Τι και αν χιλιάδες νοικοκυριά βυθίζονται υπό το βάρος των δανείων, της συνεχούς μείωσης των εισοδημάτων και των αλλεπάλληλων φόρων. Οι τράπεζες να’ ναι καλά.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών από τη μία και ο Γιώργος Κουτρουμάνης ως πολιτικός προϊστάμενος της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή από την άλλη, ξήλωσαν όλα τα σχέδια προστασίας των δανειοληπτών η οικονομική σωτηρία των οποίωνεξαρτάται πλέον σχεδόν αποκλειστικά από τη διάθεση και την πολιτική της εκάστοτε τράπεζας.
Το δήθεν σχέδιο «προστασίας» όσων έχουν λυγίσει υπό το βάρος των χρεών, αποδείχτηκε μια επικοινωνιακή «φούσκα»: σχέδιο για «κούρεμα» των δανείων των ιδιωτών δεν υπήρξε ποτέ, και αν υπήρξε αποσύρθηκε άρον-άρον. Το μοναδικό «κούρεμα» μπορεί να γίνει μόνο αν κάποιος προσφύγει στον νόμο Κατσέλη.
Όμως, ο νόμος αφορά μόνο μια πολύ μικρή μερίδα δανειοληπτών οι οποίοι δεν έχουν ακίνητη περιουσία στο όνομά τους και πνίγονται κυρίως στα καταναλωτικά δάνεια και τις κάρτες. Τους υγιείς οικογενειάρχες που βρέθηκαν σε δυσχερή θέση λόγω της μείωσης του μισθού τους, της μη πληρωμής από την πλευρά των εργοδοτών και της απόλυσης, δεν τους «πιάνει» καθώς τους υποχρεώνει να πουλήσουν τα ακίνητά τους ή να πληρώσουν υπέρογκα ποσά για τη διάσωση της κύριας κατοικίας τους
Η κυβέρνηση αρνήθηκε να προχωρήσει στη θέσπιση κανόνων που να διέπουν τις διαπραγματεύσεις των τραπεζών με τους δανειολήπτες για την αναχρηματοδότηση των οφειλών. Παρά το γεγονός ότι υπήρχαν έτοιμες νομοθετικές διατάξεις, αυτές ουδέποτε κατατέθηκαν σε νομοσχέδιο.
Τι προέβλεπαν; Το στοιχειώδες. Αφαιρούσαν από τις τράπεζες το δικαίωμα να αυξάνουν το επιτόκιο κατά βούληση σε όσους δανειολήπτες ζητούσαν αναχρηματοδότηση του δανείου τους. Χωρίς αυτή τη διάταξη, ο δανειολήπτης δεν έχει περιθώριο επιλογής. Ή θα δεχτεί τους επαχθείς όρους της τράπεζας ή δεν θα αναχρηματοδοτήσει το δάνειό του.
Η τροπολογία με τις ευνοϊκές για τους δανειολήπτες αλλαγές στον νόμο των υπερχρεωμένων νοικοκυριών αποσύρθηκε…νύχτα. Μεταξύ των ρυθμίσεων, ήταν και αυτή που προέβλεπε το εξής: για να διασώσει κάποιος την κύρια κατοικία του, θα πρέπει να αποπληρώσει τις οφειλές του που να αντιστοιχεί στο 85% της εμπορικής αξίας της κύριας κατοικίας του. Με τη σημερινή του μορφή, ο νόμος του έδινε το δικαίωμα να αποπληρώσει αυτό το ποσό σε 20 χρόνια.
Η τροπολογία που αποσύρθηκε, προέβλεπε παράταση στα 35 χρόνια γεγονός που θα μείωνε αισθητά τη μηνιαία δόση.
Η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, η μοναδική υπηρεσία στην οποία μπορεί να καταφύγει κάποιος για να διαμαρτυρηθεί για τις πρακτικές των τραπεζών, αλλάζει έδρα για τρίτη φορά μέσα σε δύο χρόνια. Από το Ανάπτυξης, πήγε στο Εργασίας και τώρα επιστρέφει πάλι στο Ανάπτυξης. Από τις πολλές …μετακομίσεις, κινδυνεύει να χάσει κάθε δυνατότητα παρέμβασης.
Στο τραπέζι έπεσε και το σχέδιο μετατροπής της γενικής γραμματείας σε ανεξάρτητη αρχήμε στόχο την καλύτερη προστασία του καταναλωτή. Και αυτό το σχέδιο όμως απορρίφθηκε από την κυβέρνηση
Ούτε καν τον ακατάσχετο τραπεζικό λογαριασμό των 1500 ευρώ δεν τόλμησε να περάσει η κυβέρνηση για να μην θίξει τις τράπεζες. Η ρύθμιση προέβλεπε ότι κάθε πολίτης θα είχε το δικαίωμα να διατηρεί μια κατάθεση 1500 ευρώ στην οποία η τράπεζα δεν θα μπορούσε ναβάλει…. χέρι ακόμη και αν ο κάτοχος του τραπεζικού λογαριασμού είχε οφειλές. Αυτό πλέον δεν υπάρχει. Υποτίθεται ότι οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να αφήνουν στον τραπεζικό λογαριασμό τουλάχιστον έναν μισθό αλλά και αυτή η διάταξη έχει καταστρατηγηθεί στο παρελθόν.
ΥΓ: υποτίθεται ότι θα πρέπει να κατατεθεί η υπουργική απόφαση που θα επιτρέπει στους δημοσίους υπαλλήλους να μην πληρώνουν στο Ταμείο Παρακαταθηκών ποσό που να υπερβαίνει το 30% του μηνιαίου μισθού. Την απόφαση, την είχε τάξει ο Βενιζέλος, εδώ και έναν μήνα; Γιατί δεν έχει υπογραφεί ακόμη;
Γράφει η Γεωργία Παππά για το moneypost.gr
