του Δημήτρη Μυ
Αυτό που ισχύει για τη σύζυγο, ισχύει και για τον αδελφό του Καίσαρα: Πρέπει δηλαδή όχι μόνο να είναι αλλά και να φαίνεται πως είναι τίμιος. Στην προκειμένη περίπτωση, για το Νίκο Παπανδρέου, τα παραπάνω ισχύουν «εις διπλούν» γιατί ως αδελφός του πρωθυπουργού δε κάθισε στην άκρη, αλλά με πολλούς και διάφορους τρόπους επέλεξε να βρεθεί στο επίκεντρο. Ταξίδια για επενδύσεις, συστηματική αρθογραφία, συνεντεύξεις, συμβουλές, κριτικές. Με ποια ιδιότητα; Μα με αυτή του αδελφού.
Δεν είναι περίεργο λοιπόν, σήμερα που η μάχη για την αποκαθήλωση του Γ. Παπανδρέου και την ανάδειξη νέου αρχηγού στο ΠΑΣΟΚ κορυφώνεται ο αδελφός του Νίκος να βρίσκεται στο...
επίκεντρο. Φρόντισε ο ίδιος γι αυτό. Όχι με τον τρόπο ζωής του, αλλά με την εξωθεσμική πολιτική του παρέμβαση.
Για παράδειγμα έγραφε ο Ν. Παπανδρέου: « όσοι διαμαρτύρονται στο Κοινοβούλιο καταγγέλλοντας το Μνημόνιο ζουν με τα χρήματα των δανειστών. Ζουν με δανεικά της Τρόικας… χωρίς να το πολυλένε εκείνοι που βγάζουν το ψωμί τους καταγγέλλοντάς την. Κι έρχονται τώρα που νομίζουν ότι αν «διώξουμε τους ξένους» ή αν «απορρίψουμε το Μνημόνιο» ξαφνικά θα λύσουμε ως διά μαγείας το πρόβλημά μας και τα πράγματα θα γυρίσουν όπως ήταν τότε». Στο άρθρο του αφήνει να εννοηθεί πως όσοι αντιδρούν το πράττουν για μικροκομματικούς σκοπούς. Και ότι «όλοι εκείνοι που νομίζουν ότι με τη δημαγωγία ή με την «εθνική αντίσταση» θα λύσουν το πρόβλημα σε ένα δύο χρόνια θα έχουν ταυτιστεί με την παρέα των αναξιόπιστων».
Επίσης: έχει υποστηρίζει πως για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν ευθύνεται μόνο η διαφθορά στο Δημόσιο αλλά και «ο τρόπος με τον οποίο… ζούσαν οι Έλληνες όλα αυτά τα χρόνια». Ορισμένοι από τους λόγους που μας οδήγησαν εδώ, σύμφωνα με τον Νίκο Παπανδρέου, είναι «η ιδιοκτησία ακινήτων, τα ιδιαίτερα μαθήματα, τα μπουζούκια, τα γλέντια στα νησιά, οι χρηματοδοτήσεις αθλητικών συλλόγων, η λειτουργία παντού σχολείων και κέντρων υγείας, τα επιδοτούμενα εισιτήρια και άλλα».
Προφανώς ο Νίκος Παπανδρέου έχει δικαίωμα να κατοικεί όπου επιθυμεί, να οδηγεί όποιο αυτοκίνητο θέλει και να έχει σπίτι 150 ή 550 τετραγωνικά. Προφανώς, από τη στιγμή που έχει φροντίσει το πόθεν έσχες του όλα αυτά δεν αφορούν παρά μόνον αυτόν και τις εσωτερικές σοσιαλιστικές του ισορροπίες . Προφανώς, προφανέστατα, ο Νίκος Παπανδρέου έχει το δικαίωμα της άποψης και της έκφρασής της.
Προφανές, όμως είναι επίσης – και ο Ν. Παπανδρέου με την ευαισθησία του συγγραφέα θα πρέπει να το κατανοεί—ότι οι απόψεις του μπορεί να θυμώνουν μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας. Χιλιάδες ανθρώπους τους οποίους, η πολιτική που ακολούθησε ο αδελφός του και ο ίδιος χειροκροτεί, ρήμαξε τη ζωή τους. Και ως εκ τούτου είναι δύσκολο να ακούσουν συμβουλές από κάποιον που… απλώς κατοικεί στην Εκάλη ακόμη κι αν δεν είναι αδελφός πρωθυπουργού.
Ο Νίκος Παπανδρέου, καθώς επέλεξε να βγει στη σκηνή δίπλα με τον αδελφό του, αντί να απορεί και να οδύρεται από τις επιθέσεις που δέχεται θα έπρεπε να γνωρίζει και κάτι ακόμη: ότι οι εσωκομματικές μάχες χαρακτηρίζονται από κανιβαλική αγριότητα. Μια αγριότητα, την οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσει, με επιτυχία φανταζόμαστε, όπως κάθε σύζυγος Καίσαρα που όχι μόνο έδειχνε, αλλά ήταν και τίμια.
