Που το πάνε οι ξένοι; Που το πάνε οι Γερμανοί και οι διεθνείς τοκογλύφοι; Υπάρχει δημοκρατία στην Ευρώπη; Γιατί αν υπάρχει, πως είναι δυνατόν καθημερινά να εξαπολύεται ένα κύμα πιέσεων με στόχο να βγάλουμε πρωθυπουργό και κυβέρνηση που θα είναι επιθυμητή και αρεστή στο Βερολίνο;
Είμαστε μέλος μια ένωσης ή απλά μια υπόδουλη περιοχή μιας δικτατορίας, που έχει κρεμάσει έξω από την πόρτα της την πινακίδα: «Η εργασία και η λιτότητα απελευθερώνει τον άνθρωπο»; Είναι δυνατόν να υπογράφεις ένα Μνημόνιο- μια δανειακή σύμβαση – και ξαφνικά να σου λέει ο δανειστής (που κατά σύμπτωση είναι και εταίρος σου) ότι σου κόβει ένα δισεκατομμύρια από την επικείμενη δόση μέχρι να δει ότι θα συμμορφωθείς με τις υποδείξεις για το πώς θα σχηματιστεί η κυβέρνηση σου; Τι είδους δανειακή σύμβαση είναι αυτή που καταγγέλλεται μονομερώς και όποτε γουστάρει η μία πλευρά; Γιατί εδώ φαίνεται ότι, εκτός από το οικονομικό ξεζούμισμα, επιδιώκεται και ο πλήρης έλεγχος της περιοχής με κατεδάφιση των δημοκρατικών θεσμών.
Πάμε πιο κάτω: Ας υποθέσουμε ότι εφαρμόζουμε το Μνημόνιο 2 και παίρνουμε μέτρα τουλάχιστον 14,5 δις. ευρώ που θέλει η Τρόικα και η Γερμανία. Δηλαδή βουλιάζουμε ακόμα περισσότερο στο σπιράλ του θανάτου της ύφεσης. Όλοι στο εξωτερικό βλέπουν ότι αυτό οδηγεί σε ανθρωπιστική κρίση, σε απόλυτη δυστυχία χωρίς καμία ελπίδα ανάκαμψης με εξαγορά μόνο αντί πινακίου φακής των υπολοίπων «ασημικών» της δημόσιας περιουσίας. Κάποια στιγμή, λόγω της απόλυτης εξαθλίωσης ή λόγω αναπόφευκτης κοινωνικής έκρηξης, θα βγούμε από την ευρωζώνη κι΄ ας λένε ότι μας θέλουν μαζί τους. Αυτό επιδιώκουν; Γιατί είναι σίγουρο ότι, η προβολή του αποτελέσματος των μέτρων στα κομπιούτερ τους, οδηγεί σε αυτή την τελική εικόνα.
Αν πάλι βγούμε τώρα από το μνημόνιο και μας οδηγήσουν εκτός ευρώ και ευρωζώνης. Θα πάμε σε μια υποτιμημένη δραχμή με ένα πλήθος παρενεργειών από την επίσημη χρεοκοπία. Αυτό επιδιώκουν και σε αυτή την εκδοχή; Γιατί στοχεύουν άραγε σε μια αποσύνθεση της κρατικής οντότητας και στη δημιουργία φυγόκεντρων και αποσυνθετικών τάσεων στην ελληνική επικράτεια; Το σκιάχτρο» ενός πειραματόζωου, που φοβίζει την Ευρώπη και κάνει πιο εύκολα τα μέτρα λιτότητας εις βάρος των λαών, έως σήμερα έπαιξε καλά το ρόλο του. Το πειραματόζωο όμως αντέδρασε την περασμένη Κυριακή και έχει στείλει μηνύματα παντού.
Ο Σταμάτης Μαλέλης και αρκετοί άλλοι που γνωρίζουν καλά τα πράγματα στη Δημοκρατική Αριστερά με διαβεβαίωσαν ότι δεν θα γίνει… Τσιριμώκος ο Φώτης Κουβέλης. Ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μετάσχει σε κυβέρνηση μαζί με τους Βενιζέλο Σαμαρά, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα ο φίλος μου ο Σταμάτης μου είπε ότι ο Κουβέλης «τους έκλεισε την πόρτα στην μούρη». Ομολογώ ότι εύχομαι όλα αυτά να επιβεβαιωθούν για να μην προδοθεί για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός και νοθευτεί το αντιμνηνονιακό μήνυμα της κάλπης
Οι Βενιζέλος-Σαμαράς (όλοι το έχετε καταλάβει) τρέμουν στην ιδέα των επαναληπτικών εκλογών. Ο Σαμαράς δεν κοιμάται μετά από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που δείχνουν νέα κάθοδο της ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ στο 27%. Ο «τεμαχιστής» της Κεντροδεξιάς παράταξης, ο μεγάλος «χασάπης» του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δηλώνει ότι υπάρχει πιθανότητα βιώσιμης κυβέρνησης.
Ένα σενάριο που ακούω είναι ότι θα προτείνουν κυβέρνηση οικουμενική, εθνική ή ειδικού σκοπού υπό τον Δημήτρη Αβραμόπουλο ή το Σταύρο Δήμα, που θα υποστηρίξει και με τα δύο χεράκια του ο Φώτης Κουβέλης. Σαμαράς και Βενιζέλος εμφανίζονται πλέον απροκάλυπτα ως εκπρόσωποι της Μέρκελ στην Αθήνα, ως «σφαγείς» του ελληνικού λαού, παρά το γεγονός ότι αποδοκιμάστηκαν και μετράνε αντίστροφα τον χρόνο παραμονής τους στην πολιτική σκηνή.
