείξουμε τα δίκαια αιτήματά σας. Εμείς αυτό που θα σας πούμε είναι με ειλικρίνεια ότι δεν είμαστε στο χείλος του γκρεμού, είμαστε βαθιά μέσα στον γκρεμό, Για να μπορέσουμε να βγούμε ξανά στο ξέφωτο πρέπει να αναρριχηθούμε σε κακοτράχαλες πλαγιές. Μπορεί να ματώσουν τα πόδια μας, αλλά η πορεία μας θα είναι προς τα πάνω, θα βγούμε στο ξέφωτο, θα έχουμε προοπτική γι αυτόν τον τόπο.

Οι αντίπαλοί μας ζητάνε να συνεχίσουμε να σκάβουμε το λάκκο που θα μπούμε μέσα.
Εμείς αυτό προτείνουμε. Ανάμεσα στους δυο δρόμους, στο δύσκολο δρόμο της αναρρίχησης και στο δρόμο του να συνεχίζουμε να σκάβουμε το λάκκο μας, σας ζητάμε να επιλέξουμε μαζί το δύσκολο δρόμο που θα έχει προοπτική.

Και το τελευταίο.. Εμείς για ένα μπορούμε να σας εγγυηθούμε. Δεν μπορούμε να σας εγγυηθούμε ότι θα τα καταφέρουμε σώνει και καλά, γιατί οι αντίπαλοί μας θα είναι πολλοί. Θα εξαρτηθεί από το πόσο εσείς θα μας στηρίξετε το αν θα τα καταφέρουμε. Για ένα όμως εγγυόμαστε. Εμείς δεν θα σας προδώσουμε. Δεν θα σας πούμε άλλα προεκλογικά και άλλα μετεκλογικά. Δεν θα προδώσουμε τα δικά σας συμφέροντα και τις δικές σας διεκδικήσεις για να κάνουμε κολλεγιές και διαπλοκές με το μεγάλο κεφάλαιο και να βολευτούμε κι εμείς στο μέλι της εξουσίας. Δεν θέλουμε να μπούμε εμείς στις καρέκλες της διαπλοκής και της διαφθοράς. Θέλουμε να καταργήσουμε αυτές τις καρέκλες. Θέλουμε να αλλάξουμε τα πράγματα Γι αυτό οι εκλογές στις 17 είναι οι πιο κρίσιμες που είχε ποτέ ο τόπος. Είναι η τελευταία ευκαιρία για τη χώρα και το λαό. Ή αλλάζουμε σελίδα ή για πάρα πολλά χρόνια θα είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε στην εξαθλίωση, όπως κι άλλοι λαοί έζησαν για χρόνια στην εξαθλίωση όσο συνέχιζαν αυτές οι πολιτικές του ΔΝΤ, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους.

Εμείς όμως είμαστε αισιόδοξοι, γιατί πιστεύουμε ότι στις 17 θα σταματήσουν να γράφουν μνημόνια και θα γράψει ιστορία ο λαός μας.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ