Δεσμεύσεις, οι οποίες δένουν χειροπόδαρα τον ελληνικό λαό για πολλές δεκαετίες και τον οδηγούν ραγδαία στην εξαθλίωση, ανέλαβε η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου στη σύνοδο του Γιούρογκρουπ στις Βρυξέλλες.
Αυτό προκύπτει από τις χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών Ευ. Βενιζέλου, στα πλαίσια του κλίματος «θριαμβολογίας», αλλά και κινδυνολογίας, που καλλιεργούν τα αστικά επιτελεία, με στόχο ναπαραπλανήσουν και να σπείρουν σύγχυση στα λαϊκά στρώματα, για όσα έβαλε την υπογραφή της η συγκυβέρνηση, για λογαριασμό της αστικής τάξης.
Έτσι, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι «η συμφωνία των Βρυξελλών, από άποψη οικονομικού όγκου, είναι ίσως η σημαντικότερη της μεταπολεμικής περιόδου», ενώ αναρωτήθηκε «τι θα συνέβαινε σήμερα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στην Ευρωζώνη, αν δεν είχαμε καταλήξει σε μία νέα δανειακή σύμβαση»! Κατά τον ίδιο πάντα, «το εφιαλτικό αυτό σενάριο, ευτυχώς αποφεύχθη»
Αποκαλύπτοντας τις επιδιώξεις της εγχώριας πλουτοκρατίας, ο υπουργός υποστήριξε ότι «οι αποφάσεις των Βρυξελλών, συνιστούν ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης», καθώς και ότι, «αν θέλουμε να φύγουμε από τη μιζέρια και την απαισιοδοξία» απαιτείται «να υπογραφεί μια νέα σύμβαση, ένα εθνικό παραγωγικό συμβόλαιο»! Τα οποία προφανώς θα οικοδομηθούν πάνω στα ερείπια των εργατικών κατακτήσεων, που θα αφήσει πίσω της η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο μνημόνιο.
Πώς θα οικοδομηθεί αυτό το «σχέδιο οικονομικής ανασυγκρότησης»; Η συγκυβέρνηση ανέλαβε συγκεκριμένες δεσμεύσεις, ότι από το 2013 οι προϋπολογισμοί του ελληνικού κράτους θα πρέπει να είναι πλεονασματικοί, ενώ τυχόν αθέτησή της ισοδυναμεί με ακύρωση της δανειακής σύμβασης. Οι νέοι αυτοί σιδερένιοι δημοσιονομικοί κανόνες, βάλλουν ευθέως κατά του βιοτικού επιπέδου του λαού της χώρας, καθώς, κάθε φορά που ο προϋπολογισμός θα εμφανίζειαποκλίσεις από τους στόχους, θα ψηφίζονται νέα διορθωτικά μέτρα, είτε από την πλευρά των εσόδων, είτε από την πλευρά των δαπανών.
Πρόκειται για μια βραδυφλεγή βόμβα, που απειλεί το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, τους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές δαπάνες σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Γιατί, κάθε φορά που υπάρχουν αποκλίσεις από τους στόχους, θα προβάλλουν το εκβιαστικό δίλημμα, λήψη νέων μέτρων, ή διακοπή της χρηματοδότησης από το δανειακό πρόγραμμα.
Το μερίδιο του λέοντος από το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ καταλήγει στους μεγαλομετόχους των τραπεζών, οι οποίοι, στα πλαίσια της «ανακεφαλαιοποίησης» θα ενισχυθούν με 50 δισ. ευρώ. Οι μεγάλοι χαμένοι είναι τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία, στα πλαίσια της ανταλλαγής ομολόγων, χάνουν περί τα 12 δισ. ευρώ – ο υπουργός Οικονομικών δεν αναφέρθηκε καν στο θέμα αυτό – καθώς και οι αποταμιευτές – μικροομολογιούχοι, οι οποίοι μπαίνουν και αυτοί στο «κούρεμα» των ομολόγων, παρά τις περί του αντιθέτου μέχρι σήμερα δηλώσεις του υπουργού. «Κουρεύονται» επίσης και τα δάνεια των πρώην ΔΕΚΟ που φέρουν την εγγύηση του ελληνικού κράτους.
Στο θέμα του «μηχανισμού παρακολούθησης» υποστήριξε ότι «η κυριότητα του προγράμματος ανήκει στην Ελλάδα» και πρόσθεσε ότι θα υπάρξει «μόνιμο κλιμάκιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής» στη χώρα μας, παράλληλα με την «ομάδα δράσης» και την τρόικα, η οποία θα συνεχίσει τους τρίμηνους ελέγχους.
Σύμφωνα με τον ίδιο, όλα τα σαρωτικά μέτρα των εφαρμοστικών νόμων, θα πρέπει να έχουν ψηφιστεί μέχρι τις 29 Φλεβάρη, δεδομένου ότι στις 2 Μάρτη συγκαλείται η Σύνοδος Κορυφής. Την ερχόμενη Παρασκευή, εξάλλου, αναμένεται να γίνει η δημόσια προσφορά για την ανταλλαγή ομολόγων με τους πιστωτές, η οποία σύμφωνα με το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί στις 9 Μάρτη. Στις 12 Μάρτη, αναμένεται να γίνει η ανταλλαγή.
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης
