Στο παρελθόν ο Μάκης Βορίδης γνώρισε μια στιγμή λάμψης και δόξας βαδίζοντας αποφασιστικά κατά των αναρχοκομουνιστών με ένα τσεκούρι στο χέρι. Μόνο μια στιγμή όμως, η οποία στην κοινή συνείδηση μάλλον τον κατέταξε στους απογόνους του χασάπη εκείνου, ακραιφνούς εθνικόφρονα βεβαίως, Βόιδαρου, ο οποίος έκοψε το κεφάλι του Άρη, παρά στη στρατιά των πολιτισμένων δεξιών, οι οποίοι ανακάλυψαν τις ωφέλειες της μετριοπάθειας και μεταμορφώθηκαν σεμνά και ταπεινά σε κεντροδεξιούς.
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
Τώρα όμως ήρθε η ώρα του. Βόιδαρος ή όχι κάθε πατριώτης έχει τη θέση του στα τάγματα ασφαλείας των μνημονίων –σιγά μην κοιτάξουν ένα τσεκουράτο άλογο κούρσας όπως ο Βορίδης στα δόντια. Και σιγά μη στάξει η ουρά του αλόγου επειδή κάποτε κυνηγούσε με τσεκούρι αντεθνικώς σκεπτόμενα κεφάλια.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα του. Βόιδαρος ή όχι κάθε πατριώτης έχει τη θέση του στα τάγματα ασφαλείας των μνημονίων –σιγά μην κοιτάξουν ένα τσεκουράτο άλογο κούρσας όπως ο Βορίδης στα δόντια. Και σιγά μη στάξει η ουρά του αλόγου επειδή κάποτε κυνηγούσε με τσεκούρι αντεθνικώς σκεπτόμενα κεφάλια.
Ίσα-ίσα που όπως αποδείχτηκε τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται τόσο η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, όσο και η μεγάλη πατριωτική παράταξη που φιλοδοξεί με επικεφαλής τον Σαμαρά να σώσει για άλλη μια φορά τη χώρα.
Έτσι ο Βορίδης, όπως εκείνοι οι παλιοί Βόιδαροι συνεργάτες των Γερμανών, όχι μόνο καθάρισε το παρελθόν του –χωρίς καμιά αυτοκριτική μάλιστα και μόνο με μια δήλωση ότι η αυτοκριτική είναι ίδιον της αριστεράς- αλλά και δίνει το παρόν στο παρόν με την ίδια αν όχι μεγαλύτερη μαχητικότητα.
Ξέμπλεξε με την ακροδεξιά παρακμή του ΛΑΟΣ και βρέθηκε με ένα σάλτο εφάμιλλο των πιο καλών παραδόσεων του πολιτικού πολιτισμού μας στο επίκεντρο της κυβέρνησης, της ΝΔ και της δημοσιότητας. Για να αποδειχτεί ότι έχουν δίκιο οι θυμόσοφοι που υποστηρίζουν ότι κανένας καλός δεν χάνεται, ιδιαίτερα αν είναι πατριώτης.
Έτσι η φιλόδοξη ΝΔ απέκτησε έναν επιφανή κατά δήλωσή του εθνικοφιλελεύθερο, η κυβέρνηση μπορεί να επαίρεται ότι εκτός από τους ξενέρωτους κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς διαθέτει και έναν εξόχως μαχητικό απόγονο του Βόιδαρου, και οι υπερασπιστές του μνημονίου αισθάνονται μια κάπως μεγαλύτερη σιγουριά -όπου δεν πίπτει λόγος και χρειάζεται τσεκούρι έχουν τον κατάλληλο άνθρωπο για να κάνει τη δουλειά.
Θα ήταν άδικο ωστόσο να πιστώσουμε όλη τη δόξα στον ίδιο τον Μάκη. Μέρος της δικαιούνται όλοι όσοι ανέδειξαν την προσήλωση στα μνημόνια σε κριτήριο του νέου πατριωτισμού.
Δίνοντας έτσι στον κάθε Βορίδη τη δυνατότητα να (ξανα)πάρει και το τσεκούρι και τη θέση του στην εθνική προσπάθεια..
*Δημοσιεύτηκε στην «Αυγή»
