Ειδικοί ερευνητές εξετάζουν μικροσκοπικό δείγμα του DNA από την καρδιά του επιβλητικού βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδου Α' και σε 100 μέρες περίπου θα είναι σε θέση να ανακοινώσουν ποιός -κι ενδεχομένως γιατί- τον δολοφόνησε μετά τη μάχη της Ακουϊτανίας στη Νοτιοδυτική Γαλλία.
«Είναι μια πρωτόγνωρη πρόκληση για τα ιατροδικαστικά και ιστορικά δεδομένα. Προσπαθούμε να βγάλουμε τον μεγαλύτερο όγκο πληροφοριών από το μικρότερο δυνατό δείγμα. Οι αρχικές εξετάσεις στο λείψανο του βασιλιά, όμως, αποκάλυψαν την ύπαρξη ανθρώπινων κυττάρων καθώς και διάφορα στοιχεία -φυτικά, ορυκτά, μέταλλα- που μπορούν πραγματικά να μας οδηγήσουν σε μια ιστορική γνωμάτευση», δηλώνει ενθουσιασμένος ο επικεφαλής των ερευνών Φιλίπ Σαρλιέρ.
Το μυστήριο γύρω από τις συνθήκες θανάτου του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου παραμένει άλυτο οκτώ αιώνες τώρα. Ο θρύλος που υφάνθηκε γύρω από τις μαρτυρίες των στρατιωτών του λέει πως όλα ξεκίνησαν το 1199 μ.Χ.. Ο λαοφιλής βασιλιάς αποφάσισε να καταλάβει ένα χωριό της Ακουϊτανίας -από όπου μάλιστα καταγόταν η μητέρα του Ελεονόρα- επειδή ένας φεουδάρχης αρνιόταν να του παραδώσει έναν μεγάλο θησαυρό από χρυσά νομίσματα κι αγάλματα (τον οποίο είχε βρει κάποιος αγρότης στο χωράφι του).
Τελικά σε μια επιθεώρησή του στο κάστρο του χωριού, κυκλοφορώντας χωρίς πανοπλία, δέχτηκε βέλη που τον τραυμάτισαν και οι ακόλουθοί του τον μετέφεραν αμέσως στο κάστρο για τις πρώτες βοήθειες. Για εντελώς άγνωστους λόγους, όμως, κάποιος του έκανε μια ένεση πάνω στο ανοιχτό τραύμα του και λίγα λεπτά αργότερα, στις 6 Απριλίου 1199, ξεψύχησε στα χέρια της μητέρας του.
Κανείς ποτέ, όμως, δεν κατάφερε να προσδιορίσει το μικρόβιο ή το δηλητήριο που προκάλεσε τον θάνατο του βασιλιά, σε ηλικία 42 ετών.
Με τα σημερινά τεχνολογικά μέσα, όμως, είναι πια πιθανό να αποκαλυφθεί η αλήθεια ακόμη κι αν έχουν περάσει 813 χρόνια από τη δολοφονία. Το σίγουρο είναι πως δεν πέθανε ούτε από σηψαιμία ούτε από το βέλος που τον χτύπησε στη μάχη. Μέχρι στιγμής ο θρύλος λέει ότι ο δολοφόνος του βασιλιά ήταν ένα παιδάκι. Λίγο πριν ξεψυχήσει είχε -λένε- διατάξει να φέρουν μπροστά του εκείνον που του έκανε την ένεση. 'Ηταν ένα μικρό αγόρι το οποίο ισχυριζόταν ότι ο Ριχάρδος σκότωσε τον πατέρα του και τους αδελφούς του. Ο Ριχάρδος το συγχώρησε και διέταξε να το αφήσουν να φύγει χωρίς να το πειράξουν.
Ένα ακόμη μυστήριο που θα λυθεί από τη νέα εξέταση του DNA του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου είναι το πώς κατάφεραν οι ταπεινοί του υπηρέτες να ταριχεύσουν το σώμα με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση οι ιστοί και αρκετά όργανά του.
Ο εγκέφαλος του Ριχάρδου τάφηκε στο αβαείο του Σαρρού στο Πουατού, η καρδιά του τοποθετήθηκε στον Καθεδρικό ναό της Ρουέν και το υπόλοιπο σώμα του στο αββαείο του Φοντεβρώ.
ΠΗΓΗ
«Είναι μια πρωτόγνωρη πρόκληση για τα ιατροδικαστικά και ιστορικά δεδομένα. Προσπαθούμε να βγάλουμε τον μεγαλύτερο όγκο πληροφοριών από το μικρότερο δυνατό δείγμα. Οι αρχικές εξετάσεις στο λείψανο του βασιλιά, όμως, αποκάλυψαν την ύπαρξη ανθρώπινων κυττάρων καθώς και διάφορα στοιχεία -φυτικά, ορυκτά, μέταλλα- που μπορούν πραγματικά να μας οδηγήσουν σε μια ιστορική γνωμάτευση», δηλώνει ενθουσιασμένος ο επικεφαλής των ερευνών Φιλίπ Σαρλιέρ.
Το μυστήριο γύρω από τις συνθήκες θανάτου του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου παραμένει άλυτο οκτώ αιώνες τώρα. Ο θρύλος που υφάνθηκε γύρω από τις μαρτυρίες των στρατιωτών του λέει πως όλα ξεκίνησαν το 1199 μ.Χ.. Ο λαοφιλής βασιλιάς αποφάσισε να καταλάβει ένα χωριό της Ακουϊτανίας -από όπου μάλιστα καταγόταν η μητέρα του Ελεονόρα- επειδή ένας φεουδάρχης αρνιόταν να του παραδώσει έναν μεγάλο θησαυρό από χρυσά νομίσματα κι αγάλματα (τον οποίο είχε βρει κάποιος αγρότης στο χωράφι του).
Τελικά σε μια επιθεώρησή του στο κάστρο του χωριού, κυκλοφορώντας χωρίς πανοπλία, δέχτηκε βέλη που τον τραυμάτισαν και οι ακόλουθοί του τον μετέφεραν αμέσως στο κάστρο για τις πρώτες βοήθειες. Για εντελώς άγνωστους λόγους, όμως, κάποιος του έκανε μια ένεση πάνω στο ανοιχτό τραύμα του και λίγα λεπτά αργότερα, στις 6 Απριλίου 1199, ξεψύχησε στα χέρια της μητέρας του.
Κανείς ποτέ, όμως, δεν κατάφερε να προσδιορίσει το μικρόβιο ή το δηλητήριο που προκάλεσε τον θάνατο του βασιλιά, σε ηλικία 42 ετών.
Με τα σημερινά τεχνολογικά μέσα, όμως, είναι πια πιθανό να αποκαλυφθεί η αλήθεια ακόμη κι αν έχουν περάσει 813 χρόνια από τη δολοφονία. Το σίγουρο είναι πως δεν πέθανε ούτε από σηψαιμία ούτε από το βέλος που τον χτύπησε στη μάχη. Μέχρι στιγμής ο θρύλος λέει ότι ο δολοφόνος του βασιλιά ήταν ένα παιδάκι. Λίγο πριν ξεψυχήσει είχε -λένε- διατάξει να φέρουν μπροστά του εκείνον που του έκανε την ένεση. 'Ηταν ένα μικρό αγόρι το οποίο ισχυριζόταν ότι ο Ριχάρδος σκότωσε τον πατέρα του και τους αδελφούς του. Ο Ριχάρδος το συγχώρησε και διέταξε να το αφήσουν να φύγει χωρίς να το πειράξουν.
Ένα ακόμη μυστήριο που θα λυθεί από τη νέα εξέταση του DNA του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου είναι το πώς κατάφεραν οι ταπεινοί του υπηρέτες να ταριχεύσουν το σώμα με τέτοιο τρόπο ώστε να διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση οι ιστοί και αρκετά όργανά του.
Ο εγκέφαλος του Ριχάρδου τάφηκε στο αβαείο του Σαρρού στο Πουατού, η καρδιά του τοποθετήθηκε στον Καθεδρικό ναό της Ρουέν και το υπόλοιπο σώμα του στο αββαείο του Φοντεβρώ.
ΠΗΓΗ
