Παρακολουθώντας την ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου στην Πάτρα, δεν εντυπωσιάστηκα τόσο από τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για να την έξοδο της χώρας από την κρίση, ούτε την εμμονή του για τη διεξαγωγή ντιμπέιτ, ούτε φυσικά από την αδιαμφισβήτητη ρητορική του προέδρου του κόμματος…
Αυτό που με συγκλόνισε, ήταν η αποθέωση που γνώριζε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε κάθε του κομματικό σύνθημα, σε κάθε του φράση που «κατακεραύνωνε» τους αντιπάλους του, όχι από ηλικιωμένους και «βολεμένους» πολίτες, αλλά από νέους ανθρώπους που κυμάτιζαν τις πράσινες σημαίες, λες και έπεσε η χούντα, σήκωσε το πανευρωπαϊκό η Παναχαϊκή, ή λες και όλοι οι απόφοιτοι πανεπιστημίων της Πάτρας, βρήκαν δουλειές με αξιοπρεπείς μισθούς στο πεδίο που σπούδαζαν επί σειρά ετών!
Χειροκροτήματα και επευφημίες, από πολίτες μιας περιοχής που βυθίζεται αργά και βασανιστικά στην ανεργία και την ύφεση. Επίσημα, η ανεργία άγγιξε το περασμένο τρίμηνο το 23%.Ανεπίσημα, κάθε σπίτι στην αχαϊκή πρωτεύουσα έχει κι από τουλάχιστον έναν άνεργο, τα λουκέτα στην αγορά είναι καθημερινά, ενώ η χρυσή εποχή της βιομηχανίας (ΒΕΣΟ, Λαδόπουλος, Πειραϊκή – Πατραϊκή, Ντρέσκο, Μίσκο) έχει περάσει ανεπιστρεπτί…
Αν οι παρόντες στην προεκλογική συγκέντρωση δεν είναι τοπικά στελέχη του κόμματος που πληρώθηκαν για να παραστούν στην εκδήλωση, ή κομπάρσοι που προσελήφθησαν για τις ανάγκες της τηλεοπτικής κάλυψης, αρχίζει και με φοβίζει το αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής… κι ακόμα περισσότερο το μέλλον αυτής της χώρας.
ΠΗΓΗ: goodstory.gr
